Mou Milas Ma Noiotho Monos - Giorgos Mazonakis

Σαν φεγγάρι που τις νύχτες αλητεύει

Η καρδιά μου στο σκοτάδι ταξιδεύει

Κάτι ψάχνει για να βρει

Το ποτήρι μες στα χείλη μου ραγίζει

Ένα σώμα που πονάει τραυματίζει

Και ν' αλλάξει δε μπορεί

Μου μιλάς μα νοιώθω μόνος

Σαν δραπέτης φεύγει ο χρόνος

Και τον ψάχνεις στην στροφή

Μου μιλάς μα νοιώθω μόνος

Φίλος μένει μόνο ο πόνος

Δεν υπάρχει επαφή

Σε κοιτάζω μες στα μάτια δεν με βλέπεις

Τη ζωή μου στο λεπτό την ανατρέπεις

Και δεν έχεις τι να πεις

Κι όλο ψάχνω μες στο χάος που με ζώνει

Βλέπω πλήθος κι όμως είναι όλοι μόνοι

Μένει ο ήχος της σιωπής

Als een maan die 's nachts ronddwaalt

Mijn hart in het donker reist

Hij is op zoek naar iets om te vinden

Het glas op mijn lippen kraakt

Een lichaam dat pijn doet, doet pijn

En het kan niet veranderen!

Je praat tegen me, maar ik voel me alleen

De tijd vliegt als een vluchteling

En je zoekt hem in de bocht

Je praat tegen me, maar ik voel me alleen

Alleen pijn blijft een vriend

Er is geen contact

Ik kijk je in de ogen, je ziet me niet

Je zet mijn leven in een minuut op zijn kop

En je hebt niets te zeggen

En ik blijf kijken in de chaos om me heen

Ik zie een menigte en toch zijn ze helemaal alleen

Het geluid van stilte blijft