Terma - Giorgos Mazonakis

Νύχτα κενή θησείο - γκάζι

Νύχτα αφιλόξενη σου μοιάζει

Σε έρημα σπίτια και κολώνες

Οι διαλυμένες μας εικόνες.

Στα νοερά σε ανακρίνω

Τη μοναξιά μου όλη πίνω

Και σαν καβγάς σε καφενείο

Μες στο μυαλό μου παίζουν δυό φωνές.

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

Την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

Τη θύμησή σου εγκαταλείπω

Αφού το ίδιο δε σου λείπω.

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

Την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

Κι αν το παράπονο με πάει

Δε στη χρωστάω τέτοια χάρη.

Λευκό χαρτί σε ρίχνω πια

Στου αναπτήρα τη φωτιά.

Κόντρα καιρό στην ανηφόρα

Εσύ στα απορριμματοφόρα

Μαζί με τ' άλλα τα σκουπίδια

Χωρίς αρώματα στολίδια.

Mε τ' αύριο σβησμένο φάρο

Σαν το βρεγμένο μου τσιγάρο

Θα περισώσω το αντίο

Και μια θα ακούω από τις δυό φωνές.

Nacht lege koffer - gaspedaal

Het ziet eruit als een onherbergzame nacht voor jou

In verlaten huizen en zuilen

Onze verbrijzelde beelden.

In gedachten ondervraag ik je

Ik drink al mijn eenzaamheid

En als een ruzie in een café

Twee stemmen spelen in mijn hoofd.

En ik open de stem die zegt einde

De andere die je mist, heb ik met bloed betaald

Ik verlaat je geheugen

Omdat je niet hetzelfde hoeft te missen.

En ik open de stem die zegt einde

De andere die je mist, heb ik met bloed betaald

En als de klacht naar mij gaat

Ik ben je zo'n genade niet verschuldigd.

Ik gooi nu wit papier naar je

Op de aansteker het vuur.

Tegen bergop weer

Jij in de vuilniswagens

Samen met het andere afval

Parfumloze ornamenten.

Met de vuurtoren af ​​morgen

Zoals mijn natte sigaret

ik zal afscheid nemen

En ik zal een van beide stemmen horen.