Il delirio - Giorgio Gaber

Se si vivesse a lungo

Non si saprebbe più dove andare

Per rifarsi una felicità

Dovunque abbiamo abbandonato

Degli aborti di felicità

A marcire negli angoli delle strade

L’India è un museo di tentativi di felicità, e l’Africa, il Pakistan…

Il mondo è un museo di sforzi

Che restano a metà

Di sforzi per rendere vani

I nostri slanci, le nostre gioie, i nostri amori

Cantare, cantare le Beatici, le Laure.

Mettere incinta le cameriere…

E accorgersi di avere sempre adorato… a buon mercato

Bisogna essere più precisi

Nell’amore, nei gusti

Nelle passioni, nella scelta dei posti

Sono dappertutto i nostri aborti

Sparpagliati da tutte le parti

E tentiamo ancora

Perché è giusto tentare

E produciamo slanci

Che poi buttiamo in mare

Che si spezzano subito e li buttiamo via

E diventano aborti, aborti di allegria

E se la nostra allegria fosse un dolore

Un dolore straziante, solitario

In ogni strada ci sarebbe un urlo

Il delirio… il delirio…

Se si vivesse a lungo

Non si saprebbe più come fare

Per rifarsi una rabbia giusta

Sì perché anche di rabbia

Anche di odio

Noi lasciamo troppi aborti in giro

L’Italia è un museo di tentativi di sovversione, di fermenti nuovi,

di cose che nascono… che crescono…

Il mondo è un museo di sforzi

Di strane acrobazie

Per rendere più efficace

Il nostro impegno, la nostra rabbia, le nostre follie

Non si può dire che manchiamo di volontà.

Tentativi da tutte le parti:

una rassegna, una rassegna di pezzi.

Una fiera campionaria di cose abbozzate e

messe in mostra: un pezzo d’amore, una rabbia finita male, un po' di politica,

un inizio di cultura.

Se tu avessi bisogno di tentativi, ce n'è per tutte le

occasioni della vita.

Basta saper scegliere

Bisogna essere più precisi

Anche nell’odio, nell’eresia

Nell’indirizzare la rabbia, la follia

La nostra impotenza, la nostra incertezza

Ci limita ad odiare senza nessuna esattezza

Ci vuole un odio, un odio che rimane

Non basta sapere che abbiamo cominciato bene

Le nostre ribellioni non durano molto

Sono aborti di rabbia, di rabbia senza volto

Non è soltanto una rabbia, è già pazzia

Uno sfogo straziante, solitario

E in ogni strada c'è davvero un urlo

Il delirio… il delirio…

È un uomo rabbioso che odia da solo

Ma ormai non fa niente di male

Abbaia alla luna, non morde nessuno

Persino il delirio diventa una cosa normale

Ho bisogno di un delirio

Che sia ancora più forte

Ma abbia un senso di vita

E non di morte

Als je lang leefde

Men zou niet meer weten waar te gaan

Om jezelf weer gelukkig te maken

Waar we ook hebben verlaten

Van de abortussen van geluk

Om op straathoeken te rotten

India is een museum van pogingen tot geluk, en Afrika, Pakistan ...

De wereld is een museum van inspanningen

Die in het midden blijven

Van pogingen om tevergeefs te maken

Onze impulsen, onze vreugden, onze liefdes

Zingen, zingen de Beatici, de lauweren.

De serveersters zwanger maken...

En realiseer je dat je altijd al van ... goedkoop hebt gehouden

We moeten nauwkeuriger zijn

In liefde, in smaken

In de passies, in de keuze van stoelen

Onze abortussen zijn overal

Overal verspreid

En we proberen het opnieuw

Omdat het goed is om te proberen

En we produceren momentum

Die we dan in zee gooien

Die meteen kapot gaan en we gooien ze weg

En het worden abortussen, abortussen van vreugde

Wat als ons geluk een pijn was?

Een eenzame, ondraaglijke pijn

In elke straat zou er een schreeuw zijn

Het delirium ... het delirium ...

Als je lang leefde

Men zou niet meer weten hoe het moet

Om een ​​juiste woede goed te maken

Ja, ook vanwege woede

ook van haat

We laten te veel abortussen rondslingeren

Italië is een museum van pogingen tot subversie, van nieuwe gisten,

van dingen die worden geboren ... die groeien ...

De wereld is een museum van inspanningen

Van vreemde stunts

Om het effectiever te maken

Onze toewijding, onze woede, onze dwaasheden

Het kan niet gezegd worden dat we wilskracht missen.

Pogingen van alle kanten:

een recensie, een recensie van stukken.

Een beurs van schetsmatige dingen e

tentoongesteld: een stukje liefde, een woede die slecht afliep, een beetje politiek,

een begin van cultuur.

Als je het moet proberen, er is voor elk wat wils

gelegenheden van het leven.

Je hoeft alleen maar te weten hoe je moet kiezen

We moeten nauwkeuriger zijn

Zelfs in haat, in ketterij

Bij het aanpakken van woede, waanzin

Onze hulpeloosheid, onze onzekerheid

Het beperkt ons om te haten zonder enige nauwkeurigheid

Er is haat voor nodig, een haat die blijft

Het is niet genoeg om te weten dat we goed begonnen zijn

Onze opstanden duren niet lang

Het zijn abortussen van woede, van gezichtsloze woede

Het is niet alleen een woede, het is al waanzin

Een ondraaglijke, eenzame uitbarsting

En in elke straat is er echt een schreeuw

Het delirium ... het delirium ...

Hij is een boze man die alleen haat

Maar nu doet het geen pijn

Het blaft naar de maan, het bijt niemand

Zelfs delirium wordt een normaal iets

Ik heb een waanvoorstelling nodig

Moge het nog sterker zijn

Maar heb zin in het leven

En niet van de dood