Il senso - Giorgio Gaber

Secondo me è un periodo che non si capisce più niente.

No, dico nelle

conversazioni, no?

Sia che si parli di noi, sia che si parli del mondo

No, perché io posso anche capire che uno abbia delle idee politiche… beato lui.

Che si spieghi.

Ecco, che non dica parole che non vogliono dire niente… o

tutto.

Che poi io gli rispondo, e lui mi risponde, e io gli rispondo,

e mi fa incazzare, e finisce che si litiga senza avere neanche capito bene di

che cosa stiamo parlando

Ordine ci vuole, ordine, a cominciare dalle parole.

Bisogna ridargli un senso,

specialmente a quelle parole soggette a cambiare nel tempo.

Eh!

Perché se uno dice «fascismo», non è che si sa tanto bene cosa vuol dire,

però l’altro capisce che non è una gran cosa.

Perfetto, si sono accordati sul

senso

Ma se uno mi dice «democrazia», io gli do lo stop: «Stop!

Adesso tu mi dici se

per te è una cosa buona o una schifezza!».

Allora lui mi spiega con altre

parole e io: «Stop!

Stop!

Stop!»

Mi evitano.

Solo perché voglio che ci si accordi sul senso.

Ma certo,

anche per difendermi.

Ma dico, se uno a tavola ti dice «compagno»,

tu non sai se ti sta dando del cretino o no!

Si potrebbe capire sapendo lui

come la pensa, questo sì, ma se te lo dice uno per strada, eh?

«compagno»…

Dal tono forse:

«Compagno!».

Questo è chiaro

«Compagnooo…».

Anche questo è chiaro

«Compagno!».

Questo non si capisce, per esempio

E poi, anche se si capisse, a questo punto non si sa più perché bisogna usare

le parole.

Basterebbe fare: «Heee… blll… huuu… huuu…»

Bisogna decidere, su!

O essere delle mucche o ridare un senso alle parole.

Un senso storico.

Perché è la storia che come sempre fa casino, capisci?

Ti cambia da un giorno all’altro il significato delle parole, perché lei,

la storia, c’ha un suo percorso, no?

e allora tu prima di parlare con uno devi

sapere a che punto sta lui della storia, no?

Io lo guardo un po' poi gli faccio: «Tu dove stai?»

Mi evitano

E fanno male, perché non stanno attenti, sono disordinati.

Ma dico io,

se uno non sta dietro alle cose nell’arco di una vita una parola come «coppia»,

ecco «coppia», «coppia»… quando ero piccolo erano due persone che si volevano

bene.

Poi c'è stato un periodo che erano due persone… nemmeno due persone,

era una schifezza proprio!

Adesso sta rimontando, vedi?

Per coppia si intende «coppia critica», e cioè loro sanno che è una schifezza ma va bene così.

Perfetto!

Perfetto!

Va benissimo, si sono accordati sull’imperfezione

dell’amore, eh!

Amore?

Stop!

Bisognerebbe ridargli un senso.

Anche le ragazze mi evitano

Ma allora bisogna usare solo parole come cane, gatto, albero, cavallo!

Ecco, se uno mi dice «cavallo» lo so cos'è, eh!

Non mi diverto ma lo so.

Eh sì, perché se la gente parlasse solo di animali, di verdure… di cassapanche,

non si gode ma ci si capisce

E invece allora parole di pace, di inflazione: stop!

Energia, Einstein: stop!

Cultura: stop!

Sfratti, religione: stop!

Politica: stop!

Stop!

Stop!

Accordiamoci sul senso!

Il senso?

Ma che senso ha il senso?

Volgens mij is het een periode waar ik niets meer van snap.

Nee, zeg ik in de

gesprekken, toch?

Of we het nu over onszelf hebben, of we het over de wereld hebben

Nee, want ik kan ook wel begrijpen dat men politieke ideeën heeft... gelukkig maar.

Uitleggen.

Zeg hier geen woorden die niets betekenen ... of

alles.

Dan antwoord ik hem, en hij antwoordt mij, en ik antwoord hem:

en het maakt me kwaad, en eindigt in ruzie zonder het zelfs maar goed te krijgen

Waar praten we over

Er is orde nodig, orde, te beginnen met woorden.

We moeten het een gevoel teruggeven,

vooral die woorden die in de loop van de tijd kunnen veranderen.

eh!

Want als je 'fascisme' zegt, is het niet zo dat je heel goed weet wat het betekent,

maar de ander begrijpt dat het niet geweldig is.

Perfect, daar waren ze het over eens

gevoel

Maar als iemand tegen mij "democratie" zegt, stop ik ermee: "Stop!

Vertel me nu of

voor jou is het een goede zaak of een rotzooi! ».

Dan legt hij me uit met anderen

woorden en ik: «Stop!

Stop!

Stop!"

Ze mijden mij.

Alleen omdat ik het eens wil zijn over de betekenis.

Natuurlijk,

ook om mezelf te verdedigen.

Maar ik zeg, als iemand aan tafel "maat" tegen je zegt,

je weet niet of hij je een idioot noemt of niet!

Je zou het kunnen begrijpen door hem te kennen

hoe denk je, ja, maar als iemand je op straat vertelt, hè?

"bedrijf"…

Van de toon misschien:

"Bedrijf!".

Dit is duidelijk

"Compagnooo...".

Ook dit is duidelijk

"Bedrijf!".

Dit is bijvoorbeeld niet duidelijk

En dan, zelfs als je het begrijpt, weet je op dit moment niet meer waarom je het moet gebruiken

de woorden.

Het zou genoeg zijn om te zeggen: "Heee ... blll ... huuu ... huuu ..."

We moeten beslissen, kom op!

Ofwel koeien zijn ofwel betekenis geven aan woorden.

Een historisch besef.

Want het is het verhaal dat altijd een zooitje maakt, weet je?

De betekenis van woorden verandert van de ene op de andere dag, omdat zij,

de geschiedenis heeft zijn eigen weg, nietwaar?

en dan moet je eerst met iemand praten

weet waar hij is in de geschiedenis, toch?

Ik kijk hem even aan en zeg dan: "Waar logeer je?"

Ze mijden mij

En ze doen pijn, omdat ze niet voorzichtig zijn, ze zijn rommelig.

Maar ik zeg,

als men dingen in een mensenleven niet bijhoudt, een woord als "paar",

hier is «paar», «paar» ... toen ik klein was waren het twee mensen die elkaar wilden

We zullen.

Toen was er een tijd dat het twee mensen waren... niet eens twee mensen,

het was gewoon kut!

Nu wordt hij weer in elkaar gezet, zie je?

Met koppel bedoelen we "kritisch koppel", wat betekent dat ze weten dat het onzin is, maar dat is oké.

Perfect!

Perfect!

Dat is prima, ze waren het eens over imperfectie

van liefde, hé!

Dol zijn op?

Stop!

We moeten het een gevoel teruggeven.

Meisjes vermijden mij ook

Maar dan hoef je alleen maar woorden te gebruiken als hond, kat, boom, paard!

Nou, als iemand me "paard" zegt, dan weet ik wat het is, hè!

Ik geniet er niet van, maar ik weet het.

Ja, want als mensen alleen maar over dieren, groenten... kisten,

je vindt het niet leuk maar je begrijpt elkaar

En in plaats daarvan, woorden van vrede, van inflatie: stop!

Energie, Einstein: stop!

Cultuur: stop!

Uitzettingen, religie: stop!

Politiek: stop!

Stop!

Stop!

Laten we het eens zijn over de betekenis!

Het gevoel?

Maar wat voor zin heeft de zin?