Io e le cose - Giorgio Gaber

Ad essere sincero io non so

Se esistono le cose

Non so se vanno male o bene

Se tutto è un’illusione

Ad essere sincero io non so nemmeno

Se anche le persone

Coi loro sentimenti e la ragione

Esistono davvero

Io non so niente, ma mi sembra che ogni cosa

Nell’aria e nella luce

Debba essere felice

Io non so niente, ma mi sembra che due corpi

Nel buio di una stanza

Debba essere esistenza

E gli alberi le spiagge i cani e i gatti

E strani oggetti che cito alla rinfusa

Il tavolo la stanza una camicia appesa

Le carte coi tarocchi e poi gli eterni scacchi

Un piccolo divano

E una foto di mio padre quand’era bambino

E poi lo specchio rosso

Su cui splende un’illusoria aurora

Chissà se è mai esistito

Chissà se esiste

Ora

Io non so niente, ma mi sembra che ogni cosa

Nell’aria e nella luce

Debba essere felice

Io non so niente, ma mi sembra che due corpi

Nel buio di una stanza

Debba essere esistenza

Om eerlijk te zijn weet ik het niet

Als dingen bestaan

Ik weet niet of ze slecht of goed zijn

Als alles een illusie is

Om eerlijk te zijn weet ik het niet eens

Als mensen ook

Met hun gevoelens en reden

Ze bestaan ​​echt

Ik weet niets, maar het lijkt me dat alles

In de lucht en in het licht

Hij moet blij zijn

Ik weet niets, maar het lijkt mij dat twee lichamen

In de duisternis van een kamer

Het moet bestaan ​​zijn

En de bomen, de stranden, de honden en katten

En vreemde objecten die ik in bulk citeer

De tafel de kamer een hangend shirt

De kaarten met de tarot en dan het eeuwige schaken

Een kleine bank

En een foto van mijn vader toen hij een kind was

En dan de rode spiegel

Waarop een illusoire dageraad schijnt

Wie weet of het ooit heeft bestaan

Wie weet of het bestaat

nutsvoorzieningen

Ik weet niets, maar het lijkt me dat alles

In de lucht en in het licht

Hij moet blij zijn

Ik weet niets, maar het lijkt mij dat twee lichamen

In de duisternis van een kamer

Het moet bestaan ​​zijn