Verso il terzo millennio - Giorgio Gaber

E tu mi vieni a dire

Che l’uomo muore

Lontano dalla vita

Lontano dal dolore

E in questa quasi indifferenza

Non è più capace

Di ritrovare il suo pianeta

Fatto di aria e luce

E tu mi vieni a dire

Che il mio presente

È come un breve amore

Del tutto inconsistente

Che preso dai miei sogni

Io non mi sto accorgendo

Che siamo al capolinea

Al temine del mondo

E tu mi vieni a dire

Che tutto è osceno

Che non c'è più nessuno

Che sceglie il suo destino

Non ci rendiamo conto

Che siamo tutti in preda

Di un grande smarrimento

Di una follia suicida

E sento che hai ragione se mi vieni a dire

Che l’uomo sta correndo

E coi progressi della scienza

Ha già stravolto il mondo

Però non sa capire

Che cosa c'è di vero

Nell’arco di una vita

Tra la culla e il cimitero

E tu mi vieni a dire

C'è solo odio

Ci sarà sempre qualche guerra

Qualche altro genocidio

E anche in certi gesti

Che sembran solidali

Non c'è più un individuo

Siamo ormai tutti uguali

E sento che hai ragione se mi vieni a dire

Che anche i più normali

In mezzo ad una folla

Diventano bestiali

E questa specie di calma

Del nostro mondo civile

È solo un’apparenza

Solo un velo sottile

E tu mi vieni a dire

Quasi gridando

Che non c'è più salvezza

Sta sprofondando il mondo

Ma io ti voglio dire

Che non è mai finita

Che tutto quel che accade

Fa parte della vita

Ma io ti voglio dire

Che non è mai finita

Che tutto quel che accade

Fa parte della vita

En jij komt het me vertellen

Die man gaat dood

Weg van het leven

weg van pijn

En in deze bijna onverschilligheid

Hij is niet meer in staat

Om zijn planeet te vinden

Gemaakt van lucht en licht

En jij komt het me vertellen

dan mijn cadeau

Het is als een korte liefde

Totaal inconsistent

Dat komt uit mijn dromen

ik merk het niet

Dat we aan het einde van de lijn zijn

Aan het einde van de wereld

En jij komt het me vertellen

Dat alles obsceen is

Dat er niemand meer is

Wie kiest zijn lot?

We realiseren ons niet

Dat we allemaal een prooi zijn

Van een grote verbijstering

Van een suïcidale waanzin

En ik voel dat je gelijk hebt als je me komt vertellen

Die man rent

En met de vooruitgang van de wetenschap

Het heeft de wereld al op zijn kop gezet

Maar hij weet niet hoe hij het moet begrijpen

Wat is waar?

In de loop van je leven

Tussen de wieg en het kerkhof

En jij komt het me vertellen

Er is alleen haat

Er zal altijd wat oorlog zijn

Nog een paar genociden

En ook in bepaalde gebaren

Dat lijkt solidair te zijn

Er is niet langer een individu

We zijn nu allemaal hetzelfde

En ik voel dat je gelijk hebt als je me komt vertellen

Dat zelfs de meest normale

Midden in de menigte

Ze worden beestachtig

En dit soort rust

Van onze beschaafde wereld

Het is maar een schijn

Gewoon een dunne sluier

En jij komt het me vertellen

Bijna schreeuwend

Dat er geen redding meer is

De wereld zinkt

Maar ik wil je vertellen

Wat nooit voorbij is

Dat alles gebeurt

Het hoort bij het leven

Maar ik wil je vertellen

Wat nooit voorbij is

Dat alles gebeurt

Het hoort bij het leven