Canzone dell'appartenenza - Giorgio Gaber

L’appartenenza

non?

lo sforzo di un civile stare insieme

non?

il conforto di un normale voler bene

l’appartenenza?

avere gli altri dentro di s?.

L’appartenenza

non?

un insieme casuale di persone

non?

il consenso a un’apparente aggregazione

l’appartenenza?

avere gli altri dentro di s?.

Uomini

uomini del mio passato

che avete la misura del dovere

e il senso collettivo dell’amore

io non pretendo di sembrarvi amico

mi piace immaginare

la forza di un culto cos?

antico

e questa strada non sarebbe disperata

se in ogni uomo ci fosse un po' della mia vita

ma piano piano il mio destino

?

andare sempre pi?

verso me stesso

e non trovar nessuno.

L’appartenenza

non?

lo sforzo di un civile stare insieme

non?

il conforto di un normale voler bene

l’appartenenza

?

avere gli altri dentro di s?.

L’appartenenza

?

assai di pi?

della salvezza personale

?

la speranza di ogni uomo che sta male

e non gli basta esser civile.

E' quel vigore che si sente se fai parte di qualcosa

che in s?

travolge ogni egoismo personale

con quell’aria pi?

vitale che?

davvero contagiosa.

Uomini

uomini del mio presente

non mi consola l’abitudine

a questa mia forzata solitudine

io non pretendo il mondo intero

vorrei soltanto un luogo un posto pi?

sincero

dove magari un giorno molto presto

io finalmente possa dire questo?

il mio posto

dove rinasca non so come e quando

il senso di uno sforzo collettivo per ritrovare il mondo.

L’appartenenza

non?

un insieme casuale di persone

non?

il consenso a un’apparente aggregazione

l’appartenenza

?

avere gli altri dentro di s?.

L’appartenenza

?

un’esigenza che si avverte a poco a poco

si fa pi?

forte alla presenza di un nemico, di un obiettivo o di uno scopo

?

quella forza che prepara al grande salto decisivo

che ferma i fiumi, sposta i monti con lo slancio di quei magici momenti

in cui ti senti ancora vivo.

Sarei certo di cambiare la mia vita se potessi cominciare a dire noi.

Lidmaatschap

niet?

de inspanning van een burger om samen te zijn

niet?

de troost van een normale liefde

lidmaatschap?

anderen in je hebben.

Lidmaatschap

niet?

een willekeurige verzameling mensen

niet?

instemmen met een schijnbare samenvoeging

lidmaatschap?

anderen in je hebben.

Mannen

mannen van mijn verleden

dat je de mate van plicht hebt

en het collectieve gevoel van liefde

Ik doe niet alsof ik je vriend lijk

ik vind het leuk om te fantaseren

de kracht van een cultus?

oud

en deze weg zou niet wanhopig zijn

als er in elke man een klein beetje van mijn leven was

maar langzaamaan mijn lot

?

meer en meer gaan?

naar mezelf toe

en vind niemand.

Lidmaatschap

niet?

de inspanning van een burger om samen te zijn

niet?

de troost van een normale liefde

lidmaatschap

?

anderen in je hebben.

Lidmaatschap

?

veel meer?

van persoonlijke redding

?

de hoop van elke man die ziek is

en het is niet genoeg voor hem om beschaafd te zijn.

Het is die kracht die je voelt als je ergens deel van uitmaakt

wat in s?

overweldigt alle persoonlijke egoïsme

met die meer lucht

essentieel dat?

echt besmettelijk.

Mannen

mannen van mijn heden

gewoonte troost me niet

naar deze gedwongen eenzaamheid van mij

Ik claim niet de hele wereld

Ik zou alleen graag een plaats een plaats meer willen?

eerlijk

waar misschien op een dag heel snel

Mag ik dit eindelijk zeggen?

mijn plaats

waar het wordt herboren Ik weet niet hoe en wanneer

het gevoel van een collectieve inspanning om de wereld te herontdekken.

Lidmaatschap

niet?

een willekeurige verzameling mensen

niet?

instemmen met een schijnbare samenvoeging

lidmaatschap

?

anderen in je hebben.

Lidmaatschap

?

een behoefte die geleidelijk wordt gevoeld

doe je meer?

sterk in aanwezigheid van een vijand, doel of doel

?

die kracht die zich voorbereidt op de grote beslissende sprong

die rivieren stopt, bergen verzet met de rush van die magische momenten

waar je nog leeft.

Ik zou zeker mijn leven veranderen als ik kon beginnen met ons te zeggen.