Il mestiere del padre - Giorgio Gaber

Suonare al tuo cancello

Una carezza al cane

Vedere un cameriere

La mia bambina è pronta

È sempre ben vestita

Le scarpe belle nuove

Anch’io con la cravatta

La barba appena fatta

Il sole del mattino

E dopo al luna-park

Ai giardini, allo zoo

A vedere gli animali

Che cosa ci faccio io qui?

Che senso ha?

Il padre non sono io, certo io l’ho

fatta ma il padre è chi le sta insieme.

A cosa serve questo affetto?

A me forse, ma a lei?

A lei no di certo

Vieni un momento qui

Mi sembri un po' accaldata

Su alzati da terra

Ti sei tutta sporcata

Ti prego sta un po' ferma

Sei sempre in movimento

Dai siediti un po' qui

Ascoltami un momento

La mia bambina ha tutto anche l’affetto, quello vero, quello di tutti i giorni.

Che ci vengo a fare io qui tutte le domeniche inchiodato su una panchina a

fare il mestiere del padre?

Ma chi me l’ha ordinato?

La morale?

La coscienza?

Chi?

Sarà come tagliarsi un braccio, va bene me lo taglio!

Adesso vieni qui

Dobbiamo andare a casa

Su cerca di ubbidire

Non fare la spiritosa

Ti prego sta' un po' ferma

Non riesco ad allacciarti

Son già quasi le sette

E devo accompagnarti

Suonare al tuo cancello

Una carezza al cane

Vedere un cameriere

Ridargli la bambina

Le scarpe gliele ho tolte

Al parco è scivolata

Ma non s'è fatta niente

S'è solo un po' sporcata

Un uomo alla finestra

Che si intravvede appena

La chiamano in salotto

È già l’ora di cena

Sì, domenica, va bene, domenica alla stessa ora

Bellen aan je poort

Een streling voor de hond

Zie een ober

Mijn kleine meid is er klaar voor

Ze is altijd goed gekleed

De mooie nieuwe schoenen

Ik ook met een stropdas

De vers opgemaakte baard

de ochtendzon

En dan naar het pretpark

Naar de tuinen, naar de dierentuin

Om de dieren te zien

Wat doe ik hier?

Wat betekent het?

Ik ben niet de vader, natuurlijk heb ik het

gedaan, maar de vader is die samen met haar is.

Waar is deze genegenheid voor?

Voor mij misschien, maar voor haar?

zij zeker niet

Kom hier even

Je ziet er een beetje warm uit

Sta op van de grond

Je bent helemaal vies geworden

Blijf alsjeblieft een beetje stil

Je bent altijd onderweg

Kom op, ga hier even zitten

Luister even naar mij

Mijn kleine meisje heeft ook alle genegenheid, de echte, de alledaagse.

Wat ga ik hier elke zondag doen genageld aan een bankje in

vaders werk doen?

Maar wie heeft mij besteld?

Het moraal?

Geweten?

Wie?

Het zal zijn alsof je je arm snijdt, oké, ik snij hem door!

Kom hier nu

We moeten naar huis

Probeer te gehoorzamen

Wees niet grappig

Blijf alsjeblieft een beetje stil

Ik kan me niet vastmaken

Het is al bijna zeven

En ik moet je vergezellen

Bellen aan je poort

Een streling voor de hond

Zie een ober

Geef hem de baby terug

Ik deed zijn schoenen uit

In het park gleed ze uit

Maar er is niets gebeurd

Ze is gewoon een beetje vies geworden

Een man bij het raam

Wat nauwelijks zichtbaar is

Ze roepen haar de woonkamer in

Het is al etenstijd

Ja, zondag, oké, zondag tegelijk