Astronauts - Grieves, Slug

We used to fly around the world in a cardboard box

Now you’re waiting for the bus trying to fit in with the flock

Different socks, on one hand you’ve got a wild imagination

And on the other, is man against the clock

It never stops, we used to look up at the clouds

And see shapes now the only thing we see in 'em is rain, it’s not the same

Cause after all the giant dragons disappeared

The only battle left to fight was with your chains, cut 'em loose

I liked it better when our dreams were real

We respected what it was to feel

Nobody ever put a limit on the things that that made the littlest of kings

Seem strong enough to cut through steel, grip the wheel

It’s a windy little road you paved

It’s a shame you had to lose that light

Cause if it wasn’t for the blanket fort walls and the bumps in the night

You’d be nothing but a string without a kite

You’re not the astronaut you used to be

Ain’t it shame that you couldn’t keep the starlight in your eyes?

You’re not the hero that you used to be

Fading away until you’re falling out the sky

We used to sail around the world in a porcelain tub

Now we fill it to the brim and try to wash away the mud, it isn’t us

In one world you got a wide-eyed adventure in the other

Is a person giving up, it never jumps

We used to play connect the dots with the stars

Now we try to make a connection in bars, it’s getting hard

Cause after every little planet’s been exploded

It’s impossible to find out where you are, I take it home

I miss the feeling of a brand-new start

What it meant to be a child at heart

No matter how it was explained it always felt like if

I wanted to I could’ve built a city in my own backyard, disembark

You don’t have to be a kid to believe or see potential in a pile of leaves

If it wasn’t for them deep sea dives

Or the whisper from the trees you’d be

Nothing but a want without a need

You’re not the astronaut you used to be

Ain’t it shame that you couldn’t keep the starlight in your eyes?

You’re not the hero that you used to be

Fading away until you’re falling out the sky

I remember you were stuck in a half-empty cup

You studied the sun like it was meant to touch, got to clutch

It’s not enough to escape like the duck’s

Cause they always come back to the muck

Struggle from a brush with luck so we could judge your guts like

«You still on that such and such?»

They can cut the budget but the puppet struts

On two crutches over drums that rush like busted nuts

It’s too much now, you want to strike like

The light without the thunder, wonder whatcha doing uptown

You delivering nothing but love

But can’t seem to catch a dream when fishing from up above

I don’t believe that there’s a bad bet

Cause everybody’s gonna breathe that last breath

But the things you write, got wings for life

It’s the freedom flight, that’s how we sleep at night

You’re not the astronaut you used to be

Ain’t it shame that you couldn’t keep the starlight in your eyes?

You’re not the hero that you used to be

Fading away until you’re falling out the sky

We vlogen de wereld rond in een kartonnen doos

Nu wacht je op de bus die probeert bij de kudde te passen

Verschillende sokken, aan de ene kant heb je een wilde fantasie

En aan de andere kant is het man tegen de klok

Het houdt nooit op, we keken altijd omhoog naar de wolken

En zie nu vormen het enige wat we erin zien is regen, het is niet hetzelfde

Want tenslotte zijn de gigantische draken verdwenen

Het enige gevecht dat nog moest worden gevochten, was met je kettingen, knip ze los

Ik vond het leuker toen onze dromen echt waren

We respecteerden wat het was om te voelen

Niemand heeft ooit een limiet gesteld aan de dingen die de kleinste koningen maakten

Lijkt sterk genoeg om door staal te snijden, pak het wiel vast!

Het is een winderig weggetje dat je hebt geplaveid

Jammer dat je dat licht moest verliezen

Want als het niet voor de deken fortmuren en de hobbels in de nacht was geweest

Je zou niets anders zijn dan een touwtje zonder vlieger

Je bent niet meer de astronaut die je was

Is het niet jammer dat je het sterrenlicht niet in je ogen kon houden?

Je bent niet de held die je vroeger was

Vervagen tot je uit de lucht valt

Vroeger zeilden we de wereld rond in een porseleinen kuip

Nu vullen we het tot de rand en proberen we de modder weg te spoelen, wij zijn het niet

In de ene wereld heb je een avontuur met grote ogen in de andere

Geeft iemand op, springt hij nooit?

We speelden vroeger verbind de stippen met de sterren

Nu proberen we verbinding te maken in bars, het wordt moeilijk

Want nadat elke kleine planeet is geëxplodeerd

Het is onmogelijk om erachter te komen waar je bent, ik neem het mee naar huis

Ik mis het gevoel van een gloednieuwe start

Wat het betekende om een ​​kind in hart en nieren te zijn

Hoe het ook werd uitgelegd, het voelde altijd alsof:

Ik wilde dat ik een stad in mijn eigen achtertuin had kunnen bouwen, uitstappen

Je hoeft geen kind te zijn om te geloven of potentieel te zien in een stapel bladeren

Als het niet voor hen was diepzeeduiken

Of het gefluister van de bomen dat je zou zijn

Niets dan een behoefte zonder behoefte

Je bent niet meer de astronaut die je was

Is het niet jammer dat je het sterrenlicht niet in je ogen kon houden?

Je bent niet de held die je vroeger was

Vervagen tot je uit de lucht valt

Ik herinner me dat je vastzat in een halflege kop

Je bestudeerde de zon alsof het bedoeld was om aan te raken, moest koppelen

Het is niet genoeg om te ontsnappen zoals die van de eend

Omdat ze altijd terugkomen op de modder

Worstel van een penseel met geluk, zodat we je lef kunnen beoordelen zoals

"Ben je nog steeds bezig met dat en dat?"

Ze kunnen in het budget snijden, maar de marionet stutten

Op twee krukken over trommels die razen als kapotte noten

Het is nu te veel, je wilt toeslaan als

Het licht zonder de donder, vraag me af wat je in de stad doet?

Jij bezorgt niets dan liefde

Maar lijkt geen droom te vangen als je van bovenaf vist

Ik geloof niet dat er een slechte gok is

Want iedereen gaat die laatste adem uitblazen

Maar de dingen die je schrijft, hebben vleugels voor het leven

Het is de vrijheidsvlucht, zo slapen we 's nachts

Je bent niet meer de astronaut die je was

Is het niet jammer dat je het sterrenlicht niet in je ogen kon houden?

Je bent niet de held die je vroeger was

Vervagen tot je uit de lucht valt