Més lluny - Gossos, Javier Alvárez

Què hi ha més salvatge que la civilització?

On tothom s’aixafa, cares que no tenen nom

No vull ser civilitzat, la ciutat m’espanta

Enmig de la diagonal oblido cap on anava bé, no canviaré mai

Cada cop que tanco els ulls em sembla que sóc més lluny

Cada cop que tanco els ulls

No em parlis de felicitat no conec ningú molt afectat

Què hi ha més salvatge que la civilització?

On tothom s’aixafa, cares que no tenen nom

Sóc com tothom, tampoc tinc nom, no

Cada cop que tanco els ulls em sembla que sóc més lluny

Cada cop que tanco els ulls

Quilòmetres de ciutat, un cor amb venes de quitrà

Rius on perdre’s navegant, sense pressa no hi pots anar

Cada cop que tanco els ulls em sembla que sóc més lluny

Cada cop que tanco els ulls

Tanco els ulls i m’imagino molt més lluny

Tanco fort els punys i m’imagino molt més lluny

Wat is wilder dan de beschaving?

Waar iedereen wordt verpletterd, gezichten die geen naam hebben

Ik wil niet beschaafd zijn, de stad maakt me bang

In het midden van de diagonaal vergeet ik waar ik heen ging, ik zal nooit veranderen

Elke keer als ik mijn ogen sluit, lijkt het alsof ik verder weg ben

Elke keer als ik mijn ogen sluit

Praat niet met mij over geluk, ik ken niemand die er erg door getroffen is

Wat is wilder dan de beschaving?

Waar iedereen wordt verpletterd, gezichten die geen naam hebben

Ik ben net als iedereen, ik heb ook geen naam, nee

Elke keer als ik mijn ogen sluit, lijkt het alsof ik verder weg ben

Elke keer als ik mijn ogen sluit

Kilometers stad, een hart met teeraders

Rivieren waar je al navigerend kunt verdwalen, daar kom je niet zonder haast

Elke keer als ik mijn ogen sluit, lijkt het alsof ik verder weg ben

Elke keer als ik mijn ogen sluit

Ik sluit mijn ogen en stel me veel verder weg voor

Ik bal mijn vuisten en stel me veel verder weg voor