За минуту до - galat

О чем я думал за минуту до?

За минуту до того, когда я слился с ветром

Минута позади, тогда еще я был живой

Тогда я слышал крики, чуял страх и видел небо

Что мною управляло, что было в моей голове?

Не смог бы вам ответить и патологоанатом

И далеко не каждый мою поймет пасхалку

Что на лице осталась самой простой улыбкой

Не прочитать вам мысли как вы поймете меня

После смерти дети шлюх раз не смогли понять при жизни

И это вам не суицид, можно сказать убийство

Ведь я убил в себе талант, талант писать о боли

Талант на славу лица, талант играть на чувствах

Я помогал им песнями, но сам мечтал в петлю лезть

Меня поймет не каждый здесь, меня поймет, лишь житель

Этой планеты — пустота, где все мы, лишь пылинки

Перешагнул через себя, чтоб люди дальше жили

Опять вставали по утрам, давились сраной пищей

Перемотал время назад, снова одна минута

Одна минута, чтобы выжить или взять и прыгнуть

Вся моя жизнь — это одна минута

Где я стою на том краю, и не хватает духу

Все видят смерть, все видят боль и всем пиздец как грустно,

Но что бы было, если б та минута стала пулей?

И пролетела мимо, а не тянулась вечность

Если б увидел смысл, если бы сжалось сердце

Вся моя жизнь — это одна минута

Где я стою на том краю, и не хватает духу

О чем я думал за минуту до?

Может о том, чтоб прям сейчас кто-то где-то умер

Он поступил отважно, как герой,

А я тут как ссыкло стою во тьме ночной и распускаю слюни

О чем я думал за минуту до?

Может о тех, кто стал мне другом

Может о той, что каждый новый день со мною просыпалась утром

О всех мечтах, что впопыхах в себе утрамбовал поглубже

Не выпускал наружу, боялся быть как толпы

Боялся, что мою бездарность примут за дар божий

Я так хотел быть проще, смотрите я такой же

Есть две руки и две ноги, и кровь течет под кожей,

Но только нету сердца, вместо него есть орган

Что изнутри колотит и не дает мне ночью

Взять и заснуть спокойно

Ты так хотел узнать о чем же я думал за минуту до, теперь ты понял!

Вся моя жизнь — это одна минута

Где я стою на том краю, и не хватает духу

Все видят смерть, все видят боль и всем пиздец как грустно,

Но что бы было, если б та минута стала пулей?

И пролетела мимо, а не тянулась вечность

Если б увидел смысл, если бы сжалось сердце

Вся моя жизнь — это одна минута

Где я стою на том краю, и не хватает духу

Wat dacht ik een minuut eerder?

Een minuut voordat ik opging in de wind

Een minuut achter, toen leefde ik nog

Toen hoorde ik geschreeuw, voelde ik angst en zag ik de lucht

Wat beheerste mij, wat zat er in mijn hoofd?

De patholoog kon u geen antwoord geven

En niet iedereen zal mijn paasei begrijpen

Wat bleef er op het gezicht van de eenvoudigste glimlach?

Lees je gedachten niet hoe zul je mij begrijpen

Na de dood konden de kinderen van hoeren eens niet begrijpen in het leven

En dit is geen zelfmoord voor jou, je kunt moord zeggen

Ik heb tenslotte een talent in mezelf gedood, een talent om over pijn te schrijven

Talent voor de glorie van het gezicht, talent om op gevoelens te spelen

Ik hielp ze met liedjes, maar ik droomde er zelf van om in de strop te klimmen

Niet iedereen hier zal mij begrijpen, alleen een bewoner zal mij begrijpen

Deze planeet is een leegte waar we allemaal slechts stofdeeltjes zijn

Stapte over zichzelf heen zodat mensen zouden voortleven

We stonden 's ochtends weer op, verslikt door verdomd eten

Terugspoeltijd, weer een minuut

Een minuut om te overleven of te nemen en te springen

Mijn hele leven is één minuut

Waar ik op die rand sta, en de geest mis

Iedereen ziet de dood, iedereen ziet pijn, en iedereen is verdomd verdrietig,

Maar wat zou er gebeuren als die minuut een kogel zou worden?

En vloog voorbij, en niet de eeuwigheid sleepte voort

Als ik de betekenis zag, als mijn hart zonk

Mijn hele leven is één minuut

Waar ik op die rand sta, en de geest mis

Wat dacht ik een minuut eerder?

Misschien over iemand die nu ergens doodgaat

Hij gedroeg zich dapper als een held

En hier sta ik als een pis in de duisternis van de nacht en kwijl

Wat dacht ik een minuut eerder?

Misschien over degenen die mijn vriend werden

Misschien over degene die elke nieuwe dag 's ochtends met mij wakker werd

Over alle dromen die haastig dieper in mezelf drongen

Hij liet hem niet naar buiten, hij was bang om als de menigte te zijn

Ik was bang dat mijn middelmatigheid als een geschenk van God zou worden opgevat

Ik wilde zo simpel zijn, kijk, ik ben hetzelfde

Er zijn twee armen en twee benen, en het bloed stroomt onder de huid,

Maar alleen is er geen hart, in plaats daarvan is er een orgel

Wat klopt van binnenuit en geeft me 's nachts niet

Neem en slaap rustig

Je wilde zo graag weten wat ik een minuut eerder dacht, nu begrijp je het!

Mijn hele leven is één minuut

Waar ik op die rand sta, en de geest mis

Iedereen ziet de dood, iedereen ziet pijn, en iedereen is verdomd verdrietig,

Maar wat zou er gebeuren als die minuut een kogel zou worden?

En vloog voorbij, en niet de eeuwigheid sleepte voort

Als ik de betekenis zag, als mijn hart zonk

Mijn hele leven is één minuut

Waar ik op die rand sta, en de geest mis