Noci di cocco - Giorgio Gaber

Coro: Che fame!

Che fame!

Che fame!

Che fame!

Che fame!

Che fame!

Che fame!

Che fame!

Che fame!

G: E qui, in quest’isola deserta, non c'è niente da mangiare!

Che fame!

Che fame!

G: Poveri noi.

Così uniti, così solidali, tutti uguali senza niente da mangiare!

Che fame!

Che fame!

G: Uhè!

Uhè!

Vedo delle noci di cocco.

Sì, ci sono moltissime noci di cocco!

Coro: Bene!

Evviva!

Abbiamo trovato le noci di cocco!

Abbiamo trovato le noci di cocco!

Abbiamo trovato le noci di cocco!

Abbiamo trovato le noci di cocco!

G: No. No. Ho trovato le noci di cocco!

Eh sì, le noci di cocco le ho trovate io, quindi me le mangio io!

Coro: Ma anche noi abbiamo fame!

G: No vedete ragazzi facciamo un ragionamento.

Nella vita non tutti gli uomini

sono uguali: ci sono uomini normali e uomini d’ingegno.

Non a caso le noci di

cocco le ho trovate io!

Coro: Ma cosa te ne fai di tante noci di cocco?

Tu se solo e noi siamo in tanti!

G: Non è il numero che conta è l’intelligenza dell’individuo!

Coro: Tu se solo e noi siamo in tanti!

G: Non crederete mica di farmi paura con delle minacce vero?

Coro: Tu se solo e noi siamo in tanti!

G: È vero!

Io sono solo e loro sono tanti.

Bisogna che li calmi.

Certo non con le noci eh?

Bisogna che inventi qualcosa, qualcosa di giusto, di civile.

Guai se cominciamo

con la violenza.

Il rispetto!

Il rispetto di quello che siamo, di quello che

abbiamo, qualcosa di serio, di importante, di democratico!

Ci sono, ho trovato!

Invento lo Stato!

Coro: (intona l’Inno di Mameli)

Koor: Hoe hongerig!

Hoe hongerig!

Hoe hongerig!

Hoe hongerig!

Hoe hongerig!

Hoe hongerig!

Hoe hongerig!

Hoe hongerig!

Hoe hongerig!

G: En hier, op dit onbewoonde eiland, is er niets te eten!

Hoe hongerig!

Hoe hongerig!

G: Arme ons.

Zo verenigd, zo solidair, toch met niets te eten!

Hoe hongerig!

Hoe hongerig!

G: Euh!

Uhè!

Ik zie wat kokosnoten.

Ja, er zijn tonnen kokosnoten!

Koor: Goed!

Hoera!

We hebben de kokosnoten!

We hebben de kokosnoten!

We hebben de kokosnoten!

We hebben de kokosnoten!

G: Nee. Nee. Ik heb de kokosnoten gevonden!

Ja, ik heb de kokosnoten gevonden, dus ik eet ze op!

Koor: Maar we hebben ook honger!

G: Nee, jongens, laten we ruzie maken.

In het leven niet alle mannen

ze zijn hetzelfde: er zijn normale mannen en mannen met vindingrijkheid.

Het is geen toeval dat de walnoten van

kokosnoot Ik heb ze gevonden!

Koor: Maar wat doe je met zoveel kokosnoten?

U al was het maar en wij zijn met velen!

G: Het is niet het aantal dat ertoe doet, het is de intelligentie van het individu!

Koor: Jij al was het maar en we zijn met velen!

G: Je denkt toch niet dat je me bang maakt met bedreigingen?

Koor: Jij al was het maar en we zijn met velen!

G: Dat is waar!

Ik ben alleen en ze zijn met velen.

Je moet ze kalmeren.

Zeker niet met noten he?

Je moet iets verzinnen, iets goeds, iets burgerlijks.

Wee ons als we beginnen

met geweld.

Respect!

Respect voor wat we zijn, voor wat

we hebben iets serieus, belangrijk, democratisch!

Die zijn er, heb ik gevonden!

Ik vind de staat uit!

Koor: (zingt de hymne van Mameli)