Se ci fosse un uomo - Giorgio Gaber

Se ci fosse un uomo

Un uomo nuovo e forte

Forte nel guardare sorridente

La sua oscura realtà del presente

Se ci fosse un uomo

Forte di una tendenza senza nome

Se non quella di umana elevazione

Forte come una vita che è in attesa

Di una rinascita improvvisa

Se ci fosse un uomo

Se ci fosse un uomo

Generoso e forte

Forte nel gestire ciò che ha intorno

Senza intaccare il suo equilibrio interno

Forte nell’odiare l’arroganza

Di chi esibisce una falsa coscienza

Forte nel custodire con impegno

La parte più viva del suo sogno

Se ci fosse un uomo

Se ci fosse un uomo

Questo nostro mondo ormai è impazzito

E diventa sempre più volgare

Popolato da un assurdo mito

Che è il potere

Questo nostro mondo è avido e incapace

Sempre in corsa e sempre più infelice

Popolato da un bisogno estremo

E da una smania vuota che sarebbe vita

Se ci fosse un uomo

Se ci fosse un uomo

Se ci fosse un uomo

Se ci fosse un uomo

Allora si potrebbe immaginare

Un umanesimo nuovo

Con la speranza di veder morire

Questo nostro medioevo

Col desiderio

Che in una terra sconosciuta

Ci sia di nuovo l’uomo

Al centro della vita

Allora si potrebbe immaginare

Un neo rinascimento

Un individuo tutto da inventare

In continuo movimento

Con la certezza

Che in un futuro non lontano

Al centro della vita

Ci sia di nuovo l’uomo

Un uomo affascinato

Da uno spazio vuoto

Che va ancora popolato

Popolato da corpi e anime gioiose

Che sanno entrare di slancio

Nel cuore delle cose

Popolato di fervore

E di gente innamorata

Ma che crede all’amore

Come cosa concreta

Popolato da un uomo

Che ha scelto il suo cammino

Senza gesti clamorosi

Per sentirsi qualcuno

Popolato da chi vive

Senza alcuna ipocrisia

Col rispetto di se stesso

E della propria pulizia

Uno spazio vuoto

Che va ancora popolato

Popolato da un uomo talmente vero

Che non ha la presunzione

Di abbracciare il mondo intero

Popolato da chi crede

Nell’individualismo

Ma combatte con forza

Qualsiasi forma di egoismo

Popolato da chi odia il potere

E i suoi eccessi

Ma che apprezza

Un potere esercitato su se stessi

Popolato da chi ignora

Il passato e il futuro

E che inizia la sua storia

Dal punto zero

Uno spazio vuoto

Che va ancora popolato

Popolato da chi è certo

Che la donna e l’uomo

Siano il grande motore

Del cammino umano

Popolato da un bisogno

Che diventa l’espressione

Di un gran senso religioso

Ma non di religione

Popolato da chi crede

In una fede sconosciuta

Dov'è la morte che scompare

Quando appare la vita

Popolato da un uomo

Cui non basta il crocefisso

Ma che cerca di trovare

Un Dio dentro se stesso

Allora si potrebbe immaginare

Un umanesimo nuovo

Con la speranza di veder morire

Questo nostro medioevo

Col desiderio

Che in una terra sconosciuta

Ci sia di nuovo l’uomo

Al centro della vita

Con la certezza

Che in un futuro non lontano

Al centro della vita

Ci sia di nuovo l’uomo

Als er een man was

Een nieuwe en sterke man

Sterk in lachend kijken

De donkere realiteit van het heden

Als er een man was

Sterk van een niet nader genoemde trend

Zo niet die van menselijke verheffing

Sterk als een leven dat wacht

Van een plotselinge wedergeboorte

Als er een man was

Als er een man was

Royaal en sterk

Sterk in het managen van wat er in de buurt is

Zonder de interne balans te beïnvloeden

Sterk in het haten van arrogantie

Van degenen die een vals geweten vertonen

Sterk in bewaken met inzet

Het meest levendige deel van zijn droom

Als er een man was

Als er een man was

Deze wereld van ons is nu gek geworden

En het wordt steeds vulgairder

Bevolkt door een absurde mythe

Dat is de kracht

Deze wereld van ons is hebzuchtig en onbekwaam

Altijd op de vlucht en steeds ongelukkiger

Bevolkt door een extreme behoefte

En van een lege hunkering zou dat leven zijn

Als er een man was

Als er een man was

Als er een man was

Als er een man was

Dan zou je je kunnen voorstellen

Een nieuw humanisme

Met de hoop hem te zien sterven

Dit is onze Middeleeuwen

met verlangen

Dan in een onbekend land

Daar is de mens weer

Midden in het leven

Dan zou je je kunnen voorstellen

Een neo-renaissance

Een persoon die moet worden uitgevonden

In constante beweging

Met zekerheid

Dat in de niet al te verre toekomst

Midden in het leven

Daar is de mens weer

Een gefascineerde man

Vanuit een lege ruimte

Die nog steeds bevolkt is

Bevolkt door blije lichamen en zielen

Wie weet hoe je met momentum binnenkomt

In het hart van de dingen

Met ijver bevolkt

En van verliefde mensen

Maar wie gelooft in liefde?

Als een concreet ding

Bevolkt door een man

Wie heeft zijn pad gekozen?

Zonder sensationele gebaren

Om je als iemand te voelen

Bevolkt door degenen die leven

Zonder enige hypocrisie

Met respect voor zichzelf

En van zijn eigen netheid

Een lege ruimte

Die nog steeds bevolkt is

Bevolkt door zo'n echte man

Wat geen vermoeden heeft

Om de hele wereld te omarmen

Bevolkt door degenen die geloven

in individualisme

Maar hij vecht hard

Elke vorm van egoïsme

Bevolkt door degenen die macht haten

En zijn excessen

Maar wat hij waardeert

Een macht die over jezelf wordt uitgeoefend

Bevolkt door degenen die negeren

Het verleden en de toekomst

En dat begint zijn verhaal

Vanaf punt nul

Een lege ruimte

Die nog steeds bevolkt is

Bevolkt door degenen die zeker zijn

Die vrouw en man

Laat ze de grote motor zijn

Van de menselijke reis

Bevolkt door een behoefte

Wat wordt de uitdrukking

Van een groot religieus gevoel

Maar niet van religie

Bevolkt door degenen die geloven

In een onbekend geloof

Waar is de dood die verdwijnt?

Wanneer het leven verschijnt

Bevolkt door een man

Het kruisbeeld is niet genoeg

Maar wat hij probeert te vinden?

Een God in zichzelf

Dan zou je je kunnen voorstellen

Een nieuw humanisme

Met de hoop hem te zien sterven

Dit is onze Middeleeuwen

met verlangen

Dan in een onbekend land

Daar is de mens weer

Midden in het leven

Met zekerheid

Dat in de niet al te verre toekomst

Midden in het leven

Daar is de mens weer