Anvil - Handguns

Fifty-two bricks stared me dead in the face

While this anvil hung, hung over my head patiently waiting

There’s nothing left for us in Denver tonight

Let’s finish up the drive and scrape up the rest of our lives

Feeling nauseous at the thought of trying to rebuild

But it’s all that we know and there’s a debt to kill

Fifty-two bricks stared me dead in the face

While this anvil hung, hung over my head patiently waiting

So much encouragement leaves us thinking we could be the ones

So much encouragement leaves us thinking us thinking

We could be the ones

Tweeënvijftig stenen staarden me in het gezicht

Terwijl dit aambeeld hing, hing het geduldig boven mijn hoofd, wachtend

Er is vanavond niets meer voor ons in Denver

Laten we de rit afmaken en de rest van ons leven opruimen

Misselijk worden bij de gedachte om te proberen opnieuw op te bouwen

Maar het is alles wat we weten en er is een schuld om te doden

Tweeënvijftig stenen staarden me in het gezicht

Terwijl dit aambeeld hing, hing het geduldig boven mijn hoofd, wachtend

Zoveel aanmoediging laat ons denken dat wij degenen zouden kunnen zijn

Zoveel aanmoediging laat ons denken dat we denken

Wij zouden degenen kunnen zijn