Tosa Vradia - Giorgos Mazonakis

Στον εαυτό μου δεν θ' απαντήσω ποια μεθυσμένα χείλη πάω να φιλήσω

Κι αυτή τη νύχτα που΄ναι μεγάλη με ποιο κορμί χαμένο θα΄μαι πάλι

Τον εαυτό μου θα συγχωρέσω που όλα όσα δε γουστάρω θα μπορέσω

Πάλι τα ίδια θα καταφέρω, ούτε στο σπίτι να γυρίσω δεν θα ξέρω

Μοναξιά θάλασσα

Έφυγες και άδειασα

Τόσα βράδια σκοτωμένα αποκλείστηκα για σένα

Δύσκολα ξημέρωσα

Ποιο ποτό πανάθεμα το να το πιω να πέσω κάτω

Σαν να με μαχαίρωσαν

Τόσα βράδια σκοτωμένα είναι ζωντανά για μένα

Μόνο εσύ τα ξέχασες

Γέμισες την αγκαλιά μου, τώρα στοίχιωσε η καρδιά μου

Σ' έχασα και μ' έχασες

Τον εαυτό μου θα συγχωρέσω που με χαμόγελο απ΄τον γκρεμό θα πέσω

Όλα τα λάθη για συντροφιά μου και από εσένα τίποτα μπροστά μου

Ik zal mezelf niet antwoorden welke dronken lippen ik ga kussen

En vanavond is een grote dag waarmee ik het verloren lichaam weer zal begraven

Ik zal mezelf vergeven dat ik alles zal kunnen doen wat ik niet leuk vind

Ik zal hetzelfde opnieuw doen, ik zal niet eens weten wanneer ik naar huis moet terugkeren

eenzaamheid zee

Jij ging weg en ik maakte leeg

Zoveel nachten vermoord dat ik werd uitgesloten voor jou

Ik had moeite om wakker te worden

Wat een vloek om het te drinken om naar beneden te vallen

Alsof ik gestoken ben

Zoveel vermoorde nachten leven voor mij

Alleen jij bent het vergeten

Je vulde mijn armen, nu is mijn hart op één lijn

Ik verloor jou en jij verloor mij

Ik zal mezelf vergeven dat ik met een glimlach van een klif ben gevallen

Alle fouten voor mijn bedrijf en van jou niets voor mij