La comune - Giorgio Gaber

Da una vita ci guardiamo

Sì, va bene, ci vogliamo bene

Ma come tutti ci isoliamo

Ci dev’essere per forza un’altra soluzione

Forse la comune

Non ha senso la famiglia coniugale

Ho bisogno di trovare un’apertura

A una vita troppo chiusa, troppo uguale

Forse la comune

Dove ognuno può portare le sue esperienze

Un po' stretti, qualche volta in poche stanze

Ogni tanto qualche piccola tensione

Qualcheduno m’ha svegliato

E adesso non riesco più a dormire

Chi s'è bevuto il mio caffè

Chi s'è messo ancora il mio costume?

Tento la comune

Specialmente per i figli uno spazio nuovo

Per ognuno tante madri e tanti padri

Voglio dire senza madri e senza padri

Tento la comune

Non esiste proprio più niente che sia possesso

Ed è molto più normale volersi bene

Finalmente non è un problema nemmeno il sesso

Da te non me l’aspettavo

Ti credevo una ragazza sana

E pensare che ti stimavo

Ti comporti come una puttana

Amo la comune

La tua donna preferisce un altro ma è naturale

Non fa niente se si ingrossa la tensione

Poi l’angoscia, poi la rabbia più bestiale

Amo la comune

Senza più nessun ritegno si arriva ad odiarsi

E alla fine quando esplode la tensione

Come bestie, come cani ci si sbrana a morsi

Sì, ci odiamo, ci ammazziamo

Sì, ci sbraniamo per il caffè

Chissà cosa c'è sotto a quel caffè

C'è l’odio, l’invidia, la gelosia

C'è la solita merda che ritorna fuori

E allora ci ammazziamo, sì, ci sbraniamo

Meglio la comune.

Meglio la comune.

Meglio la comune

: Meglio la comune che dirci: «Buongiorno cara, hai dormito bene?

Te l’avevo detto che il Serpax funziona.

Ah, stasera vengono a cena i

Cotinelli?

Mi fa piacere.

Sì, grazie, ancora un po' di caffè…»

We kijken al een leven lang naar elkaar

Ja, oké, we houden van elkaar

Maar net als iedereen isoleren we onszelf

Er moet noodzakelijkerwijs een andere oplossing zijn

Misschien de gemeente

Het echtelijke gezin heeft geen zin

Ik moet een opening vinden

Naar een leven dat te gesloten, te gelijk is

Misschien de gemeente

Waar iedereen zijn ervaringen kan brengen

Een beetje krap, soms in een paar kamers

Af en toe wat spanning

Iemand heeft me wakker gemaakt

En nu kan ik niet meer slapen

Wie dronk mijn koffie

Wie heeft mijn kostuum nog aan?

ik probeer de gewone

Een nieuwe ruimte speciaal voor kinderen

Voor elk, veel moeders en veel vaders

Ik bedoel zonder moeders en zonder vaders

ik probeer de gewone

Er is gewoon niets meer dat bezit is

En het is veel normaler om van jezelf te houden

Eindelijk, seks is ook geen probleem

Ik had het niet van je verwacht

Ik dacht dat je een gezond meisje was

En dan te bedenken dat ik je respecteerde

Je gedraagt ​​je als een hoer

Ik hou van de gemeente

Je vrouw geeft de voorkeur aan een ander, maar het is natuurlijk

Het maakt niet uit of de spanning opbouwt

Dan de angst, dan de meest dierlijke woede

Ik hou van de gemeente

Zonder enige terughoudendheid ga je jezelf haten

En tot slot als de spanning explodeert

Als beesten, als honden kun je jezelf verscheuren door beten

Ja, we haten elkaar, we vermoorden elkaar

Ja, we scheuren onszelf uit elkaar voor koffie

Wie weet wat er onder die koffie zit

Er is haat, afgunst, jaloezie

Er komt weer de gebruikelijke shit uit

En dan vermoorden we elkaar, ja, we scheuren onszelf uit elkaar

Beter de gemeente.

Beter de gemeente.

Beter de gemeente

: Liever de gemeente dan zeggen: «Goedemorgen schat, heb je goed geslapen?

Ik zei toch dat de Serpax werkt.

Ah, ik kom vanavond eten

Cotinelli?

Ik ben blij dat te horen.

Ja, dank je, nog een kopje koffie..."