Si Usted la Viera - Guaco

El confesor me dice que no te quiera

Y yo le digo padre, si usted la viera

Dice que tus amores me vuelven loco

Que a mi deber no atiendo, que duermo poco

Que duermo poco

Dice que nuestras muchas conversaciones

Fomentan en la aldea murmuraciones

Dice que no quererte, fácil me fuera

Y yo le digo padre, si usted la viera

Si usted la viera

En vano le aseguro, que eres tan pura

Hay que rezar delante de tu hermosura

Que eres gentil, airosa, cual azucena

Que nacen de tus labios, marba y verbena

Que son lluvias de mayo, tus brondos rizos

Y que vivir no puedo, sin tus hechizos

Él me dice muy hosco, que es gran quimera

Y yo le digo padre, si usted la viera

Confesando que el alma tengo en tus ojos

Me dijo el padre cura con mil enojos

Que un pecado tan grande no perdonaba

Y que si te quería, me condenaba

Me condenaba

Entonces con amante dulce arrebato

Del pecho en que lo llevo saque un retrato

Y el cura al ver tu imagen, dulce alma mía

Contemplándolo absorto se sonreía

Él sonreía

Esa si que refleja santos amores

Creyó que eras la virgen de los dolores

Esa sí que es hermosa que luz destella

Y yo le dije padre, pues esta es ella

Olvídado ya el cura de su corona

Dijo abriendo los ojos, linda persona

Si es buena como hermosa, que en paz te quiera

Y yo le dije padre si usted la viera

(bis)

De biechtvader zegt dat ik niet van je moet houden

En ik vertel hem vader, als je haar zag

Hij zegt dat je liefde me gek maakt

Dat ik mijn plicht niet doe, dat ik weinig slaap

dat ik weinig slaap

Zegt onze vele gesprekken

Ze moedigen roddels aan in het dorp

Hij zegt dat hij niet van je houdt, het is gemakkelijk voor mij om te vertrekken

En ik vertel hem vader, als je haar zag

als je haar zag

Tevergeefs verzeker ik je, dat je zo puur bent

Je moet bidden voor je schoonheid

Dat je zachtaardig, luchtig, als een lelie bent

Die zijn geboren uit je lippen, marba en ijzerhard

Wat zijn meiregens, je brondos-krullen

En dat ik niet kan leven zonder jouw spreuken

Hij vertelt me ​​heel nors, dat het een grote hersenschim is

En ik vertel hem vader, als je haar zag

Bekennen dat de ziel die ik in je ogen heb

De priester vertelde het me met duizend woede

Dat zo'n grote zonde niet vergeven

En dat als ik van je hield, ik veroordeeld was

Ik werd veroordeeld

Dus met geliefde zoete vervoering

Van de kist waarop ik hem draag, heb ik een portret gemaakt

En de priester die jouw beeld ziet, mijn lieve ziel

Terwijl hij hem in gedachten verzonken aanschouwde, glimlachte hij

Hij glimlachte

Dat weerspiegelt wel heilige liefdes

Hij dacht dat je de Maagd van Smarten was

Die is mooi, wat een knipperlicht

En ik vertelde hem vader, nou, dit is zij

De priester van zijn kroon al vergeten

Hij zei dat hij zijn ogen opendeed, aardig mens

Als ze zo goed als mooi is, dat ze in vrede van je houdt

En ik vertelde hem vader als je haar zag

(Bis)