Si Usted la Viera - Guaco, Orquesta Sinfonica Simón Bolívar, Gustavo Dudamel

El confesor me dice que no te quiera

Y yo le digo padre, si usted la viera

Dice que tus amores me vuelven loco

Que a mi deber no atiendo, que duermo poco

Que duermo poco

Dice que nuestras muchas conversaciones

Fomentan en la aldea murmuraciones

Dice que no quererte, fácil me fuera

Y yo le digo padre, si usted la viera

Si usted la viera

En vano le aseguro, que eres tan pura

Hay que rezar delante de tu hermosura

Que eres gentil, airosa, cual azucena

Que nacen de tus labios, marba y verbena

Que son lluvias de mayo, tus brondos rizos

Y que vivir no puedo, sin tus hechizos

Él me dice muy hosco, que es gran quimera

Y yo le digo padre, si usted la viera

Confesando que el alma tengo en tus ojos

Me dijo el padre cura con mil enojos

Que un pecado tan grande no perdonaba

Y que si te quería, me condenaba

Me condenaba

Entonces con amante dulce arrebato

Del pecho en que lo llevo saque un retrato

Y el cura al ver tu imagen, dulce alma mía

Contemplándolo absorto se sonreía

Él sonreía

Esa si que refleja santos amores

Creyó que eras la virgen de los dolores

Esa sí que es hermosa que luz destella

Y yo le dije padre, pues esta es ella

Olvídado ya el cura de su corona

Dijo abriendo los ojos, linda persona

Si es buena como hermosa, que en paz te quiera

Y yo le dije padre si usted la viera

(bis)

De biechtvader zegt me niet van je te houden

En ik zeg je vader, als je haar zag

Hij zegt dat jouw liefde me gek maakt

Dat ik mijn plicht niet vervul, dat ik weinig slaap

ik slaap weinig

Het zegt dat onze vele gesprekken

Ze moedigen roddels aan in het dorp

Hij zegt dat als ik niet van je hou, het makkelijk voor me is om te vertrekken

En ik zeg je vader, als je haar zag

als je haar zag

Tevergeefs verzeker ik je, dat je zo puur bent

Je moet bidden voor je schoonheid

Dat je zachtaardig, gracieus bent, als een lelie

Die zijn geboren uit je lippen, marba en verbena

Dat zijn meiregens, je dikke krullen

En ik kan niet leven zonder jouw spreuken

Hij vertelt me ​​heel nors, dat het een geweldige hersenschim is

En ik zeg je vader, als je haar zag

Bekennen dat de ziel die ik in jouw ogen heb

De vader-priester vertelde me met duizend woede

Dat zo'n grote zonde niet vergaf

En dat als ik van je hield, ik werd veroordeeld

ik werd veroordeeld

Dus met geliefde zoete vervoering

Van de kist waarin ik hem draag heb ik een portret gemaakt

En hij geneest als hij jouw beeld ziet, lieve ziel van mij

Terwijl hij hem aanschouwde als geabsorbeerd, glimlachte hij

hij lachte

Dat als weerspiegelt heilige liefdes

Hij dacht dat je de maagd van de smarten was

Dat is echt prachtig dat licht flitst

En ik vertelde hem vader, nou, dit is haar

Reeds vergeten de priester van zijn kroon

Hij zei zijn ogen openend, aardig persoon

Als ze even mooi is, mag ze in vrede van je houden

En ik vertelde je vader als je haar zag

(bis)