La macchina - Giorgio Gaber

Una macchina.

Una macchina nuova, di serie, pulita.

Motore a posto,

ho fatto l’ultimo tagliando, tutto funzionante.

Lucida, verniciata,

curata nelle sue rifiniture

Il cambio è a cloche piccolo, finito allo snodo con un soffietto in finta pelle

lucida, trapuntata

Il posto per gli spiccioli, un rettangolo modernissimo, nero, zigrinato

Portaceneri a sportelli di plastica neri opachi, perfettamente funzionanti

Una mano, una mano di uomo, bianca, poco pelosa, si muove piano,

apre un deflettore.

Il vetro scivola, stride leggermente, un rumore sottile,

acuto.

Poi silenzio…

Una testa si avvicina, si appoggia al vetro.

Una goccia cade adagio dalla

fronte, ferma, immobile.

L’uomo è fermo immobile.

Anche la macchina è ferma

immobile

Un’autostrada, un’autostrada di macchine ferme.

Molte, moltissime macchine

ferme, una fila di macchine ferme

È successo qualcosa, è successo qualcosa, rumore di clacson, sirena a luci

intermittente

«Sì, qualcosa al chilometro 107. Un camion.»

Ancora silenzio

La fila è ferma, qualcuno scende.

Silenzio

Un silenzio assurdo.

Si sente parlare in inglese, lontano, bassa voce,

come in un sogno.

Ancora sirena lamentosa, ovattata, lontana

Si risale.

La fila procede adagio.

Qualche sorpasso timido, emozionante, 120,

150, 190. Lampeggiatore, sorpasso.

Lampeggiatore, sorpasso, clacson,

la prima galleria, luci di posizione, lampeggiatore, sorpasso, la seconda

galleria

Il paesaggio si muove, non è più orizzontale, macchie verdi in alto, in basso,

si distende a scaletta, saltellante, gradevole

Galleria, buio, luce

Galleria, buio, luce

Galleria, buio, luce

Apertura, ci siamo, il mare, il mare, il mare

Een auto.

Een nieuwe, standaard, schone auto.

Motor oke,

Ik heb de laatste onderhoudsbeurt gehad, alles werkt.

Gepolijst, geverfd,

behandeld in zijn afwerkingen

De versnellingsbak is een kleine cloche, bij de verbinding afgewerkt met een kunstleren balg

glanzend, gewatteerd

De plek voor verandering, een zeer moderne, zwarte, getextureerde rechthoek

Asbakken met ondoorzichtige zwarte kunststof deuren, volledig functioneel

Een hand, een mannenhand, wit, niet erg behaard, beweegt langzaam,

opent een klep.

Het glas glijdt weg, krijst een beetje, een subtiel geluid,

acuut.

Dan stilte...

Een hoofd nadert, leunt tegen het glas.

Een druppel valt langzaam van de

voorhoofd, stevig, onbeweeglijk.

De man staat roerloos.

De auto staat ook stil

onbeweeglijk

Een snelweg, een snelweg van stilstaande auto's.

Vele, vele machines

stationair, een rij stilstaande auto's

Er is iets gebeurd, er is iets gebeurd, toeteren, sirene lichten

met tussenpozen

'Ja, iets bij kilometer 107. Een vrachtwagen.'

Nog steeds stilte

De lijn wordt gestopt, iemand stapt uit.

Stilte

Een absurde stilte.

Je hoort het gesproken in het Engels, ver weg, met een lage stem,

Zoals in een droom.

Nog steeds treurige, gedempte, verre sirene

Het gaat omhoog.

De lijn gaat langzaam.

Sommige verlegen, opwindende inhaalacties, 120,

150, 190. Knipperlicht, inhalen.

Knipperlicht, inhalen, claxon,

de eerste galerij, stadslichten, knipperlicht, inhalen, de tweede

tunnel

Het landschap beweegt, het is niet meer horizontaal, groene vlekken boven, onder,

het strekt zich uit als een ladder, huppelend, aangenaam

Galerij, donker, licht

Galerij, donker, licht

Galerij, donker, licht

Opening, hier zijn we, de zee, de zee, de zee