Parole Parole - Giorgio Gaber

Gente che parla

Gente che ride

e che non dice quello che pensa

Gente che parla

e che ridete

solo parole e niente di piu'

Parole, Parole parole

gridate nel vento e nel sole

promesse non piu' mantenute

speranze andate perdute

Parole,

che son come fiori

ma finti e senza profumo

Parole

e chi mondo mi resta

in questa mia povera testa

Lasciatemi stare

in un posto da solo

che possa cantare

che possa sognare

Sentir la chitarra

che piange e che ride

e con le sue corde

mi ritma la vita

Parole, parole parole

gridate nel vento e nel sole

disegni di fumo nell’aria

discorsi imparati a memoria

Parole dipinte sui muri

in bianco in nero e a colori

parole e che mondo mi resta

in questa mia povera testa

Pratende mensen

lachende mensen

en wie zegt niet wat hij denkt

Pratende mensen

en dat je lacht

alleen woorden en niets meer

Woorden woorden woorden

schreeuw het uit in de wind en in de zon

beloften die niet meer worden nagekomen

hoop is verloren gegaan

Woorden,

die zijn als bloemen

maar nep en zonder parfum

Woorden

en wie is er nog in de wereld

in dit arme hoofd van mij

Laat me alleen

op één plek alleen

dat kan zingen

dat kan dromen

Hoor de gitaar

huilen en lachen

en met zijn touwen

ritmes mijn leven

Woorden woorden woorden

schreeuw het uit in de wind en in de zon

tekeningen van rook in de lucht

uit het hoofd geleerde toespraken

Woorden geschilderd op de muren

zwart-wit en kleur

woorden en wat een wereld heb ik nog over

in dit arme hoofd van mij