Невидимка - Город 312

Никто не знает, как её зовут,

Никто не видел, как она смеётся.

Закутавшись в зелёную листву,

Она пугливо прячется от солнца…

В глазах её такая печаль

И океан несбывшихся желаний.

А рядом с нею лето невзначай

Уснуло на расправленном диване.

Ей проще быть невидимкой,

Подумаешь, мир не заметит слёз.

Кому-то пусть глупо и дико,

А вот для неё это всё всерьёз,

Ответ на главный вопрос.

Ей незачем звонить по пустякам,

Она свою галактику открыла,

Пусть принца не придумала пока,

Но там и без него довольно мило.

И бабочки парят выше крыш,

И люди выполняют обещанья

Там все свои обиды простишь,

Насмешки в изумруды превращая.

Ей проще быть невидимкой,

Подумаешь, мир не заметит слёз.

Кому-то пусть глупо и дико,

А вот для неё это всё всерьёз,

Ответ на главный вопрос.

В глазах её такая печаль

И океан несбывшихся желаний.

А рядом с нею лето невзначай

Уснуло на расправленном диване.

Ей проще быть невидимкой,

Подумаешь, мир не заметит слёз.

Кому-то пусть глупо и дико,

А вот для неё это всё всерьёз,

Ей проще быть невидимкой,

Подумаешь, мир не заметит слёз.

Кому-то пусть глупо и дико,

А вот для неё это всё всерьёз,

Ответ на главный вопрос.

Niemand weet hoe ze heet

Niemand zag haar lachen.

Verpakt in groene bladeren,

Ze verstopt zich angstig voor de zon...

Er is zo'n verdriet in haar ogen

En een oceaan van onvervulde verlangens.

En naast haar zomer toevallig

In slaap gevallen op de uitgerekte bank.

Het is makkelijker voor haar om onzichtbaar te zijn,

Denk maar aan, de wereld zal de tranen niet opmerken.

Laat iemand dom en wild zijn,

Maar voor haar is dit allemaal serieus,

Antwoord op de hoofdvraag.

Ze hoeft niet voor niets te bellen,

Ze opende haar melkweg

Laat de prins nog niet op de proppen komen,

Maar ook zonder is het erg mooi.

En vlinders zweven boven de daken

En mensen houden hun beloften

Daar vergeef je al je beledigingen,

Het veranderen van spot in smaragden.

Het is makkelijker voor haar om onzichtbaar te zijn,

Denk maar aan, de wereld zal de tranen niet opmerken.

Laat iemand dom en wild zijn,

Maar voor haar is dit allemaal serieus,

Antwoord op de hoofdvraag.

Er is zo'n verdriet in haar ogen

En een oceaan van onvervulde verlangens.

En naast haar zomer toevallig

In slaap gevallen op de uitgerekte bank.

Het is makkelijker voor haar om onzichtbaar te zijn,

Denk maar aan, de wereld zal de tranen niet opmerken.

Laat iemand dom en wild zijn,

Maar voor haar is dit allemaal serieus,

Het is makkelijker voor haar om onzichtbaar te zijn,

Denk maar aan, de wereld zal de tranen niet opmerken.

Laat iemand dom en wild zijn,

Maar voor haar is dit allemaal serieus,

Antwoord op de hoofdvraag.