Gli inutili (prosa) - Giorgio Gaber

Che cambiamento, eh!

No, io mi ricordo che qualche tempo fa, si parlava, si parlava, si parlava coi

comp-

Con gli amici, si parlava nelle case, ma anche fuori, nelle piazze,

si discuteva, si discuteva di tutto: il mondo, la politica, la vita,

i fatti personali…

Insomma, si parlava

Anche troppo…

Poi, di colpo, niente…

No, voglio dire, altre cose: il tennis, i vini del Reno, com'è la neve a

Cortina…

Per carità, io non c’ho niente contro la montagna, e neanche contro il tennis,

o il cricket, o lo squash

Ci dev’essere uno strano godimento a sentirsi inutili

Perché sono tutti più allegri, più, più ottimisti, e tutti via a sciare, e vela,

wind-surf, equitazione, golf…

Bello!

Secondo me, per essere bravi in quegli sport lì, non è che bisogna essere

proprio imbecilli, però aiuta!

Poi, un po' di bella vita, un po' di soldi non fanno schifo a nessuno,

si diventa più belli, più puliti, un’ora di palestra, una doccia, l’amore,

la pienezza dei sensi, la natura!

Wat een verandering, hè!

Nee, ik herinner me dat een tijdje geleden, we praatten, praatten, praatten met

comp-

Met vrienden praatten we in de huizen, maar ook buiten, op de pleinen,

we bespraken, we bespraken alles: de wereld, de politiek, het leven,

persoonlijke feiten...

Kortom, we hebben gepraat

Zelfs te veel…

Dan ineens niets meer...

Nee, ik bedoel, andere dingen: tennis, Rijnwijnen, hoe gaat het met de sneeuw?

Gordijn…

In hemelsnaam, ik heb niets tegen de bergen, of zelfs tegen tennis,

of cricket, of squash

Er moet een vreemd genoegen zijn om je nutteloos te voelen

Omdat ze allemaal gelukkiger zijn, meer, optimistischer, en allemaal gaan skiën en zeilen,

windsurfen, paardrijden, golf ...

Leuk!

Naar mijn mening, om goed te zijn in die sporten daar, hoef je dat niet te zijn

gewoon idioten, maar het helpt!

Dan, een beetje van het goede leven, een beetje geld maakt niemand ziek,

je wordt mooier, schoner, een uur in de sportschool, een douche, liefde,

de volheid van de zintuigen, de natuur!