Mary - Gemelli Diversi

Mary…è andata via l’hanno vista piangere correva nel buio di una

ferrovia notti di sirene in quella periferia si dice che di tutti noi

ha n po’nostalgia ma lei se ne è andata Mary…

Si sente sola Mary ora ha paura Mary l’ho vista piangere poi chidere

una risposta al cielo Mary e ora il suo sguardo non mente ha gli occhi

di chi nasconde alla gente gli abusi osceni del padre ma non vuol

parlarne Mary e cela i suoi dolori in un foglio del diario che ora ha tra le manie guardando vecchie foto chiede aiuto ad una preghiera sui

polsi i segni di quegli anni chiusi in una galera la madre che sa tutto

e resta zitta ora il suo volto porta i segni di una nuova sconfitta e

l’ho vista girar per la città senza una meta dentro lo zaino i ricordi

che le han sporcato la vita tradita da chi l’ha messa al Mondo e in secondo il suo corpo i segni di un padre che per Mary adesso è morto è

stanca Mary non ha più lacrime ed ora chiede al destino un sorriso

chiuso in un sogno la sera ma…

dicono che Mary se n'è andata via l’hanno vista piangere correva nel

buio di una ferrovia sanno che scappava notti di sirene in quella

periferia non bastava correre si dice che di noi tutti abbia un po'

nostalgia ma lei se n'è andata MARY CHE CAMMINA SU SENTIERI PIù SCURI

STAI CERCANDO SORRISI SINCERI OLTRE I MURI DI QUESTA CITTà OH MARY

CAMMINANDO SU SENTIERI PIù SCURI SUL DIARIO SEGRETO SCRIVEVI «quella

bestia non è mio papà"ora ripenso a quando mi parlavi in lacrime

dicevi questa vita non la cambio ma ci sto provando sto pregando ma sembra inutile e abbracciandomi dicesti tornerò…

hey guarda c'è Mary è tornata in stazione sai stringe la mano a due

persone il suo bel viso ha cambiato espressione senza più gocce di dolore ora la bacia il sole bacia il suo uomo e la bimba nata dal suo

vero amore con quel suo sorriso che da senso a tutto il resto protetto

da un mondo sporco che ha scoperto troppo presto ha un’anima ferita

un’innocenza rubata sa che è la vita non una fiaba ma ora Mary è

tornata una fata

cammina lenta ma sembra che sia contenta, attenta

una sfida eterna aspetta ma non la spaventa

era altrove e suo padre ora ha smesso di vivere Mary

fissa la sua lapide versare lacrime è impossibile

Si chiedono ma è Mary quella in fondo alla via??è riuscita a crescere

tornata con il giorno in quella ferrovia fresca di rugiada parla di sè

Mary senza nostalgia stanca ormai di piangere lei sa quanto dura questa

vita sia ma lei l’ha cambiata Mary camminando su sentieri più scuri hai

trovato sorrisi sinceri oltre i muri di questa città oh Mary camminavi

su sentieri più scuri sul diario segreto scrivevi quella bestia non è

mio papà…

Mary ... ze ging weg ze zagen haar huilen ze rende in de duisternis van een

Spoornachten van sirenes in die buitenwijk wordt gezegd dat van ons allemaal

ze heeft een beetje nostalgie maar ze is weg Mary ...

Ze voelt zich alleen Mary is nu bang Mary Ik zag haar huilen en vroeg toen

een antwoord op de hemel Maria en nu liegt haar blik niet, ze heeft ogen

van degenen die de obscene misbruiken van hun vader voor mensen verbergen, maar dat niet willen

praat erover Mary en verbergt haar pijn in een blad van het dagboek dat ze nu heeft in haar obsessies kijken naar oude foto's vraagt ​​om hulp bij een gebed over

polsen de tekenen van die jaren opgesloten in een gevangenis de moeder die alles weet

en zwijgt nu zijn gezicht de tekenen van een nieuwe nederlaag vertoont e

Ik zag haar doelloos door de stad dwalen in haar herinneringen

die haar leven hebben vervuild, verraden door degenen die haar ter wereld hebben gebracht en in de tweede van haar lichaam de tekenen van een vader die nu dood is, want Maria is

moe Mary heeft geen tranen meer en nu vraagt ​​ze het lot om een ​​glimlach

's avonds in een droom gesloten, maar ...

ze zeggen dat Maria is weggegaan ze zagen haar huilen ze rende de

duisternis van een spoorlijn, ze weten dat er nachten van sirenes in ontsnapten

buitenwijken was het niet genoeg om te rennen er wordt gezegd dat we allemaal een beetje hebben

nostalgie maar ze is weg MARY WANDELING OP DONKERDERE PADEN

JE ZOEKT OPRECHTE GLIMLACH BUITEN DE MUREN VAN DEZE STAD OH MARY

LOPEN OP DONKERDERE PADEN IN HET GEHEIME DAGBOEK SCHRIJF "dat"

beest is mijn vader niet "nu denk ik terug aan toen je in tranen tegen me sprak

je zei dit leven ik verander het niet maar ik probeer ik bid maar het lijkt nutteloos en omhels me je zei ik kom terug ...

hey kijk daar is Mary is terug op het station je weet dat ze de hand schudt met twee

mensen haar mooie gezicht is veranderd uitdrukking geen druppels pijn meer kust haar nu de zon kust haar man en het kind geboren uit haar

ware liefde met die glimlach van hem die betekenis geeft aan al het andere beschermd

uit een vuile wereld ontdekte hij te vroeg dat hij een gewonde ziel heeft

een gestolen onschuld weet dat het leven geen sprookje is, maar nu is Mary dat wel

gaf een fee terug

ze loopt langzaam maar lijkt gelukkig, attent

er wacht een eeuwige uitdaging, maar schrikt haar niet af

ze was ergens anders en haar vader is nu gestopt met leven Mary

starend naar haar grafsteen, is het onmogelijk om tranen te vergieten

Ze vragen zich af, maar is Mary degene aan het einde van de straat – ze is erin geslaagd om op te groeien

terug met de dag in die dauwfrisse spoorlijn waar ze over zichzelf praat

Mary zonder nostalgie moe van het huilen nu ze weet hoe lang dit duurt

het leven is, maar ze heeft Mary veranderd door op donkere paden te gaan die jij hebt

vond oprechte glimlachen buiten de muren van deze stad oh Mary je liep

op donkere paden in het geheime dagboek dat je schreef dat beest niet is

Mijn vader…