Mentre Dorme La Città - Gemelli Diversi

Mentre notti insonni coprono il mio paesaggio sfoggio memorie e miei ricordi

Che su un foglio prendon forma ora dipingono cose in me intrise cercando nel

Silenzio forze per aprire porte un tempo chiuse resta una fase e non una

Frase di circostanza che segna il mio cammino ricavandone l’essenza usanza

Del mio ego sostanza a cui dar sfogo su un foglio spiego cosa mi porta a

Scrivere la forza per evadere dall’abitudine mi porta a scegliere e a luci

Spente brilla un obiettivo da raggiungere nel cielo splende la mia stella

Non sarà facile né irriducibile perseguo nel mio viaggio senza rancore o

Odio scorgendo poi nel buio quella luce che mi farà star sveglio

Mentre dorme la città respirerò il silenzio e la mia stella mi guiderà

(mentre) dorme la città su un foglio mi specchierò e un altro giorno vedrò

Mentre dorme la città qualcosa mi comunica la penna resta l’unica amica che

Mi carica non c'è finzione scenica tanto qualcuno poi lassù so che mi

Ascolta la mia mente ostenta frasi su di un foglio cariche di orgoglio

Adesso voglio il meglio come un padre per il proprio figlio sveglio scrivo

Ciò che vivo respiro un vento dal silenzio spinto ora che il mondo fuori

Dalla stanza resta spento quindi dipingo mille parole vedendo fiori sui

Balconi o dietro vetri e tapparelle chiuse molte altre cose poi ma tante

Sensazioni che magari non verranno scritte mai restano in noi nel più

Profondo senza sapere che destino loro poi sto offrendo su un foglio adesso

Non più bianco la penna scivola e dal nulla cadono parole come gocce dentro

Una pozzanghera

Mentre dorme la città respirerò il silenzio e la mia stella mi guiderà

(mentre) dorme la città su un foglio mi specchierò e un altro giorno vedrò

.sono le ore 5 e 42 minuti

A luci spente soltanto con i miei occhi vedo l’evolversi di storie il

Disgregarsi di famiglie legate poi da un solo vincolo pensieri nel silenzio

Della notte che poi invadono la mia storia resta una scoria del mio

Paragrafo tra luci spente una abat-jour che illumina forse il mio stato

Ipnotico prolifico resto in incognito finché le luci del mio palcoscenico

Non brilleranno resto sveglio non prendo sonno pensando solo a ciò che

Voglio a luci spente folgorato da un abbaglio con una penna e un foglio fa

Da tramite tipo un messaggero in codice porta consiglio e veglio sul mio

Futuro e per le strade della notte vedo gente pronta solo a far denaro

Facile ridotta all’impossibile stato dell’essere ma tra bene e male tutto

Ciò mi porta poi a distinguere

Mentre dorme la città su un foglio mi specchierò e un altro giorno vedrò

(mentre) dorme la città respirerò il silenzio e la mia stella mi guiderà…

Devo saper distinguere la strada per poter poi scegliere il mio percorso

Verso il senso giusto questo penso sia mio cammino verso qualche cosa che ha

A che fare poi col mio futuro scrivo coi miei occhi vedo insegne spente

Strade deserte gente pronta poi a cambiarsi d’abito per recitar tutte le

Notti poi la stessa parte triste sorte io cerco ossigeno vitale luci spente

Per le strade adesso accese nel mio cuore senza confine in cerca di qualcuno

Che sta ad ascoltare le mie parole all’orizzonte a volte pronunciate sopra

Un foglio solo a luci spente senza finte sei solo contro la realtà cerchi di

Capire cosa non ti va nel verso giusto ma del resto io so che questo non

Sarà soltanto un modo per sprecare inchiostro

Mentre dorme la città respirerò il silenzio e la mia stella mi guiderà

(mentre) dorme la città su un foglio mi specchierò e un altro giorno vedrò

Mentre dorme la città respirerò il silenzio e la mia stella mi guiderà

(mentre) dorme la città su un foglio mi specchierò e un altro giorno vedrò

.sono le ore 6 e 19 minuti

Terwijl slapeloze nachten mijn landschap bedekken, toon ik herinneringen en mijn herinneringen

Die op een vel vorm krijgen nu ze dingen in mij schilderen die doordrongen zijn van het kijken in de

Stilte dwingt om deuren te openen als ze eenmaal gesloten zijn, blijft een fase en niet een

Zin van omstandigheid die mijn pad markeert en de essentie van de gewoonte afleidt

Van mijn ego-substantie om mijn hart te luchten op een blad leg ik uit waartoe het me leidt

Het schrijven van de kracht om te ontsnappen aan de gewoonte leidt me om te kiezen en op te lichten

Uit schijnt een te bereiken doel in de lucht, mijn ster straalt

Het zal niet gemakkelijk of onherleidbaar zijn dat ik op mijn reis ook zonder wrok nastreef

Ik haat het om dan in het donker dat licht te zien waardoor ik wakker blijf

Terwijl de stad slaapt zal ik de stilte inademen en mijn ster zal me leiden

(terwijl) de stad slaapt op een vel papier zal ik mezelf spiegelen en een andere dag zal ik zien

Terwijl de stad slaapt, communiceert iets met mij, de pen blijft de enige vriend die

Het rekent me aan dat er geen toneelfictie is, zoveel iemand dan daarboven weet ik dat ik

Luister naar mijn geest pronkende zinnen op een stuk papier vol trots

Nu wil ik het beste als vader voor zijn wakkere zoon die ik schrijf

Wat ik leef adem ik een wind van stilte geduwd nu de wereld buiten is

Vanuit de kamer blijft het uit, dus ik schilder duizend woorden terwijl ik bloemen aan zie

Balkons of achter glas en luiken sloten veel andere dingen dan maar veel

Gevoelens die misschien nooit zullen worden geschreven, zullen voor het grootste deel nooit in ons blijven

Diep zonder hun lot te kennen, bied ik nu op een blad aan

Niet langer wit, de pen glijdt weg en woorden vallen uit het niets als druppels binnenin

Een plas

Terwijl de stad slaapt zal ik de stilte inademen en mijn ster zal me leiden

(terwijl) de stad slaapt op een vel papier zal ik mezelf spiegelen en een andere dag zal ik zien

.het is 17:42 uur

Met de lichten uit, kan ik de verhalen alleen zien evolueren met mijn ogen

Het uiteenvallen van families verbonden door een enkele band en dan gedachten in stilte

Van de nacht die dan mijn verhaal binnendringt, blijft een slak van mij

Paragraaf tussen lichten uit, een abat-jour die misschien mijn staat verlicht

Hypnotisch productief Ik blijf incognito tot de lichten van mijn podium

Ze zullen niet schijnen Ik blijf wakker Ik val niet in slaap alleen denkend aan wat

Ik wil met de lichten uit, getroffen door een blunder met een pen en een laken geleden

Van door, zoals, een gecodeerde boodschapper brengt advies en ik waak over de mijne

Toekomst en op de straten van de nacht zie ik mensen klaar om alleen geld te verdienen

Gemakkelijk teruggebracht tot de onmogelijke staat van zijn, maar tussen goed en kwaad alles

Dit leidt me dan om te onderscheiden

Terwijl de stad op een vel papier slaapt, zal ik naar mezelf kijken en een andere dag zal ik zien

(terwijl) de stad slaapt zal ik de stilte inademen en mijn ster zal me leiden ...

Ik moet de weg weten te onderscheiden om vervolgens mijn pad te kunnen kiezen

Naar de juiste zin, dit is volgens mij mijn pad naar iets dat heeft

Om met mijn toekomst te doen, dan schrijf ik met mijn ogen, ik zie borden af

Verlaten straten, mensen klaar om zich om te kleden om alle

Nachten dan hetzelfde trieste lot Ik zoek vitale zuurstoflichten uit

Op de straten nu verlicht in mijn hart zonder grenzen op zoek naar iemand

Wie luistert naar mijn woorden aan de horizon die soms hierboven worden gesproken?

Een laken alleen met de lichten uit zonder nep, je bent alleen tegen de realiteit die je probeert

Begrijpen wat er mis is met je, maar dan weet ik dat dit niet zo is

Het zal gewoon een manier zijn om inkt te verspillen

Terwijl de stad slaapt zal ik de stilte inademen en mijn ster zal me leiden

(terwijl) de stad slaapt op een vel papier zal ik mezelf spiegelen en een andere dag zal ik zien

Terwijl de stad slaapt zal ik de stilte inademen en mijn ster zal me leiden

(terwijl) de stad slaapt op een vel papier zal ik mezelf spiegelen en een andere dag zal ik zien

.het is 6 en 19 minuten