Evasione - Giorgio Gaber

Le pieghe irregolari del colletto

Lasciano ombre disegnate e nitide

La cravatta un po' sgualcita e logora

Trattiene a stento i suoi colori

Che si allargano, che si espandono

Dopo giorni, dopo mesi, dopo anni

Sempre gli stessi

Stanchi, inutili, fastidiosi

Stampati nella memoria

Non so neanche perché

Perché mi sento male

La bocca impastata e grigia

Non ho voglia di niente neanche di mangiare

Una mano si muove piano

Con gesto normale, abituale

Un bottone, un bottone si sta per staccare…

Amore, un amore, forse

Amore, un amore, forse…

Qualcosa che mi faccia ritrovare

Qualcosa che mi faccia risentire come se…

Un amore come…

Amore.

l’amore, le mie parole

Come pesciolini rossi

Me le vedo intorno e poi piano piano

In questa atmosfera di confusione

C'è un’intenzione:

Evasione, evasione, evasione, evasione, evasione, evasione, evasione!

Scusa cara, scusa, non è che non ti voglio più bene, no, non è che sto male con

te, ma vedi, è difficile spiegare, è come se avessi il bisogno di tornare… no

più giovane, lo so è ridicolo, il bisogno di andarmene verso qualcosa,

verso la vita insomma, poi magari sbaglio tutto, ma vedi ora con lei, con lei…

Io sono rinato, io mi vesto in fretta

Corro verso il mare aperto

Io non ho più freddo, io mi sento vivo

Mi sento felice, io sono un bambino

Sono un altro uomo

Un uomo diverso che non sta mai male

Un bellissimo animale

Ho voglia di bere, ho voglia di mangiare

Non ho più problemi, non ho più paura

Sono innamorato

Innamorato del mondo, innamorato della vita

Innamorato dell’amore, innamorato, innamorato…

Scusa cara

Ci sono dei momenti

Vien voglia di andar via

Non sai che cosa vuoi

Vedi cara

Se adesso sono qui

Non è per rinunciare

Ma ho voglia di restare

Amore, il tuo amore, forse

De onregelmatige plooien van de kraag

Ze laten schaduwen getekend en scherp

De stropdas is een beetje gekreukt en gerafeld

Het houdt nauwelijks zijn kleuren vast

Welke uitbreiden, welke uitbreiden

Na dagen, na maanden, na jaren

Altijd hetzelfde

Moe, nutteloos, vervelend

Gedrukt in het geheugen

Ik weet niet eens waarom

Omdat ik me slecht voel

De mond is modderig en grijs

Ik wil niets, zelfs niet eten

Een hand beweegt langzaam

Met een normaal, gewoon gebaar

Een knop, een knop staat op het punt los te komen...

Liefde, een liefde, misschien

Liefde, een liefde, misschien...

Iets waardoor ik weer vind

Iets dat me het gevoel geeft...

Een liefde als...

Dol zijn op.

liefde, mijn woorden

Zoals goudvissen

Ik zie ze om me heen en dan langzaam

In deze sfeer van verwarring

Er is een intentie:

Ontduiking, ontduiking, ontduiking, ontduiking, ontduiking, ontduiking, ontduiking!

Sorry schat, sorry, het is niet dat ik niet meer van je hou, nee, het is niet dat ik er slecht mee ben

jij, maar zie je, het is moeilijk uit te leggen, het is alsof ik terug moet... nee

jonger, ik weet dat het belachelijk is, de behoefte om ergens heen te gaan,

kortom naar het leven toe, dan begrijp ik het misschien helemaal verkeerd, maar zie nu met haar, met haar...

Ik ben herboren, ik kleed me snel aan

Ik ren naar de open zee

Ik heb het niet meer koud, ik voel dat ik leef

Ik voel me gelukkig, ik ben een kind

ik ben een andere man

Een andere man die nooit ziek is

Een prachtig dier

Ik wil drinken, ik wil eten

Ik heb geen problemen meer, ik ben niet langer bang

ik ben verliefd

Verliefd op de wereld, verliefd op het leven

Verliefd op liefde, verliefd, verliefd...

Sorry schat

Er zijn momenten

Het zorgt ervoor dat je weg wilt

Je weet niet wat je wilt

Zie schat

Als ik hier nu ben

Het is niet om op te geven

Maar ik wil blijven

Liefde, jouw liefde, misschien