C'è solo la strada - Giorgio Gaber

Maria, ti amo

Maria, ho bisogno di te

Poi la stringo e la bacio, infagottato d’amore e di vestiti.

E anche lei si

muove, felice della sua apparenza e del nostro amore.

E la cosa continua

bellissima per giorni e giorni.

Una nave, con una rotta precisa che ci porta

dritti verso una casa, una casa con noi due soli.

Una gran tenerezza e una

porta che si chiude

Nelle case non c'è niente di buono

Appena una porta si chiude dietro a un uomo

Succede qualcosa di strano, non c'è niente da fare

È fatale, quell’uomo comincia ad ammuffire

Basta una chiave che chiuda la porta d’ingresso

Che non sei già più come prima

E ti senti depresso

La chiave tremenda, appena si gira la chiave

Siamo dentro a una stanza:

Si mangia, si dorme, si beve

Ne ho conosciute tante di famiglie, la famiglia è più economica e protegge di

più.

Ci si organizza bene, una minestra per tutti, tranquillanti,

aspirine per tutti, gli assorbenti, il cotone, i confetti Falqui.

Soltanto quattrocento lire per purgare tutta la famiglia.

Un affare.

Si caga, in famiglia.

Si caga bene, lo si fa tutti insieme

Nelle case non c'è niente di buono

Appena una porta si chiude dietro a un uomo

Quell’uomo è pesante e passa di moda sul posto

Incomincia a marcire, a puzzare molto presto

Nelle case non c'è niente di buono

C'è tutto che puzza di chiuso e di cesso:

Si fa il bagno, ci si lava i denti

Ma puzziamo lo stesso

Amore ti lascio, ti lascio

C'è solo la strada su cui puoi contare

La strada è l’unica salvezza

C'è solo la voglia e il bisogno di uscire

Di esporsi nella strada e nella piazza

Perché il giudizio universale

Non passa per le case

Le case dove noi ci nascondiamo

Bisogna ritornare nella strada

Nella strada per conoscere chi siamo

Laura, ti amo

Laura, ho bisogno di te

Con te io ritrovo la strada, le piazze, i giovani, gli studenti.

Li avevo lasciati qualche anno fa con la cravatta.

Sono molto cambiati,

sono molto più belli.

Le idee, sì, le idee sono cambiate, e i loro discorsi e

il modo di vestire.

Gli esseri meno.

Gli esseri non sono molto cambiati.

Vanno ancora nelle aule di scuola a brucare un po' di medicina,

fettine di chimica, pezzetti di urbanistica con inserti di ecologia,

a ore pressappoco regolari.

Ed esiste ancora il bar, tra un intervallo e

l’altro.

E poi l’amore, per fabbricarsi una felicità.

Come noi ora.

Una coppia, e ancora tante coppie

Unica diversità, un viaggio in India su una Due cavalli.

Due, come noi

E poi ancora una porta, ancora una casa

Ma siamo convinti che sia un’altra cosa

Perché abbiamo esperienze diverse

Non può finir male

Perché abbiamo una chiave moderna

Abbiamo una Yale

Perché è tutto un rapporto diverso

Che è molto più avanti

Ma c'è sempre una casa, con altre aspirine e calmanti

E di nuovo mi trovo a marcire

In un’altra famiglia, la nostra, la mia

Abbracciarla guardando la porta

E la mia poesia

Amore, ti lascio, vado via

C'è solo la strada su cui puoi contare

La strada è l’unica salvezza

C'è solo la voglia, il bisogno di uscire

Di esporsi nella strada, nella piazza

Perché il giudizio universale

Non passa per le case

In casa non si sentono le trombe

In casa ti allontani dalla vita

Dalla lotta, dal dolore, dalle bombe

Lidia, ti amo

Lidia, ho bisogno di te… ma, per favore, in un hotel meublé

Perché il giudizio universale

Non passa per le case

Le case dove noi ci nascondiamo

Bisogna ritornare nella strada

Nella strada per conoscere chi siamo

C'è solo la strada su cui puoi contare

La strada è l’unica salvezza

C'è solo la voglia, il bisogno di uscire

Di esporsi nella strada, nella piazza

Perché il giudizio universale

Non passa per le case

In casa non si sentono le trombe

In casa ti allontani dalla vita

Dalla lotta, dal dolore, dalle bombe

Perché il giudizio universale

Non passa per le case

In casa non si sentono le trombe

In casa ti allontani dalla vita

Dalla lotta, dal dolore, dalle bombe

Maria, ik hou van je

Maria, ik heb je nodig

Dan omhels ik haar en kus haar, gebundeld met liefde en kleren.

En jij ook

beweegt, blij met zijn uiterlijk en onze liefde.

En het ding gaat verder

mooi voor dagen en dagen.

Een schip, met een precieze koers die ons voert

regelrecht naar een huis, een huis met ons tweeën alleen.

Een grote tederheid en een

deur sluiten

Er is niets goeds in huizen

Zodra een deur achter een man sluit

Er gebeurt iets vreemds, er is niets aan te doen

Het is dodelijk, die man begint te schimmelen

Een sleutel is voldoende om de toegangsdeur te sluiten

Dat je niet meer dezelfde bent als voorheen

En je voelt je depressief

De verschrikkelijke sleutel, zodra je de sleutel omdraait

We zijn in een kamer:

We eten, slapen, drinken

Ik heb veel families gekend, de familie is goedkoper en beschermt dan

meer.

We organiseren ons goed, een soep voor iedereen, kalmeringsmiddelen,

aspirine voor iedereen, maandverband, katoen, Falqui gesuikerde amandelen.

Slechts vierhonderd lire om de hele familie te zuiveren.

Een overeenkomst.

Shit, in de familie.

Je schijt goed, je doet het allemaal samen

Er is niets goeds in huizen

Zodra een deur achter een man sluit

Die man is zwaar en raakt ter plekke uit de mode

Het begint te rotten, heel snel te stinken

Er is niets goeds in huizen

Er is alles dat naar gesloten en naar toilet ruikt:

Hij neemt een bad, poetst zijn tanden

Maar we stinken nog steeds

Liefde, ik verlaat je, ik verlaat je

Er is alleen de weg waarop je kunt rekenen

De weg is de enige redding

Er is alleen het verlangen en de noodzaak om uit te gaan

Zichzelf blootgeven op straat en op het plein

Waarom het universele oordeel?

Het gaat niet door de huizen

De huizen waar we ons verstoppen

We moeten terug naar de straat

Op weg om te weten wie we zijn

Laura, ik hou van je

Laura, ik heb je nodig

Bij jou vind ik de straat, de pleinen, de jongeren, de studenten.

Ik heb ze een paar jaar geleden achtergelaten met een stropdas.

Ze zijn veel veranderd,

ze zijn veel mooier.

De ideeën, ja, de ideeën zijn veranderd, en hun toespraken en

de manier om je te kleden.

Wezens minder.

Wezens zijn niet veel veranderd.

Ze gaan nog steeds naar de klaslokalen om medicijnen te snuffelen,

stukjes scheikunde, stukjes stadsplanning met ecologische inzetstukken,

op ongeveer vaste uren.

En de balk bestaat nog steeds, tussen een interval en

de andere.

En dan liefde, om geluk voor jezelf te maken.

Vind ons nu leuk.

Een koppel, en nog steeds veel koppels

Unieke diversiteit, een reis naar India op twee paarden.

Twee, zoals wij

En dan nog een deur, nog een huis

Maar we zijn ervan overtuigd dat het iets anders is

Omdat we verschillende ervaringen hebben

Het kan niet slecht aflopen

Omdat we een moderne sleutel hebben

We hebben een Yale

Omdat het allemaal een andere relatie is

Wat veel verder is

Maar er is altijd een huis, met andere aspirines en kalmerende middelen

En weer merk ik dat ik aan het rotten ben

In een andere familie, de onze, de mijne

Knuffel haar terwijl je naar de deur kijkt

En mijn poëzie

Liefde, ik verlaat je, ik ga weg

Er is alleen de weg waarop je kunt rekenen

De weg is de enige redding

Er is alleen het verlangen, de noodzaak om uit te gaan

Zichzelf blootgeven op straat, op het plein

Waarom het universele oordeel?

Het gaat niet door de huizen

Trompetten worden niet in huis gehoord

Thuis ben je even weg van het leven

Van de strijd, van de pijn, van de bommen

Lidia, ik hou van je

Lidia, ik heb je nodig... maar alsjeblieft, in een meublé hotel

Waarom het universele oordeel?

Het gaat niet door de huizen

De huizen waar we ons verstoppen

We moeten terug naar de straat

Op weg om te weten wie we zijn

Er is alleen de weg waarop je kunt rekenen

De weg is de enige redding

Er is alleen het verlangen, de noodzaak om uit te gaan

Zichzelf blootgeven op straat, op het plein

Waarom het universele oordeel?

Het gaat niet door de huizen

Trompetten worden niet in huis gehoord

Thuis ben je even weg van het leven

Van de strijd, van de pijn, van de bommen

Waarom het universele oordeel?

Het gaat niet door de huizen

Trompetten worden niet in huis gehoord

Thuis ben je even weg van het leven

Van de strijd, van de pijn, van de bommen