Il vecchio (prosa) - Giorgio Gaber

Esterno giorno

Sul muro di cinta della scuola, tre manifesti rossi

Tre esemplari identici incollati l’uno accanto all’altro

Un discorso stampato in caratteri piccolissimi

Ma con un titolo enorme:

ATTENZIONE CITTADINI

Un genere di letteratura che nessuno legge mai

Salvo di tanto in tanto, un vecchio signore, che si ferma, mette gli occhiali,

decifra riga per riga fino alla fine

Poi si fa un po' indietro scuotendo la testa

Rimette gli occhiali nell’astuccio

Rimette l’astuccio nel taschino

E riprende il cammino con perplessità, chidendosi, se l’essnziale non gli sia

sfuggito

Ogni tanto infatti spicca, come un fanale illuminante, qualche parola a lui

sospetta

E la frase, che questa parola illumina, sembra per un istante nascondere molte

cose…

O nessuna affatto

Il meccanismo perfettamente oleato della vita, continua

L’omino è già lontano

buiten dag

Op de schoolmuur, drie rode posters

Drie identieke exemplaren naast elkaar gelijmd

Een toespraak gedrukt in zeer kleine lettertjes

Maar met een grote titel:

LET OP BURGERS

Een soort literatuur die niemand ooit leest

Behalve van tijd tot tijd, een oude heer, die stopt, zet zijn bril op,

decodeer regel voor regel tot het einde

Dan doet hij een stap achteruit en schudt zijn hoofd

Zet de bril terug in het etui

Doe de case terug in de zak

En hij hervat zijn reis met verbijstering, zich afvragend of het essentiële niet van hem is

ontsnapte

Af en toe vallen een paar woorden tegen hem op als een oplichtende lantaarn

verdachte

En de zin, die dit woord verlicht, lijkt voor een ogenblik velen te verbergen

wat is dit…

Of helemaal geen

Het perfect geoliede mechanisme van het leven gaat door

De kleine man is al ver weg