La festa - Giorgio Gaber

E poi mi sono alzato quasi bene

con un’allegria molto cittadina,

con quegli strani struggimenti

la domenica mattina.

L’odore del giornale è sempre un’emozione

non leggo le notizie, non c’ho testa,

aspetto il pomeriggio con furore,

del resto anche aspettare fa parte della festa…

e questa allegria solitaria

si espande alla gente, alle cose,

si mescola nell’aria.

Son proprio dei poeti gli uomini,

son proprio teneri e incantati,

non riesci più a strapparli alle loro speranze,

ci sono incollati!

Seduti in assolati ristoranti

che hanno le terrazze proprio sopra il mare,

c'è come un’atmosfera più leggera

che si unisce al gusto del mangiare,

oppure in una fiera

felici come si ringiovanisse,

coi pesciolini rossi

e con le solite montagne che non sono russe…

coi fuochi artificiali, le paste,

tutto ritorna fuori,

sono rutti di gioia le feste.

Son pieni di energia gli uomini,

son proprio sani e scatenati,

non riesci più a strapparli alla loro allegria,

ci sono incollati!

E poi c'è l’orgia delle discoteche

dove ti butti e balli come un matto,

è irresistibile e persino chi non vuole

si dimena si dondola tutto.

La musica da ballo

è l’unico linguaggio che riunisce il mondo,

c'è chi ci gode smisuratamente

e c'è chi si lamenta della vita sgambettando…

e oltre alle note si avverte

il senso dell’aria senza note

che è l’aria della morte!

Son pieni di risorse gli uomini,

sono animali liberati,

non riesci più a strapparli alle loro emozioni,

ci sono incollati!

E poi c'è il salariato del piacere

che propina storie colorate e grasse,

un bel film con dentro tutti gli ingredienti

che piacciono alle masse

che stanno lì inchiodate

e si divoran tutto senza protestare,

gli si potrebbe dare in premio

un bel barattolo di merda per duemila lire

e senza esitare un momento

sarebbero pronti a scannarsi

per quel divertimento!

Son proprio deficienti gli uomini,

ormai son proprio devastati,

non riesci più a strapparli alla loro idiozia,

ci sono incollati…

En toen stond ik bijna goed op

met een zeer stedelijke opgewektheid,

met die vreemde verlangens

Zondagmorgen.

De geur van de krant is altijd een emotie

Ik lees het nieuws niet, ik heb geen hoofd,

Ik wacht met woede op de middag,

wachten hoort immers ook bij het feest...

en deze eenzame vrolijkheid

breidt zich uit naar mensen, dingen,

vermengt zich in de lucht.

Mannen behoren tot dichters,

ze zijn echt teder en betoverd,

je kunt ze niet langer van hun hoop afrukken,

ze zitten aan ons vastgelijmd!

Zittend in zonnige restaurants

die terrassen direct boven de zee hebben,

er is als een lichtere atmosfeer

dat aansluit bij de smaak van eten,

of op een kermis

gelukkig als hij zichzelf verjongde,

met goudvis

en met de gebruikelijke bergen die niet Russisch zijn ...

met vuurwerk, pasta,

alles komt er weer uit,

feesten barsten van vreugde.

Mannen zijn vol energie,

ze zijn echt gezond en wild,

je kunt ze niet langer van hun vreugde afrukken,

ze zitten aan ons vastgelijmd!

En dan is er nog de orgie van de disco's

waar gooi je jezelf en dans je als een gek,

is onweerstaanbaar en zelfs degenen die dat niet willen

het kronkelt het allemaal rotsen.

Dans muziek

het is de enige taal die de wereld samenbrengt,

er zijn mensen die er onmetelijk van genieten

en er zijn mensen die klagen over het stoeien van het leven ...

en naast de noten wordt het gevoeld

het gevoel van lucht zonder noten

dat is de lucht van de dood!

Mannen zijn vol middelen,

het zijn bevrijde dieren,

je kunt ze niet langer losrukken van hun emoties,

ze zitten aan ons vastgelijmd!

En dan is er nog de loontrekkende voor het plezier

die kleurrijke en vette verhalen biedt,

een goede film met alle ingrediënten erin

die de massa aanspreken

die daar genageld zijn

en alles verslinden zonder protest,

het kan als een prijs worden gegeven

een mooie pot stront voor tweeduizend lire

en zonder een moment te aarzelen

ze zouden klaar zijn om zichzelf te slachten

voor dat plezier!

Mannen zijn echt idioten,

nu zijn ze echt kapot,

je kunt ze niet langer van hun idiotie aftrekken,

ze zitten eraan vast...