Il granoturco - Giorgio Gaber

Eppure il granoturco che ha scelto di esser giallo

Non si domanda niente, non ricorda

chissà se poi continua a presentarsi giallo

per essere fedele a chi lo guarda.

Io per me non amo i campi di grano

che sono sempre puntuali ai loro appuntamenti

io per me non amo la mia fotografia

questo modo fermo e assurdo di esserti davanti:

io come biondo, se mi vedi biondo

io come amore, se ti aspetti l’amore

io come buono, se mi vedi buono

non ti posso insultare, no

non ti posso picchiare, no sono buono

non ti posso distruggere, sputarti addosso

non posso!

non posso!

Eppure il granoturco che ha scelto di esser giallo

non si domanda niente, non ricorda

chissà se poi continua a presentarsi giallo

per essere fedele a chi lo guarda.

Tu per te non ami i muri maestri

che fanno stare in piedi antiche costruzioni

tu per te non ami gli specchi degli altri

che ti ributtano addosso le tue definizioni:

tu come donna, se t’han detto donna

tu come casa, se ti hanno dato una casa

tu come madre, se t’han detto madre

hai soltanto un dovere, sì

devi amare tuo figlio, certo sei sua madre

anche a costo di ucciderti che te ne importa

sei morta!

sei morta!

Eppure il granoturco che ha scelto di esser giallo

non si domanda niente, non ricorda

chissà se poi continua a presentarsi giallo

per essere fedele a chi lo guarda.

Maar de maïs die ervoor heeft gekozen om geel te zijn

Hij vraagt ​​zich niets af, hij herinnert het zich niet

wie weet of het geel blijft

trouw zijn aan de kijker.

Voor mij hou ik niet van korenvelden

die altijd op tijd zijn voor hun afspraken

Ik hou niet van mijn fotografie

deze stevige en absurde manier om voor je te staan:

Ik hou van blond, als je me blond ziet

Ik hou van liefde, als je liefde verwacht

Ik hou van goed, als je me goed ziet

Ik kan je niet beledigen, nee

Ik kan je niet verslaan, nee ik ben goed

Ik kan je niet vernietigen, op je spugen

Ik kan niet!

Ik kan niet!

Maar de maïs die ervoor heeft gekozen om geel te zijn

hij vraagt ​​zich niets af, hij herinnert het zich niet

wie weet of het geel blijft

trouw zijn aan de kijker.

Je houdt zelf niet van de hoofdmuren

die oude gebouwen laten staan

je voor jezelf houdt niet van de spiegels van anderen

die je definities naar je teruggooien:

jou als vrouw, als ze je een vrouw vertelden

je houdt van thuis, als ze je een thuis gaven

jou als moeder, als ze je moeder vertelden

je hebt maar één plicht, ja

je moet van je zoon houden, zeker dat je zijn moeder bent

zelfs ten koste van het doden van jou, who cares

ben je dood!

ben je dood!

Maar de maïs die ervoor heeft gekozen om geel te zijn

hij vraagt ​​zich niets af, hij herinnert het zich niet

wie weet of het geel blijft

trouw zijn aan de kijker.