Hieronder staat de songtekst van het nummer Il deserto , artiest - Giorgio Gaber met vertaling
Originele tekst met vertaling
Giorgio Gaber
Fonte luminosa, scena soffusa di magia
Sera di televisione
Voce sospesa nella mia casa
Luce che fa compagnia
Ma improvvisamente…
Un po' d’incertezza fin quando
La mano
Si ferma sul telecomando
Lo posa lontano
La mente che è ancora presente
Si è scelta il suo giusto abbandono, il corpo è sereno
Non si è quasi mosso
Il cuore si è scelto la sua tenera ipnosi
Con tutto se stesso
Fonte luminosa, scena pervasa di allegria
Ma improvvisamente…
E se improvvisamente ti venisse in mente
Ti venisse in mente come in un sogno visto dal di fuori
Che cosa resterebbe di questo vetro luminoso
Se non avesse spettatori
Se ti venisse da pensare
Che per un attimo soltanto non esiste
L’ascoltatore
E se abbassando l’audio
E fermo sulla bocca del cantante ti venisse in mente
Che fuori non c'è più nessuno
Che sono tutti morti o andati via
E in tutto il mondo c'è soltanto quella bocca
Piena di poesia
Il deserto, il deserto
E se improvvisamente ti venisse in mente
Ti venisse in mente che quella bocca colorata
Gira per le stanze vuote
La grande orchestra è lì che suona
E non si sentono le note
Se tu vedessi la tua casa vuota
Come vista da lontano, sempre più lontano
C'è soltanto la televisione e nei palazzi
Nessuno
Se ti venisse in mente che niente ha resistito
La massa è morta dolcemente e l’individuo
Si è addormentato
Il deserto, il deserto
L’illogica illusione che la voce si disperda
Nel deserto
La grande sensazione di esser solo insieme a tutti
Nel deserto
C'è solo il grande schermo che va avanti
È una follia di indifferenza e presunzione
Non si accorge di parlare a gente assente
A un auditorio di cartone
La grande bocca non si può fermare, non fa conto dell’assenza
E sfoga, sfoga la furia di abbondanza sempre più vistosa
Bisogna far qualcosa, bisogna far qualcosa
Trecento ballerini, luci a tutto spiano
Gli specchi, la ricchezza e anche lo spreco, il grande sacrificio
L’America che irrompe nelle case vuote
I fuochi d’artificio
Bisogna far qualcosa, qualsiasi cosa, bisogna dirlo
A quella bocca aperta, mandargli un telegramma urgente
«Guardate, non c'è più la gente», bisogna dirlo
Al grande schermo, ai dirigenti, alla Demoscopea
La gente è andata via, la gente è andata via
È andata tutta via
Il deserto, il deserto
L’illogica illusione che la voce si disperda
Nel deserto
La grande sensazione di esser solo insieme a tutti
Nel deserto
E per la prima volta e per noi soli
Il sole
È tramontato e poi si è alzato
E si respira e l’aria è fresca
Al mio palato
E per la prima volta e per noi soli
Il sole
Lichtbron, scène doordrenkt met magie
Televisie avond
Stem onderbroken in mijn huis
Licht dat gezelschap houdt
Maar opeens ...
Een beetje onzekerheid tot wanneer
De hand
Stopt op de afstandsbediening
Hij legt het weg
De geest die nog steeds aanwezig is
Zijn rechtmatige verlating is gekozen, het lichaam is sereen
Hij bewoog nauwelijks
Het hart heeft zijn tedere hypnose gekozen
Met alles van zichzelf
Lichtbron, scène doordrongen van vreugde
Maar opeens ...
Wat als het plotseling in je opkomt?
Het kwam in je op als in een droom van buitenaf gezien
Wat zou er overblijven van dit lichtgevende glas?
Als hij geen toeschouwers had
Als je moest nadenken
Wat even niet bestaat
De luisteraar
En als door het geluid zachter te zetten
En nog steeds op de mond van de zanger kwam het in je op
Dat er niemand meer is
Wie zijn er allemaal dood of weg?
En in de hele wereld is er alleen die mond
Vol poëzie
De woestijn, de woestijn
Wat als het plotseling in je opkomt?
Het viel je op dat die gekleurde mond
Loop door de lege kamers
Daar speelt het grote orkest
En je kunt de noten niet horen
Als je je huis leeg zag staan
Zoals gezien van ver, verder en verder weg
Er is alleen televisie en in de gebouwen
Niemand
Als het bij je opkwam dat niets weerstand bood
De massa stierf zacht en het individu
Hij viel in slaap
De woestijn, de woestijn
De onlogische illusie dat de stem verstrooid is
In de woestijn
Het geweldige gevoel om met iedereen alleen te zijn
In de woestijn
Er is alleen het grote scherm dat aan staat
Het is een dwaasheid van onverschilligheid en aanmatiging
Hij merkt niet dat hij met afwezige mensen praat
Naar een kartonnen auditorium
De grote mond is niet te stoppen, hij houdt geen rekening met de afwezigheid
En laat uit, laat de woede van overvloed steeds meer opvallen
Er moet iets gebeuren, er moet iets gebeuren!
Driehonderd dansers, lichten op volle toeren
De spiegels, de rijkdom en ook de verspilling, het grote offer
Amerika breekt in op lege huizen
Vuurwerk
Er moet iets gedaan worden, alles moet gezegd worden
Met die mond open, stuur hem een dringend telegram
"Kijk, er zijn geen mensen meer", moet gezegd worden
Naar het grote scherm, naar leidinggevenden, naar de Demoscopea
Mensen zijn weg, mensen zijn weg
Het ging allemaal weg
De woestijn, de woestijn
De onlogische illusie dat de stem verstrooid is
In de woestijn
Het geweldige gevoel om met iedereen alleen te zijn
In de woestijn
En voor de eerste keer en voor ons alleen
De zon
Het ging naar beneden en stond toen op
En je kunt ademen en de lucht is fris
naar mijn gehemelte
En voor de eerste keer en voor ons alleen
De zon
Liedjes in verschillende talen
Hoogwaardige vertalingen in alle talen
Vind binnen enkele seconden de teksten die je nodig hebt