127 Rose Avenue - Hank Williams Jr.

Somewhere in the cradle of the deep south

Magnolias sway in the breeze

To the lonesome sound of a Red Boned Hound;

Howlin' at the moon and the trees.

There’s a sad eyed boy, with his guitar;

Cuttin' his teeth on the blues.

Wishin' on a falling star, at 127 Rose Avenue

The distant moan of a midnight train,

comes blowin' through the night.

He dips his pen in tears and pain;

And he begins to write.

Bout a whippoorwill too blue to fly,

and the Indian he once knew.

Bout lost highways, and purple skies;

at 127 Rose Avenue.

~CHORUS~

Caretaker said as he shook his head,

«Son to you believe in Ghosts?

For a five dollar bill you can feel the chill

that he felt long ago.»

So a I bought me a ticket at the front door;

guess who was there inside.

I felt his presence through the whole tour,

God I swear, he was alive.

I saw the train, I felt the pain,

I heard him moanin' the blues.

Twenty-nine years of memories;

At 127 Rose Avenue.

~CHORUS~

Another side eyed boy with his guitar,

Cuttin' his teeth on the blues.

Here I am wishin' on a falling star,

At 127 Rose Avenue

Outtake:

It ain’t in Nashville…

It’s not in Montgomery…

127 Rose Avenue…

Ergens in de wieg van het diepe zuiden

Magnolia's zwaaien in de wind

Op het eenzame geluid van een Red Boned Hound;

Huilend naar de maan en de bomen.

Er is een jongen met droevige ogen, met zijn gitaar;

Zijn tanden bijten op de blues.

Wishin' op een vallende ster, op 127 Rose Avenue

Het verre gekreun van een middernachttrein,

komt door de nacht waaien.

Hij doopt zijn pen in tranen en pijn;

En hij begint te schrijven.

Over een whippoor zal te blauw zijn om te vliegen,

en de Indiaan die hij ooit kende.

Over verloren snelwegen en paarse luchten;

op 127 Rose Avenue.

~CHORUS~

De conciërge zei terwijl hij zijn hoofd schudde:

«Zoon van je gelooft in Geesten?

Voor een biljet van vijf dollar kun je de kou voelen

dat hij lang geleden voelde.»

Dus a. Ik kocht een kaartje aan de voordeur;

raad eens wie er binnen was.

Ik voelde zijn aanwezigheid tijdens de hele tour,

God, ik zweer het, hij leefde nog.

Ik zag de trein, ik voelde de pijn,

Ik hoorde hem klagen over de blues.

Negenentwintig jaar herinneringen;

Op 127 Rose Avenue.

~CHORUS~

Een andere jongen met een zijoog met zijn gitaar,

Zijn tanden bijten op de blues.

Hier wens ik een vallende ster,

Op 127 Rose Avenue

Uitgang:

Het is niet in Nashville...

Het is niet in Montgomery...

Rozenlaan 127…