Il sogno di Marx - Giorgio Gaber

Quando si è un po' filosofi non si sogna mai a caso

Ero una specie di Diogene, con una lampada da duemila Watt, una macchina

fotografica, e cercavo in un posto che poteva essere Milano

Sento una voce nella nebbia che mi fa:

«Così non fotograferai mai niente!»

«Chi siete?»

Lui: «Un tedesco di passaggio».

Esce dalla nebbia un bel signore con la barba e

si presenta: «Piacere, Carlo Marx»

Oeh… (stupore)

«Vedi ragazzo…» Come ragazzo… Mi chiamano tutti compagno, arriva questo…

e cambia il vocabolario un’altra volta.

«…non basta una macchina fotografica

con un obiettivo giusto… Tu sbagli i tempi, credimi.

Io ho una certa

esperienza della roba che si muove!»

E questo è vero.

«Dunque, come si muoveva

il tutto ai miei tempi?

Guarda, qui c’era il capitale, qui le classi,

la borghesia eccetera eccetera».

E io: flash!

Simpatico Marx quando si scalda… Sembra un paparazzo!

Però mi permetto di

dirgli: «Anche noi, capitale, classi, borghesia… flash!»

«Bravi!»

«Grazie!»

Ho capito dopo che bravi voleva dire ciglioni… Affettuosamente,

si intende

«Bravi, la borghesia… non c'è più.

O meglio, non conta… Sbriciolata!»

E no, qui mi incazzo… Non c'è più… Oh dio, non c'è più la borghesia…

Che detto da lui fa anche rabbia, perché uno dice: ci ha preso per il culo

fino adesso

E io: «Ma i padroni, i capitalisti?»

Lui guarda, bello, con quegli occhi che vedono tutto: «I padroni, i capitalisti.

.

non li vedo… nel senso che… stanno diventando impersonali.»

«Puttana miseria!

Ma io ho bisogno di aggrapparmi a qualcosa, ho bisogno di

punti fermi!»

«Allora dovevi parlare con Gesù!»

«Già fatto grazie… Ma mi dica, maestro… la lotta di classe…

la lotta di classe… lasciamo almeno la lotta di classe!»

Lui, calmo: «La lotta di classe…»

«Più svelto maestro…»

«La lotta di classe sarebbe ancora giusta…»

«Ooh…»

«…se fossero chiare le classi!»

«Come non son chiare le classi… Allora non sei marxista!

Scusa se mi

incazzo, Marx… ma mi sembri un po' spappolato.

E l’imperialismo,

l’imperialismo?»

«Mah…» Com'è calmo, Marx!

«Dài, l’imperialismo…»

«Mah… Ne parlavo con Lenin.

È lassù che lo guarda… Lui ci è fissato!

Dice che ne ha un’immagine un po' sfuocata.

Parla di Pax… di Pax Americana…

Dice che la pace è peggio della guerra»

«Sì, questo l’ha detto anche il matto dei certificati.

E poi, e poi…

non vedete più niente?

Cosa guardi, ora, cosa guardi se non c'è più niente?»

«Non è vero, la lotta c'è ancora.

Anzi, i nemici ci sono più di prima.

Ma si presentano in un altro modo.

È tutto più… La vedi la produzione?

Era così… una bambina.

Com'è cresciuta!

Che salute!

Me la ricordo, io…

una bambina con i padri che… fai questo, fai quello… Roba da matti.

Una donna, autonoma, va da sé, va da sé.

Bisogna fare qualcosa…

„Tira fuori una Leika col soffietto… “ …bisogna fare qualcosa, flash!

È tutto più… flash… sì, certo… flash!

Interessante… flash!

ho capito.

.

E' tutto più…»

E il vecchio se ne andò ancheggiando, lasciandomi nell’angoscia più assoluta.

«Il rullino, il rullino… Non andare via… Il rullino… spediscimelo!

«Maledetto testardo, fissato, anche con l’arteriosclerosi viene qui,

vede che tutto si muove, scatta a un cinquecentesimo… è una mania, una mania!

Ci avevo le idee chiare, precise…

«Scrivimi!

Sì, scrivimi qualcosa!»

Che se no, magari, tra una decina d’anni, uno si alza una mattina e,

senza saperlo, si trova lì davvero senza borghesia, senza classi,

senza padroni… ma nella merda più di prima!

Als je een beetje een filosoof bent, droom je nooit willekeurig

Ik was een soort Diogenes, met een lamp van tweeduizend Watt, een machine

fotografisch, en ik was op zoek naar een plek die Milaan zou kunnen zijn

Ik hoor een stem in de mist die me doet:

"Dus je fotografeert nooit iets!"

"Wie ben jij?"

Hij: «Een Duitser op doorreis».

Een knappe bebaarde heer komt uit de mist e

stelt zich voor: "Leuk je te ontmoeten, Carlo Marx"

Oeh... (verwondering)

"Zie je wel jongen..." Als jongen... Ze noemen me allemaal kameraad, dit komt...

en verander de woordenschat nog een keer.

«… Een camera is niet genoeg

met een goed doel... Je bent verkeerde tijden, geloof me.

ik heb wat

ervaring met het verplaatsen van spullen!"

En dit is waar.

"Dus, hoe het bewoog"

alles in mijn tijd?

Kijk, hier was de hoofdstad, hier de klassen,

de bourgeoisie, enz., enz. ".

En ik: flits!

Leuke Marx als hij opwarmt... Hij lijkt wel een paparazzo!

Maar ik durf

zeg hem: "Ook wij, kapitaal, klassen, bourgeoisie ... flits!"

"Goed gedaan!"

"Bedankt!"

Ik begreep achteraf dat goed ciglioni betekende ... Liefdevol,

middelen

«Goed gedaan, de bourgeoisie ... is verdwenen.

Of beter gezegd, het telt niet... Verkruimeld!"

En nee, ik ben hier pissig... Het is weg... Oh god, de bourgeoisie is weg...

Dat door hem gezegd is ook boos, want men zegt: hij heeft ons de stuipen op het lijf gejaagd

tot nu

En ik: "Maar de bazen, de kapitalisten?"

Hij ziet er knap uit met die ogen die alles zien: «De bazen, de kapitalisten.

.

Ik zie ze niet... in de zin dat... ze onpersoonlijk worden."

"Horen ellende!

Maar ik moet me ergens aan vasthouden, ik moet

vaste punten!"

'Dan had je met Jezus moeten praten!'

"Al gedaan bedankt ... Maar vertel me, meester ... de klassenstrijd ...

de klassenstrijd ... laten we in ieder geval de klassenstrijd verlaten!"

Hij, kalm: "De klassenstrijd ..."

"Sneller meester..."

"De klassenstrijd zou nog steeds eerlijk zijn ..."

"Oeh..."

"... als de lessen duidelijk waren!"

«Hoe onduidelijk zijn de klassen... Dan ben je geen marxist!

Sorry als ik

kwaad, Marx... maar je ziet er een beetje papperig uit.

en imperialisme,

imperialisme?"

«Nou…» Wat is hij kalm, Marx!

"Kom op, imperialisme ..."

«Nou... ik had het erover met Lenin.

Hij zit daar naar hem te kijken... Hij staart naar ons!

Hij zegt er een wat wazig beeld van te hebben.

Praten over Pax ... over Pax Americana ...

Hij zegt dat vrede erger is dan oorlog"

"Ja, zelfs de gecertificeerde gek zei dat.

En toen, en toen...

zie je niks meer?

Waar kijk je nu naar, waar kijk je naar als er niets meer over is?"

“Dat is niet waar, de strijd is er nog steeds.

Er zijn inderdaad meer vijanden dan voorheen.

Maar ze presenteren zich op een andere manier.

Het is allemaal meer... Zie je de productie?

Ze was zo... een klein meisje.

Hoe ze is opgegroeid!

Wat een gezondheid!

Ik herinner het me, ik...

een klein meisje met vaders die ... dit doen, dat doen ... Gekke dingen.

Een autonome vrouw spreekt voor zich, dat spreekt voor zich.

Iets moet gedaan worden ...

„Breng een Leika met een blaasbalg naar buiten…“… er moet iets gebeuren, flits!

Het is allemaal meer… flits… ja, zeker… flits!

Interessant... flits!

Ik begrijp.

.

Het is allemaal meer... "

En de oude man liep zwaaiend weg en liet me in totale angst achter.

«De rol, de rol... Ga niet weg... De rol... stuur hem naar mij!

"Verdomd koppig, gefixeerd, zelfs met arteriosclerose komt hij hier,

hij ziet dat alles beweegt, hij klikt naar een vijfhonderdste... het is een manie, een manie!

Ik had duidelijke, precieze ideeën...

"Schrijf me!

Ja, schrijf me iets!"

Zo niet, dan staat iemand over ongeveer tien jaar misschien op een ochtend op en,

zonder het te weten, is hij er echt zonder bourgeoisie, zonder klassen,

zonder bazen ... maar meer in de stront dan voorheen!