Cronometrando il mondo - Giorgio Gaber

Un animale sconosciuto che gira per la casa

I gesti incomprensibili e l’aria misteriosa

Io lo osservo, lo studio

Vorrei proprio conoscerlo meglio

Sto parlando di mio figlio

Allevato da padre perfetto

Trascorreva intervalli felici

Cronometrando il mondo

Cronometrando il mondo

Cosciente e stupefatto

Dietro i suoi occhi assorti e strani

C'è un po' dell’indifferenza dei marziani

Di chi divide il proprio affetto

Tra il computer e il suo gatto

Con un’inspiegabile armonia

Senza uno scoppio illogico di gioia

Senza nemmeno un riso un po' improvviso

Senza neanche la paura della noia

Ma al contrario di chi è insoddisfatto

Lui mantiene il suo proprio equilibrio

Cronometrando il mondo

Cronometrando il mondo

Cosciente e stupefatto

Senza gli slanci o le passioni ardenti

Senza la smania di grossi mutamenti

E forse cose come queste lui le ha già vissute o viste

Attraverso gli occhi degli eroi

Forse è uno scherzo della fantascienza

Forse è la prova di una razza nuova

Che mi dà la sensazione dell’assenza

Così estraneo persino al suo tempo

Lui mantiene il suo proprio equilibrio

Cronometrando il mondo

Cronometrando il mondo

Io vorrei almeno sentirti vicino

In qualche sentimento uguale ai miei

Almeno nei deliri che non vedo

O che non hai

Io vorrei almeno poterti incontrare

In qualche antica forma di ironia

Nel cuore, nella voglia di cambiare

O in qualche nostra idea

Ma quasi certamente

Il diciassette e il sessantotto

Per lui sono soltanto numeri del lotto

Allevato da padre perfetto

Trascorreva intervalli felici

Cronometrando il mondo

Cronometrando il mondo

Cronometrando il mondo

Cronometrando, cronometrando, cronometrando

Cronometrando il mondo

Cronometrando il mondo

Een onbekend dier dat door het huis zwerft

De onbegrijpelijke gebaren en de mysterieuze lucht

Ik observeer het, bestudeer het

Ik zou hem heel graag beter willen leren kennen

Ik heb het over mijn zoon

Opgevoed door de perfecte vader

Hij bracht gelukkige intervallen door

De wereld timen

De wereld timen

Bewust en verbaasd

Achter haar weemoedige en vreemde ogen

Er is een beetje de onverschilligheid van de marsmannetjes

Van degenen die hun genegenheid delen

Tussen de computer en zijn kat

Met een onverklaarbare harmonie

Zonder een onlogische uitbarsting van vreugde

Zonder zelfs maar een beetje plotseling te lachen

Zonder zelfs maar de angst voor verveling

Maar in tegenstelling tot degenen die ontevreden zijn

Hij behoudt zijn eigen evenwicht

De wereld timen

De wereld timen

Bewust en verbaasd

Zonder de impulsen of de vurige passies

Zonder het verlangen naar grote veranderingen

En misschien heeft hij dit soort dingen al meegemaakt of gezien

Door de ogen van helden

Misschien is het een sciencefictiongrap

Misschien is het een bewijs van een nieuw ras

Dat geeft me het gevoel van afwezigheid

Zo vreemd zelfs voor zijn tijd

Hij behoudt zijn eigen evenwicht

De wereld timen

De wereld timen

Ik zou je op zijn minst graag dichtbij willen voelen

In een gevoel hetzelfde als de mijne

Tenminste in de waanideeën die ik niet zie

Of die je niet hebt

Ik wou dat ik je op zijn minst kon ontmoeten

In een oude vorm van ironie

In het hart, in het verlangen om te veranderen

Of in sommige van onze ideeën

Maar vrijwel zeker

De zeventien en achtenzestig

Voor hem zijn het gewoon lottonummers

Opgevoed door de perfecte vader

Hij bracht gelukkige intervallen door

De wereld timen

De wereld timen

De wereld timen

Timing, timing, timing

De wereld timen

De wereld timen