Весна 2 - Город 312

У неё в голове не метель, а зима с ураганами,

А в вишневых губах её прячутся глупостей тысячи.

И она для него – невозможная, чУдная, странная,

Но никак её образ в сознанье своем он не выключит.

И порою ночами уставший, измученный мыслями,

Он до боли в глазах изучает её фотографии.

А она излагает себя и эмоции письменно,

Молча гладит бельё и воюет с замызганым кафелем

Это весна, весна придумана, весна!

Ей особая причина не нужна

Только чего-то там напутано

Город спал, а тут она

Всё перевернула весна

Весна... Весна...

И без вариантов!

Весна... Весна...

Он наивно считает, что сможет со всем этим справиться,

Что она – как и многие – вспыхнет и скоро забудется.

А она всё твердит себе, что далеко не красавица

По ночам гонит мысли о нем по пустым тихим улицам

И встречая её, он старается, держит дистанцию,

Убеждает себя в несерьезности всей ситуации.

А она едет с ним до не ненужной ей, в принципе, станции,

Чтобы только ему пару лишних минут улыбаться

Это весна, весна придумана, весна!

Ей особая причина не нужна

Только чего-то там напутано

Город спал, а тут она

Всё перевернула весна

Весна... Весна...

И без вариантов!

Весна... Весна...

Это весна, весна...

Ей особая причина не нужна

Только чего-то там напутано

Город спал, а тут она

Всё перевернула весна

И без вариантов!

Весна...

И без вариантов!

Het is geen sneeuwstorm in haar hoofd, maar een winter met orkanen,

En in haar kersenlippen verbergen duizenden stommiteiten.

En zij is voor hem - onmogelijk, geweldig, vreemd,

Maar op geen enkele manier zal hij haar beeld in zijn bewustzijn uitschakelen.

En soms 's nachts moe, uitgeput door gedachten,

Hij bestudeert haar foto's tot zijn ogen pijn doen.

En ze drukt zichzelf en emoties schriftelijk uit,

Stil kleding strijken en vechten met vuile tegels

Het is lente, de lente is uitgevonden, lente!

Ze heeft geen speciale reden nodig.

Er is gewoon iets mis

De stad sliep, en hier is ze

De lente zette alles op zijn kop

Lente... Lente...

En geen opties!

Lente... Lente...

Hij denkt naïef dat hij het allemaal aankan

Dat zij - zoals velen - zal opflakkeren en snel zal worden vergeten.

En ze blijft zichzelf wijsmaken dat ze verre van mooi is

's Nachts drijft gedachten aan hem door de lege stille straten

En als hij haar ontmoet, probeert hij, houdt hij afstand,

Overtuigt zichzelf van de frivoliteit van de hele situatie.

En ze gaat met hem mee naar het station, wat voor haar in principe niet nodig is,

Gewoon om een ​​paar minuten extra naar hem te glimlachen

Het is lente, de lente is uitgevonden, lente!

Ze heeft geen speciale reden nodig.

Er is gewoon iets mis

De stad sliep, en hier is ze

De lente zette alles op zijn kop

Lente... Lente...

En geen opties!

Lente... Lente...

Het is lente, lente...

Ze heeft geen speciale reden nodig.

Er is gewoon iets mis

De stad sliep, en hier is ze

De lente zette alles op zijn kop

En geen opties!

De lente...

En geen opties!