Il dilemma - Giorgio Gaber

In una spiaggia poco serena

camminavano un uomo e una donna

e su di loro la vasta ombra di un dilemma.

L’uomo era forse pi?

audace

pi?

stupido e conquistatore

la donna aveva perdonato, non senza dolore.

Il dilemma era quello di sempre

un dilemma elementare

se aveva o non aveva senso il loro amore.

In una casa a picco sul mare

vivevano un uomo e una donna

e su di loro la vasta ombra di un dilemma.

L’uomo?

un animale quieto

se vive nella sua tana

la donna non si sa se ingannevole o divina.

Il dilemma rappresenta

l’equilibrio delle forze in campo

perch?

l’amore e il litigio sono le forme del nostro tempo.

Il loro amore moriva

come quello di tutti

come una cosa normale e ricorrente

perch?

morire e far morire

?

un’antica usanza

che suole aver la gente.

Lui parlava quasi sempre

di speranza e di paura

come l’essenza della sua immagine futura.

E coltivava la sua smania

e cercava la verit?

lei l’ascoltava in silenzio, lei forse ce l’aveva gi?.

Anche lui curiosamente

come tutti era nato da un ventre

ma purtroppo non se lo ricorda o non lo sa.

In un giorno di primavera

quando lei non lo guardava

lui rincorse lo sguardo di una fanciulla nuova.

E ancora oggi non si sa se era innocente come un animale

o se era come instupidito dalla vanit?.

Ma stranamente lei si chiese

se non fosse un’altra volta il caso

di amare e di restar fedele al proprio sposo.

Il loro amore moriva

come quello di tutti

con le parole che ognuno sa a memoria

sapevan piangere e soffrire

ma senza dar la colpa

all’epoca o alla Storia.

Questa voglia di non lasciarsi

?

difficile da giudicare

non si sa se?

cosa vecchia o se fa piacere.

Ai momenti di abbandono

alternavano le fatiche

con la gran tenacia che?

propria delle cose antiche.

E questo?

il sunto di questa storia

per altro senza importanza

che si potrebbe chiamare appunto resistenza.

Forse il ricordo di quel Maggio

gli insegn?

anche nel fallire

il senso del rigore, il culto del coraggio.

E rifiutarono decisamente

le nostre idee di libert?

in amore

a questa scelta non si seppero adattare.

Non so se dire a questa nostra scelta

o a questa nostra nuova sorte

so soltanto che loro si diedero la morte.

Il loro amore moriva

come quello di tutti

non per una cosa astratta

come la famiglia

loro scelsero la morte

per una cosa vera

come la famiglia.

Io ci vorrei vedere pi?

chiaro

rivisitare il loro percorso

le coraggiose battaglie che avevano vinto e perso.

Vorrei riuscire a penetrare

nel mistero di un uomo e una donna

nell’immenso labirinto di quel dilemma.

Forse quel gesto disperato

potrebbe anche rivelare

come il segno di qualcosa che stiamo per capire.

Il loro amore moriva

come quello di tutti

come una cosa normale e ricorrente

perch?

morire e far morire

?

un’antica usanza

che suole avere la gente.

Op een niet erg rustig strand

liep een man en een vrouw

en op hen de enorme schaduw van een dilemma.

Was de man misschien meer?

stoutmoedig

pi?

dom en overwinnaar

de vrouw had vergeven, niet zonder pijn.

Het dilemma was hetzelfde als altijd

een elementair dilemma

of hun liefde zin had of niet.

In een huis met uitzicht op de zee

leefde een man en een vrouw

en op hen de enorme schaduw van een dilemma.

De man?

een stil dier

als het in zijn hol leeft

van de vrouw is niet bekend of ze bedrieglijk of goddelijk is.

Het dilemma vertegenwoordigt

de krachtsverhoudingen in het veld

waarom?

liefde en ruzie zijn de vormen van onze tijd.

Hun liefde stierf

zoals die van iedereen

als een normaal en terugkerend iets

waarom?

om te sterven en te maken om te sterven

?

een oude gewoonte

wat mensen meestal hebben.

Hij praatte bijna altijd

van hoop en angst

als de essentie van zijn toekomstbeeld.

En hij cultiveerde zijn verlangen

en op zoek was naar de waarheid?

ze luisterde er zwijgend naar, misschien had ze het al.

Vreemd genoeg hij ook

zoals iedereen werd hij geboren uit een baarmoeder

maar helaas herinnert hij het zich niet of weet het niet.

Op een lentedag

toen ze niet naar hem keek

hij joeg de blik van een nieuw meisje achterna.

En zelfs vandaag is het niet bekend of hij onschuldig was als een dier

of als hij versuft was door ijdelheid?

Maar vreemd genoeg vroeg ze zich af

als het niet weer het geval was

om je partner lief te hebben en trouw te blijven.

Hun liefde stierf

zoals die van iedereen

met de woorden die iedereen uit zijn hoofd kent

ze wisten hoe ze moesten huilen en lijden

maar zonder de schuld te geven

destijds of in de geschiedenis.

Dit verlangen om niet uit elkaar te gaan

?

moeilijk te beoordelen

ik weet niet of?

oud ding of zo je wilt.

Op momenten van verlating

ze wisselden hun inspanningen af

met de grote vasthoudendheid dat?

eigen aan oude dingen.

En dit?

de samenvatting van dit verhaal

bovendien zonder belang

die weerstand zou kunnen worden genoemd.

Misschien de herinnering aan die mei

heb je het hem geleerd?

zelfs bij falen

het gevoel van strengheid, de cultus van moed.

En ze weigerden resoluut

onze ideeën over vrijheid?

verliefd

ze wisten niet hoe ze zich moesten aanpassen aan deze keuze.

Ik weet niet of ik tegen deze keuze van ons moet zeggen

of naar dit nieuwe lot van ons

Ik weet alleen dat ze zelfmoord hebben gepleegd.

Hun liefde stierf

zoals die van iedereen

niet voor iets abstracts

als familie

ze kozen voor de dood

voor een echt ding

als familie.

Ik zou graag meer willen zien?

Doorzichtig

hun pad opnieuw bezoeken

de dappere veldslagen die ze hadden gewonnen en verloren.

Ik wou dat ik kon doordringen

in het mysterie van een man en een vrouw

in het immense labyrint van dat dilemma.

Misschien dat wanhopige gebaar?

het kan net zo goed onthullen

als een teken van iets dat we op het punt staan ​​te begrijpen.

Hun liefde stierf

zoals die van iedereen

als een normaal en terugkerend iets

waarom?

om te sterven en te maken om te sterven

?

een oude gewoonte

wat mensen meestal hebben.