The Danse Macabre - Hecate Enthroned

Within the bells of eternity chiming, darkness takes us still

We partake now of each others indulgence, according to our will

The tears are the same as they struggle to blame

Congregation shall be burnt to the ground

For the fictions of insanity are holiest hypocrisy

Suffocating now without a sound

I hear you now from a thousand voids

Removed from time and timelessness

Where incarnations of simple nouns

Are beings each with golden crowns

Out beneath the open night

A wanderer lies weeping

In some unspoken sadness

While her dream is oversleeping

Her dreams ablaze with accursed fire

Of regret and eternal vigils

Hallowing nights, temptations lust

Combined of Luciferian sigils

Death will come as sudden

By the magik of our Coven

And the ultimate horror is told

I stand alone and solemn

In the presence of Amon

I am sacrifice slowly going cold

Like embers of the fallen Deinoachus

Dreamt forth of cadavers we sere the face of sadness

I hath thee, and now firmly than those who fear

For upon the shores of languidity, lie the symphone sounds

And fainted cries of battle

Embracing graveless winter, thy goddess luna

Arise infernal one and makes the gates appear

For thou canst not look upon me in shame and

Forever tethered in your thoughts and I

Yet without being consumed in thy reflection

For thou art luciferia, my enchantress of the night

Thy silken Venus engraved with winds of forth loving deity

And sweetness itself on thy lips

Yet with eagerness to consume and thus fena cafa weeps

Wrapped in teighlight ecstasy as supernal warriors

Upon the shores of Avalon

Where dwelleth thee, they webs of ebony demand the

Dreams macabre

Capturing thy splendour in pain

And perpetually invoking the danse macabre

And wishes drowned in fathomless seed

That she might touch again

The face of her beloved benightress

To submit and to purge Eden

As she descends as a glowing silhouette

Her duality seething lure

That cuts her loose from her marionette

Her spirit still dark and impure

The ribbons of faith and crest held wraith

In potent ebony dreaming of our legend

Binnen de klokken van de eeuwigheid, neemt de duisternis ons stil

We nemen nu deel aan elkaars verwennerij, volgens onze wil

De tranen zijn hetzelfde als ze worstelen om de schuld te geven

Congregatie zal tot de grond worden afgebrand

Want de ficties van krankzinnigheid zijn de heiligste hypocrisie

Nu stikken zonder geluid

Ik hoor je nu uit duizend leegtes

Verwijderd uit tijd en tijdloosheid

Waar incarnaties van eenvoudige zelfstandige naamwoorden

Zijn wezens elk met gouden kronen?

Buiten onder de open nacht

Een zwerver ligt te huilen

In een onuitgesproken verdriet

Terwijl haar droom zich verslapt

Haar dromen in vuur en vlam met vervloekt vuur

Van spijt en eeuwige waken

Heilige nachten, verleidingen lust

Gecombineerd van Luciferiaanse tekens

De dood zal plotseling komen

Door de magie van onze Coven

En de ultieme horror wordt verteld

Ik sta alleen en plechtig

In aanwezigheid van Amon

Ik offer langzaam koud aan

Zoals sintels van de gevallen Deinoachus

Gedroomd van kadavers zien we het gezicht van verdriet

Ik heb u, en nu steviger dan degenen die vrezen

Want aan de oevers van loomheid liggen de symfoniegeluiden

En flauwgevallen strijdkreten

De grafloze winter omarmen, uw godin luna

Sta helse op en laat de poorten verschijnen

Want je kunt me niet beschaamd aankijken en...

Voor altijd vastgebonden in je gedachten en ik

Maar zonder te worden verteerd door uw reflectie

Want jij bent luciferia, mijn tovenares van de nacht

Uw zijden Venus gegraveerd met winden van liefdevolle godheid

En zoetheid zelf op je lippen

Maar met gretigheid om te consumeren en dus huilt fena cafa

Gehuld in zalige extase als hemelse krijgers

Aan de oevers van Avalon

Waar u woont, eisen zij web van ebbenhout de

Dromen macaber

Uw pracht vastleggen in pijn

En voortdurend de danse macabre aanroepen

En wensen verdronken in peilloos zaad

Dat ze misschien weer aanraakt

Het gezicht van haar geliefde weldoener

Eden indienen en opschonen

Terwijl ze neerdaalt als een gloeiend silhouet

Haar dualiteit ziedende lokken

Dat snijdt haar los van haar marionet

Haar geest nog steeds donker en onzuiver

De linten van geloof en kuif hielden Wraith vast

In krachtige ebbenhouten dromen van onze legende