Ipotesi per una Maria - Giorgio Gaber

E io che ancora mi innamoro come uno scemo

Perché l’innamorarsi è uno specifico dell’uomo

Spudorato mi accosto all’incerto dei tuoi richiami

Sono io che deliro e tu che ami

Non so dove ora tu sia giunta

Cara indimenticabile Maria

Che all’inizio degli anni Settanta

Conoscesti la rabbia e l’ironia

Avevi il dono assai inconsueto

Di ridere persino del tuo mito

E l’intuizione di una strana fede

Per cui una cosa è vera soltanto

Quando non ci si crede

Perché per credere davvero

Bisogna spesso andarsene lontano

E ridere di noi come da un aeroplano

Se tu fossi davvero esistita

Cara indimenticabile Maria

Fin da allora potevo imparare

A congiungere il vero e la bugia

E nelle notti massacranti

Riempite di parole intelligenti

E nell’angoscia della vita

Ho in mente ancore l’eco

Della tua risata

Perché per vivere davvero

Bisogna spesso andarsene lontano

E ridere di noi come da un aeroplano

Forse sei solo un’ipotesi di donna

Forse sono esagerati i sentimenti

E i mille spunti che mi dài

Se è vero che si tratta

Di una Maria che non conobbi mai

Ma so che a me piace pensarti

Cara indimenticabile Maria

Come fossi davvero esistita

Col tuo gusto di amare e andare via

Perché persino nell’amore

Nell’eccellenza del soffrire

Nella violenza di una litigata

Eri così coinvolta

E così distaccata

Perché per credere all’amore davvero

Bisogna spesso andarsene lontano

E ridere di noi come da un aeroplano

E che la logica assurda del tempo

Questo tempo che tutto porta via

Riesca almeno a salvare il tuo nome

Maria

En ik word nog steeds verliefd als een dwaas

Omdat verliefd worden typisch is voor de mens

Schaamteloos benader ik het onzekere van je telefoontjes

Ik ben het die ijlt en jij die liefheeft

Ik weet niet waar je nu bent

Lieve onvergetelijke Maria

Dat aan het begin van de jaren zeventig

Je kende woede en ironie

Je had het zeer ongebruikelijke geschenk

Om zelfs maar om je mythe te lachen

Het is de intuïtie van een vreemd geloof

Dus één ding is maar waar

Wanneer je het niet gelooft

Waarom echt geloven?

Vaak moet je ver weg

En lach ons uit als vanuit een vliegtuig

Als je echt bestond

Lieve onvergetelijke Maria

Sindsdien kon ik leren

Om de waarheid en de leugen samen te voegen

En in de vermoeiende nachten

Gevuld met slimme woorden

En in de angst van het leven

Ik heb de echo nog in gedachten

Je lach

Want om echt te leven

Vaak moet je ver weg

En lach ons uit als vanuit een vliegtuig

Misschien ben je slechts een hypothese van een vrouw

Misschien zijn de gevoelens overdreven

En de duizend ideeën die je me geeft

Als het waar is dat het zo is

Van een Maria die ik nooit heb gekend

Maar ik weet dat ik graag aan je denk

Lieve onvergetelijke Maria

Hoe ik echt bestond

Met je smaak voor liefde en ga weg

Want zelfs verliefd

In de voortreffelijkheid van het lijden

In het geweld van een gevecht

Je was zo betrokken

En zo vrijstaand

Want om echt in liefde te geloven

Vaak moet je ver weg

En lach ons uit als vanuit een vliegtuig

En dat de absurde logica van tijd

Deze keer dat alles wegneemt

Slaag er in ieder geval in om je naam op te slaan

Maria