È sabato - Giorgio Gaber

È sabato, è sabato

Le nove e mezzo di sera, niente di anormale

Ceniamo agli stessi posti eppure c'è qualcosa

Si sente, prova a guardarla, c'è un’aria strana

Non facciamo l’amore da una settimana

È sabato, è sabato

Domani niente lavoro, forse andiamo al mare

Le slaccio la cintura e resto un po' a guardare

La linea armoniosa del collo, la curva delle anche

Che per me sono cose risapute e stanche

Ma è nell’aria

Non so da che cosa ma si sente, è nell’aria

Si vede dai gesti, dai silenzi, è nell’aria

In fondo è così naturale

Un piccolo sforzo iniziale

Poi tutto, tutto va da sé

Tutto va da sé

Senza fatica, senza fatica

Le mani si muovono, accarezzano i fianchi

Le bocche si avvicinano poi si staccano ancora

I corpi si sfiorano poi si allontanano

Di scatto si riallacciano poi si comprimono

Il respiro è più forte, incalzante

Più affannoso, morboso, ansimante

Parole sconnesse, frenetiche, senza pudore

È l’amore, è l’amore, è l’amore

È sabato, è sabato

Sdraiati nudi sul letto, un asciugamano

Adesso c'è un gran silenzio, un senso d’abbandono

Un letto che cigola piano, si avverte il suo rumore

Nella stanza di sotto stan facendo l’amore

Più forte

Spaventoso come un treno, si sente, più forte

Poi gridi, soffocati mugolii, sempre più forte

Lamenti e respiri affannosi

Signori così rispettosi

Come fanno?

Non ce li vedo

Non ce li vedo proprio

Come conigli, come maiali

Mi alzo, vado in bagno, le mani appiccicose

Rumore di acqua che scorre, la pancia appiccicosa

Dall’appartamento di sopra, dall’appartamento di sotto

Rumori di gente che si lava

Rumori di cessi e di sciacquoni

Bellissimo, un amore tutti insieme

Un amore collettivo

Ma sì, domani è festa

I letti che si muovono

Sì, sciacquoni, sciacquoni

Forza cessi, è sabato, è sabato, è sabato

Het is zaterdag, het is zaterdag

Half negen 's avonds, niets abnormaals

We dineren op dezelfde plaatsen en toch is er iets

Je hoort het, probeer ernaar te kijken, er hangt een vreemde lucht

We hebben al een week geen liefde bedreven

Het is zaterdag, het is zaterdag

Morgen geen werk, misschien gaan we naar het strand

Ik maak haar riem los en leun achterover en kijk een tijdje

De harmonieuze lijn van de nek, de ronding van de heupen

Wat voor mij bekende en vermoeide dingen zijn

Maar het hangt in de lucht

Ik weet niet waarvan, maar het voelt, het hangt in de lucht

Het is te zien aan de gebaren, aan de stiltes, het hangt in de lucht

Het is tenslotte zo natuurlijk

Een kleine eerste poging

Dan is alles, alles vanzelfsprekend

Alles gaat vanzelf

Zonder inspanning, zonder inspanning

De handen bewegen, strelen de heupen

De monden komen dichterbij en komen dan weer los

De lichamen raken elkaar en gaan dan weg

Ze klikken weer in elkaar en worden vervolgens samengedrukt

De adem is sterker, meer drukkend

Meer moeizaam, morbide, hijgen

Losgekoppelde, hectische, schaamteloze woorden

Het is liefde, het is liefde, het is liefde

Het is zaterdag, het is zaterdag

Lig naakt op het bed, een handdoek

Nu is er een grote stilte, een gevoel van verlatenheid

Een bed dat langzaam kraakt, je kunt het geluid ervan horen

In de kamer beneden bedrijven ze de liefde

moeilijker

Eng als een trein, het voelt sterker

Dan schreeuwt, gedempt gekreun, luider en luider

Huilen en piepen

Dus respectvolle heren

Hoe doen ze dat?

ik zie ze niet

Ik zie ze niet echt

Zoals konijnen, zoals varkens

Ik sta op, ga naar de badkamer, mijn handen plakkerig

Geluid van stromend water, plakkerige buik

Vanuit het appartement boven, vanuit het appartement beneden

Geluiden van mensen die aan het wassen zijn

Geluiden van toiletten en doorspoelen

Prachtig, een liefde allemaal samen

Een collectieve liefde

Maar ja, morgen is het vakantie

De bedden die bewegen

Ja, toiletten doorspoelen, toiletten doorspoelen

Kom op, het is zaterdag, het is zaterdag, het is zaterdag