L'illogica allegria - Giorgio Gaber

Lungo l’autostrada

Alle prime luci del mattino

A volte spengo anche la radio

E lascio il mio cuore incollato al finestrino

Lo so del mondo e anche del resto

Lo so che tutto va in rovina

Ma di mattina

Quando la gente dorme

Col suo normale malumore

Mi può bastare un niente

Forse un piccolo bagliore

Un’aria già vissuta

Un paesaggio o che ne so

E sto bene

Io sto bene come uno quando sogna

Non lo so se mi conviene

Ma sto bene, che vergogna

Io sto bene

Proprio ora, proprio qui

Non è mica colpa mia

Se mi capita così

È come un’illogica allegria

Di cui non so il motivo

Non so che cosa sia

È come se improvvisamente

Mi fossi preso il diritto

Di vivere il presente

Io sto bene

Questa illogica allegria

Proprio ora, proprio qui

Da solo

Lungo l’autostrada

Alle prime luci del mattino

Langs de snelweg

Bij het eerste licht van de ochtend

Soms zet ik ook de radio uit

En ik laat mijn hart aan het raam gekluisterd

Ik weet van de wereld en de rest ervan ook

Ik weet dat alles uit elkaar valt

Maar in de ochtend

Als mensen slapen

Met zijn normale humeur

Een niets is misschien genoeg voor mij

Misschien een beetje glans

Een lucht al ervaren

Een landschap of wat weet ik?

En met mij gaat het goed

Ik ben in orde als één wanneer hij droomt

Ik weet niet of het bij mij past

Maar het gaat goed, wat jammer

het gaat goed met mij

Op dit moment, hier

Het is niet mijn schuld

Als dit mij overkomt

Het is als een onlogische vreugde

Ik weet niet waarom

ik weet niet wat het is

Het is alsof plotseling

ik had rechts genomen

Om in het heden te leven

het gaat goed met mij

Deze onlogische vrolijkheid

Op dit moment, hier

Alleen

Langs de snelweg

Bij het eerste licht van de ochtend