La Ballata del Pedone - Giorgio Gaber

Veniva giù da Corso Tricolore

E a casa già sognava di tornare

Si ritrovò in un senso rotatorio

Nel mezzo di un rondò provò a passare

Le strisce in terra gli davano ragione

Ma con quel traffico convulso esasperato

Tra gli autobus, taxi, motofurgoni

Non si vedeva più neanche il selciato

Pedone solo si sa non conta niente

Nessun lo fa passar, né vuole farlo

Pianse, gridò ma sempre inutilmente

Non uno che fermò per favorirlo

La notte giunse nera, fredda e triste

Mise la giacca in terra per guanciale

Dormì e sognò che il traffico finisse

Ma l’alba lo trovò bloccato al sole

Pedone solo si sa non conta niente

Nessun lo fa passar né vuole farlo

Pianse gridò ma sempre inutilmente

Non uno che frenò per favorirlo

E tante notti e giorni dopo quello

Visse mangiando l’erba tra il selciato

Bevve la pioggia raccolta nel cappello

Era sconvolto, sì e un po' invecchiato

Morì così il tredici di agosto

Lasciò la moglie e i figli senza niente

Due giorni dopo veniva ferragosto

E il traffico svanì ma inutilmente

Het kwam van Corso Tricolore

En thuis droomde hij er al van om terug te keren

Hij bevond zich in een draaiende zin

Midden op een rotonde probeerde hij te passeren

De strips op de grond gaven hem gelijk

Maar met dat hectische, geërgerde verkeer

Tussen de bussen, taxi's, bestelwagens

Je kon de stoep niet eens meer zien

Een voetganger alleen, weet je, telt nergens voor

Niemand laat het voorbij gaan, en hij wil het ook niet

Hij huilde, hij huilde maar altijd tevergeefs

Niet iemand die stopte om er de voorkeur aan te geven

De nacht kwam zwart, koud en verdrietig

Hij legde de jas op de grond als kussen

Hij sliep en droomde dat het verkeer voorbij was

Maar de dageraad vond hem vast in de zon

Een voetganger alleen, weet je, telt nergens voor

Niemand laat het passeren of wil het doen

Hij huilde, maar altijd tevergeefs

Niet iemand die remde om hem te begunstigen

En vele nachten en dagen daarna

Hij leefde van het eten van het gras op de stoep

Hij dronk de regen verzameld in zijn hoed

Hij was overstuur, ja en een beetje op leeftijd

Zo stierf hij op de dertiende augustus

Hij liet zijn vrouw en kinderen met niets achter

Twee dagen later was het half augustus

En het verkeer verdween, maar het mocht niet baten