Il Ragazzo Della Via Gluck - Giorgio Gaber

Questa è la storia

Di uno di noi

Anche lui nato per caso in via Gluck

In una casa, fuori città

Gente tranquilla, che lavorava

Là dove c’era l’erba ora c'è

Una città

E quella casa

In mezzo al verde ormai

Dove sarà?

Questo ragazzo della via Gluck

Si divertiva a giocare con me

Ma un giorno disse

Vado in città

E lo diceva mentre piangeva

Io gli domando amico

Non sei contento?

Vai finalmente a stare in città

Là troverai le cose che non hai avuto qui

Potrai lavarti in casa senza andar

Giù nel cortile!

Mio caro amico, disse

Qui sono nato

In questa strada

Ora lascio il mio cuore

Ma come fai a non capire

È una fortuna, per voi che restate

A piedi nudi a giocare nei prati

Mentre là in centro respiro il cemento

Ma verrà un giorno che ritornerò

Ancora qui

E sentirò l’amico treno

Che fischia così

Passano gli anni

Ma otto son lunghi

Però quel ragazzo ne ha fatta di strada

Ma non si scorda la sua prima casa

Ora coi soldi lui può comperarla

Torna e non trova gli amici che aveva

Solo case su case

Catrame e cemento

Là dove c’era l’erba ora c'è

Una città

E quella casa in mezzo al verde ormai

Dove sarà

Là dove c’era l’erba ora c'è

Una città

E quella casa in mezzo al verde ormai

Dove sarà

Dit is de geschiedenis

van een van ons

Ook hij is bij toeval geboren in via Gluck

In een huis, buiten de stad

Stille mensen die werkten

Waar het gras was, is nu

Een stad

En dat huis

Nu in de open lucht

Waar zal het zijn?

Deze jongen uit Gluck Street

Hij vond het leuk om met mij te spelen

Maar op een dag zei hij:

ik ga naar de stad

En hij zei het terwijl hij huilde

ik vraag het hem vriend

Ben je niet gelukkig?

Ga eindelijk in de stad blijven

Daar vind je de dingen die je hier niet had

Je kunt jezelf thuis wassen zonder te gaan

Beneden op de binnenplaats!

Mijn beste vriend, zei hij:

Hier ben ik geboren

in deze straat

Nu verlaat ik mijn hart

Maar hoe kun je het niet begrijpen?

Het is een geluk voor jullie die blijven

Op blote voeten spelen in de weilanden

Terwijl ik daar in het centrum ben, adem ik het beton

Maar er zal een dag komen dat ik zal terugkeren

Nog steeds hier

En ik zal de vriend horen trainen

Dat fluit zo

Jaren gaan voorbij

Maar acht zijn lang

Maar die jongen heeft een lange weg afgelegd

Maar hij vergeet zijn eerste huis niet

Nu met het geld dat hij het kan kopen

Hij komt terug en vindt de vrienden die hij had niet

Alleen huizen op huizen

Teer en cement

Waar het gras was, is nu

Een stad

En dat huis nu in de open lucht

Waar zal het zijn

Waar het gras was, is nu

Een stad

En dat huis nu in de open lucht

Waar zal het zijn