La presa del potere - Giorgio Gaber

Avvolti in lucidi mantelli

Guanti di pelle, sciarpa nera

Hanno le facce mascherate

Le scarpe a punta lucidate

Sono nascosti nella sera

Non fanno niente, stanno fermi

Sono alle porte di Milano

Con dei grossissimi mastini

Che stan seduti ai loro piedi

E loro tengono per mano

Han circondato la città

La stan guardando da lontano

Sono imponenti e silenziosi

Chi sono?

Chi sono?

I laureati e gli studiosi

E l’Italia giocava alle carte

E parlava di calcio nei bar

E l’Italia rideva e cantava

Psss… psss…

Ora si muovono sicuri

Coi loro volti mascherati

Gli sguardi fissi, minacciosi

Vengono avanti silenziosi

I passi lenti, cadenzati

Portano strane borse nere

Piene di oggetti misteriosi

E senza l’ombra di paura

Stanno occupando i punti chiave

Tengono in pugno la Questura

Dagli occhi chiari dei mastini

Parte una luce molto intensa

Che lascia tutti ipnotizzati

Chi sono?

Chi sono?

L’intellighenzia e gli scienziati

E l’Italia giocava alle carte

E parlava di calcio nei bar

E l’Italia rideva e cantava

Psss… psss…

Ora lavorano più in fretta

Hanno moltissimi alleati

Hanno occupato anche la RAI

Le grandi industrie, gli operai

Anche le scuole e i sindacati

Ora si tolgono i mantelli

Son già sicuri di aver vinto

Anche le maschere van giù

Ormai non ne han bisogno più

Son già seduti in Parlamento

Ora si possono vedere

Sono una razza superiore

Sono bellissimi e hitleriani

Chi sono?

Chi sono?

Sono i tecnocrati italiani

: Eins zwei, eins zwei, alles kaputt!

E l’Italia giocava alle carte

E parlava di calcio nei bar…

Gehuld in glanzende mantels

Leren handschoenen, zwarte sjaal

Ze hebben gemaskerde gezichten

De gepolijste puntschoenen

Ze zijn verborgen in de avond

Ze doen niets, ze blijven stil

Ik ben aan de rand van Milaan

Met een paar hele grote mastiffs

Wie zitten er aan hun voeten

En ze houden elkaars hand vast

Han omsingelde de stad

Ze houden haar van een afstand in de gaten

Ze zijn indrukwekkend en stil

Wie ik ben?

Wie ik ben?

Afgestudeerden en wetenschappers

En Italië was aan het kaarten

En hij sprak over voetbal in bars

En Italië lachte en zong

Pssssssssssssssssssssssssssssssssssss

Nu bewegen ze zich veilig

Met hun gemaskerde gezichten

De vaste, dreigende blikken

Ze komen geruisloos aan

De langzame, ritmische stappen

Ze dragen vreemde zwarte tassen

Vol mysterieuze voorwerpen

En zonder de schaduw van angst

Ze bezetten de belangrijkste punten

Ze houden het hoofdbureau van politie vast

Met de heldere ogen van mastiffs

Een zeer intens licht begint

Dat laat iedereen gebiologeerd achter

Wie ik ben?

Wie ik ben?

De intelligentsia en wetenschappers

En Italië was aan het kaarten

En hij sprak over voetbal in bars

En Italië lachte en zong

Pssssssssssssssssssssssssssssssssssss

Nu werken ze sneller

Ze hebben veel bondgenoten

Ze bezetten ook RAI

De grote industrieën, de arbeiders

Zelfs scholen en vakbonden

Nu doen ze hun mantels uit

Ze weten nu al zeker dat ze gewonnen hebben

Zelfs de maskers gaan naar beneden

Ze hebben het niet meer nodig

Ze zitten al in het parlement

Nu kun je ze zien

Ze zijn een superieur ras

Ze zijn mooi en Hitlerieten

Wie ik ben?

Wie ik ben?

Het zijn de Italiaanse technocraten

: Eins zwei, eins zwei, alles kaputt!

En Italië was aan het kaarten

En hij sprak over voetbal in bars ...