Il suicidio (prosa) - Giorgio Gaber

Bella serata, proprio una bella serata

E poi gli amici ti tirano su, si parla si canta, si ride

Che risate si fa quando si ride

Vabbè, spogliamoci va

Tu guarda che faccia, spalle curve, le gambe magre, e ste mutande,

color pervinca

Non importa, questa volta va a finire che lo faccio sul serio

Ma sì, bisogna farla finita, magari davanti allo specchio, sì nudo,

via anche le mutande

Ecco questo sono io

Gli specchi non servono a niente, non so neanche che faccia avrò con gli occhi

chiusi

Non riesco a fregarlo, non importa

Questa volta va a finire che lo faccio per davvero

Mi ricordo che una volta volevo ammazzarmi per amore, mi aveva detto che non mi

amava più, un attimo prima che glielo dicessi io.

Quel tanto che basta a farti

impazzire

Ti senti escluso abbandonato, e lei non si accorge neanche dell’ingiustizia che

ti ha fatto

E tu, ti ammazzi.

Così impara

E dopo, ti amerà per tutta la vita, la sua

Suicidio troppo emotivo, a caldo

Ma tu guarda che faccia che c’ho io, non c’ho mica la faccia di uno che soffre

È il mondo.

Suicidio a freddo, di controinformazione

Pum!

E tutto cambia, e il mondo, fino a un attimo prima tremendo e ostile

contro di te, viene subito a rotolarsi ai tuoi piedi come una palla docile

sorniona scodinzolante affettuosa.

Un cocker

Peccato che poi non c’hai la soddisfazione di vederlo, il cocker

Quasi quasi mi rivesto, e vado da Giuseppe: Giuseppe è sensibile,

so già cosa mi dice: «Ci sono mille modi di riinteressarsi alla vita».

Lui ci crede ciecamente alle passioni

«Mille modi, c'è gente che fotografa i rapaci nei loro nidi, e fa dei corsi

meravigliosi per impadronirsi di queste tecniche speciali»

Ci sono davvero questi corsi sai, c'è tutto

No, non devo andare da Giuseppe, non posso distrarmi con la fotografia.

Siamo così futili, che le distrazioni ci possono impedire, di ammazzarci

No, meglio Athos allora, ma sì Athos è più obiettivo, non sta mica a tirarmi su

di morale coi soliti discorsi sulla vita, è troppo intelligente, vado lì,

gli racconto tutto, tutto tutto fino alla fine

«Ecco Athos, lo vedi anche tu, sono un fallito

E lui «Sì» e mi indica la scogliera

Sto deficiente, insensibile, ma che si ammazzi lui, la scogliera,

casomai il modo me lo scelgo io, un modo che sia mio, un modo che sia giusto

per

Bisogna essere prudenti quando ci si ammazza, sennò si fan delle figure dai,

la scogliera, ma la scogliera, la sc- la scogliera va bene per Bergman,

nordico, religioso, eh

Già, come si ammazzerà la gente importante eh?

No dico, quelli famosi

Per dire, Barbato, Andrea Barbato… con calma

Scrive l’ultima cartolina, e si svena.

Due gocce di sangue

E la Dellera?

Francesca, tutta nuda, uno spillettino, *pss*

E Lucio Battisti?

A fari spenti nella notte, questa era facile

E Craxi?

Craxi sì, me lo vedo, una sfilata macchina scoperta, lui in piedi,

sorride alla folla, paga un sicario: Martelli

Da una finestra, *pum trac* come un presidente

Occhetto… lapidato sì, dai suoi

E Cossiga?

Cossiga in diretta tra reti unificate, esterna due parole, quattro,

venti cazzate, tanto il Quirinale smentisce, arriva Galloni con il calice,

la cicuta

E sulla sua tomba solo gladioli

E io, no dico io, con questa faccia, questa cameretta, queste mutande,

potrei buttarmi sotto?

Troppo vitale

Oppure potrei- no, non va bene, ma possibile che oggi, non si riesca a trovare

un modo che non sia vecchio, superato, inadeguato, ridicolo

Forse oggi esteticamente, mi rimetto gli slip pervinca, mi rivesto, esco,

e vedremo come va a finire

C'è una fine per tutto

E non è detto che sia sempre la morte

Mooie avond, gewoon een mooie avond

En dan vrolijken vrienden je op, praten, zingen, lachen

Wat lach je als je lacht?

Ach, laten we naakt gaan

Je kijkt naar zijn gezicht, opgetrokken schouders, dunne benen, en deze onderbroek,

maagdenpalm kleur

Het maakt niet uit, deze keer blijkt dat ik het meen

Maar ja, we moeten het er maar mee doen, misschien voor de spiegel, ja naakt,

uit zelfs het slipje

Hier ben ik

Spiegels zijn nutteloos, ik weet niet eens hoe mijn ogen eruit zullen zien

gesloten

Ik kan hem niet neuken, het maakt niet uit

Deze keer blijkt dat ik het echt doe

Ik herinner me dat ik ooit zelfmoord wilde plegen uit liefde, hij vertelde me dat hij dat niet deed

hij hield meer, net voordat ik het hem vertelde.

Net genoeg om je te maken

gek worden

Je voelt je buitengesloten en in de steek gelaten, en ze merkt niet eens het onrecht dat dat doet

jou gemaakt

En jij, jij pleegt zelfmoord.

Dus leer

En daarna zal hij voor het leven van je houden, van hemzelf

Te emotionele, hete zelfmoord

Maar kijk eens welk gezicht ik heb, ik heb niet het gezicht van iemand die lijdt

Het is de wereld.

Koude zelfmoord, tegeninformatie

Pomp!

En alles verandert, en de wereld, tot een moment voor verschrikkelijk en vijandig

tegen je, het rolt meteen als een volgzame bal aan je voeten

aanhankelijke sluwe kwispelende staart.

een cocker

Jammer dat je niet de voldoening hebt om de cocker te zien

Ik kleed me bijna aan en ga naar Joseph: Joseph is gevoelig,

Ik weet al wat het me zegt: "Er zijn duizend manieren om jezelf opnieuw in het leven te interesseren."

Hij gelooft blindelings in passies

«Er zijn duizend manieren, er zijn mensen die roofvogels in hun nest fotograferen en cursussen volgen»

prachtig om deze bijzondere technieken onder de knie te krijgen"

Er zijn echt van die cursussen weet je, er is alles

Nee, ik hoef niet naar Giuseppe, ik kan me niet afleiden met fotografie.

We zijn zo nutteloos dat afleidingen ons ervan kunnen weerhouden zelfmoord te plegen

Nee, Athos is dan beter, maar ja Athos is objectiever, hij gaat me niet opvrolijken

moraal met de gebruikelijke praat over het leven, hij is te slim, ik ga daarheen,

Ik vertel hem alles, alles tot het einde

"Hier is Athos, je ziet het ook, ik ben een mislukkeling"

En hij "Ja" en wijst naar de klif

Ik ben idioot, ongevoelig, maar laat hem de klif doden,

voor het geval ik de weg kies die ik kies, een weg die van mij is, een weg die goed is

voor

Je moet voorzichtig zijn als je zelfmoord pleegt, anders fan fan de cijfers komen op,

de klif, maar de klif, de sc- de klif is prima voor Bergman,

Noords, religieus, huh

Ja, hoe gaan belangrijke mensen vermoord worden?

Nee zeg ik, de bekende

Om te zeggen, Barbato, Andrea Barbato... rustig

Hij schrijft de laatste ansichtkaart en valt flauw.

Twee druppels bloed

En de Dellera?

Francesca, helemaal naakt, een speld, *pss*

En Lucio Battisti?

Met de koplampen uit in de nacht, was dit makkelijk

En Craxi?

Craxi ja, ik zie het, een onbedekte autoparade, hij staat,

lacht naar de menigte, betaalt een huurmoordenaar: Martelli

Vanuit een raam, * pum trac * als een president

Oog ... stoned ja, door zijn eigen

En Cossiga?

Cossiga live tussen verenigde netwerken, externe twee woorden, vier,

twintig onzin, zoveel ontkent de Quirinale, Galloni komt met het glas,

hemlock

En op zijn graf alleen gladiolen

En ik, nee ik zeg, met dit gezicht, deze kamer, dit ondergoed,

Zou ik mezelf eronder kunnen werpen?

te belangrijk

Of misschien wel, dat is niet goed, maar het is mogelijk dat je het vandaag de dag niet kunt vinden

een manier die niet oud, achterhaald, ontoereikend of belachelijk is

Misschien trek ik vandaag esthetisch mijn maagdenpalmslipje aan, kleed ik me aan, ga ik uit,

en we zullen zien hoe het afloopt

Aan alles komt een einde

En het betekent niet noodzakelijkerwijs de hele tijd dood