Canzone Della Non Appartenenza - Giorgio Gaber

parlato: Quando mi?

capitato di nascere, la maggior parte dei miei

simili si era allontanata da Dio. E per colmare questo vuoto aveva scelto come

nuovo culto

l’umanit?

con tutti i suoi ideali di libert?

e di eguaglianza.

Tuttavia non so se per

coscienza o per prudenza, non riuscendo ad abbandonare completamente Dio, n?

ad accettare

fino in fondo l’umanit?, siamo rimasti come alla deriva del mondo in quella

distanza

aristocratica da tutto comunemente chiamata decadenza.

Insomma siamo nati

troppo tardi per

Dio e troppo presto per gli uomini.

La grande intesa tra me e l’universo

?

sempre stata un mistero

il grande slancio verso la mia patria

non?

mai stato vero

il tenero attaccamento al paese natio

mi sembra l’enfasi pietosa di un mio vecchio zio

tutto quello che ho, tutto ci?

che mi resta

?

solo questa mia famiglia che non mi basta.

Quando non c'?

nessuna appartenenza

la mia normale, la mia sola verit?

?

una gran dose di egoismo

magari un po' attenuato

da un vago amore per l’umanit?.

La mia anima?

vuota e non?

abitata

se non da me stesso

non so bene da quando l’amore per il mondo

mi sembra un paradosso

ma soffrire per gente di cui non si sa l’esistenza

mi sembra il segno un po' preoccupante di qualche carenza

tutto quello che provo?

una vana protesta

?

solo questa mia coscienza che non mi basta.

Quando non c'?

nessuna appartenenza

la mia normale, la mia sola verit?

?

una parvenza di altruismo

magari compiaciuto

che noi chiamiamo solidariet?.

Ma se guardo il mondo intero

che?

solidale e si commuove in coro

i filmati di massacri osceni

con tanti primi piani di mamme e bambini

mi vien da dire che se questo?

amore sarebbe molto meglio

non essere buoni.

Se provo a guardare il mondo civile

cos?

sensibile con chi sta male

il cinismo di usare la gente

col gusto pi?

morboso di un corpo straziante

mi vien da urlare che se questo?

amore io non amo nessuno

non sento proprio niente.

E invece siamo nati per amare proprio tutti

indiani, russi, americani, schiavi, papi, cani e gatti

?

proprio il mondo della grande fratellanza

per nuove suffragette piene d’isteria

o peggio ancora ?, quella sporca convenienza

come sempre mascherata dalla grande ipocrisia

la nostra ipocrisia.

Quando non c'?

nessuna appartenenza

la mia normale, la mia sola verit?

?

una gran dose di egoismo

magari un po' attenuata

da un vago amore per l’umanit?.

E non ci salva l’idea dell’uguaglianza

n?

l’altruismo o l’inutile piet?

ma un egoismo antico e sano

di chi non sa nemmeno

che fa del bene a s?

e all’umanit?.

Un egoismo antico e sano

di chi non sa nemmeno

di fare il bene dell’umanit?.

gesproken: Wanneer ik?

toevallig geboren, de meeste van mij

soortgelijke had zich van God afgekeerd en om deze leegte te vullen had ze gekozen hoe

nieuwe cultus

de mensheid

met al zijn vrijheidsidealen?

en gelijkheid.

Ik weet echter niet of voor

geweten of uit voorzichtigheid, niet om God volledig te verlaten, n?

accepteren

tot het einde van de mensheid, bleven we alsof de wereld daarin op drift was

afstand

aristocratisch van alles wat gewoonlijk decadentie wordt genoemd.

Kortom, we zijn geboren

te laat voor

God is te vroeg voor mensen.

Het grote begrip tussen mij en het universum

?

altijd een mysterie geweest

de grote impuls naar mijn vaderland

niet?

nooit waar geweest

de aanbestedingsbeslag op het geboorteland

het lijkt me de jammerlijke nadruk van een oude oom van mij

alles wat ik heb, alles?

dat blijft voor mij

?

alleen deze familie van mij is niet genoeg voor mij.

Wanneer is er niet?

geen lidmaatschap

mijn normale, mijn enige waarheid?

?

veel egoïsme

misschien een beetje verzwakt

vanuit een vage liefde voor de mensheid.

Mijn ziel?

leeg en niet?

bewoond

als ik het niet alleen doe

Ik weet niet wanneer liefde voor de wereld

het lijkt me een paradox

maar lijden voor mensen van wie het bestaan ​​onbekend is

het lijkt mij het enigszins verontrustende teken van een tekort

alles wat ik voel?

een vergeefs protest

?

alleen dit geweten van mij is niet genoeg voor mij.

Wanneer is er niet?

geen lidmaatschap

mijn normale, mijn enige waarheid?

?

een schijn van altruïsme

misschien tevreden

wat we solidariteit noemen.

Maar als ik naar de hele wereld kijk

Dat?

ondersteunend en worden in koor bewogen

beelden van obscene bloedbaden

met veel close-ups van moeders en kinderen

Ik heb zin om dat te zeggen als dit?

liefde zou zoveel beter zijn

wees niet goed.

Als ik probeer te kijken naar de beschaafde wereld

hoezo?

gevoelig voor mensen die ziek zijn

het cynisme van het gebruik van mensen

met de smaak meer?

morbide van een ondraaglijk lichaam

Ik heb zin om te schreeuwen dat als dit?

hou van ik hou van niemand

Ik voel helemaal niets.

En in plaats daarvan zijn we geboren om van iedereen te houden

Indianen, Russen, Amerikanen, slaven, pausen, honden en katten

?

gewoon de wereld van grote broederschap

voor nieuwe suffragettes vol hysterie

of erger nog?, dat vieze gemak

zoals altijd gemaskeerd door grote hypocrisie

onze hypocrisie.

Wanneer is er niet?

geen lidmaatschap

mijn normale, mijn enige waarheid?

?

veel egoïsme

misschien een beetje verzwakt

vanuit een vage liefde voor de mensheid.

En het idee van gelijkheid redt ons niet

n?

altruïsme of nutteloos medelijden?

maar een oud en gezond egoïsme

van degenen die het niet eens weten

wat is goed voor s?

en voor de mensheid.

Een oud en gezond egoïsme

van degenen die het niet eens weten

om het welzijn van de mensheid te doen.