Постскриптум - galat

В моей душе идет ливень

Я дышу в этой воде спокойно, словно амфибия

И не нужен зонт-дождевик мне

Я не пытаюсь что-то менять и меняться, взял и просто смирился

Спроси любого, кто знает давно так меня хорошо

Им не приятель я сторонний не хотят быть со мной

Я сам себя ненавижу, блять, хоть нажимай на курок!

В моей бошке эта опухоль под названием «мозг»

Я печатаю текст все хуже с каждой минутой

Как я вообще попадаю по буквам

Наступаю на лужи, промокаю, и хуй с ним

Я из воды, из пустоты, меня не существует

Психиатр сказал: «проблемы лишь в голове»

Я то думал, что в руках, мудак отдай мне деньги

Я заработал их трудом, мне не дал их отец

Как и заботу, воспитание и нормального детства

Дети — цветы жизни, мама мне говорила,

Но цветы жизни мои растут на могилах

Еще в детстве далеком я мечтал оставить постскриптум

Чтобы после меня слова мои жили и жили

Дети — цветы жизни, мама мне говорила,

Но цветы жизни мои растут на могилах

Еще в детстве далеком я мечтал оставить постскриптум

Чтобы после меня слова мои жили и жили

Я сам с собою долго спорил

Мне друг сказал, мол я немного болен

Мол я того немного, какой в пизду немного

Я ушел в себя так далеко, что не поможет компас

Мне найти домой дорогу, да я шел по звездам

Обжигая стопы ног и мог забить, но кто бы вспомнил

О том, что ранит сердце, о том, что я не вечен

«Эй, Галат, в пизду твои страдания, подавай-ка версус!»

Можешь меня не слушать, я заигрался в баттлы

Знай, за ареной цирка клоуны всегда печальны

Я так устал от фарса, на меня давит вакуум

Как хорошо, что выпал шанс мне с вами попрощаться

И мне не надо лишних слов

Я и так вижу насквозь этот мир и его наживое

Мой юный друг, запомни:

«Что не боится смерти, то от чего век погиб душою»

Дети — цветы жизни, мама мне говорила,

Но цветы жизни мои растут на могилах

Еще в детстве далеком я мечтал оставить постскриптум

Чтобы после меня слова мои жили и жили

Дети — цветы жизни, мама мне говорила,

Но цветы жизни мои растут на могилах

Еще в детстве далеком я мечтал оставить постскриптум

Чтобы после меня слова мои жили и жили

Het regent in mijn ziel

Ik adem dit water rustig in, als een amfibie

En ik heb geen paraplu-regenjas nodig

Ik probeer niet te veranderen en te veranderen, ik nam het en accepteerde het gewoon

Vraag het aan iedereen die mij zo goed kent voor een lange tijd

Ik ben geen maatje Ik ben een derde partij wil niet bij mij zijn

Ik haat mezelf, verdomme, haal zelfs de trekker over!

In mijn hoofd deze tumor genaamd "hersenen"

Ik typ elke minuut slechter

Hoe word ik zelfs gespeld

Stap op plassen, word nat en neuk hem

Ik kom uit water, uit leegte, ik besta niet

De psychiater zei: "de problemen zitten alleen in het hoofd"

Ik dacht dat het in mijn handen was, klootzak, geef me het geld

Ik verdiende ze door te werken, mijn vader gaf ze niet aan mij

Naast zorg, opvoeding en een normale jeugd

Kinderen zijn de bloemen van het leven, vertelde mijn moeder me

Maar mijn bloemen van het leven groeien op graven

In mijn kindertijd droomde ik ervan een naschrift achter te laten

Zodat na mij mijn woorden leven en leven

Kinderen zijn de bloemen van het leven, vertelde mijn moeder me

Maar mijn bloemen van het leven groeien op graven

In mijn kindertijd droomde ik ervan een naschrift achter te laten

Zodat na mij mijn woorden leven en leven

Ik heb lang met mezelf gediscussieerd

Een vriend vertelde me dat ik een beetje ziek ben

Ze zeggen dat ik een klein beetje ben, wat een poesje

Ik ben zo ver in mezelf gegaan dat het kompas niet helpt

Ik kan mijn weg naar huis vinden, ja ik volgde de sterren

De voetzolen verbranden en kunnen scoren, maar wie zou het zich herinneren?

Over wat het hart pijn doet, over het feit dat ik niet eeuwig ben

"Hé, Galat, fuck je lijden, geef me een versus!"

Je kunt niet naar me luisteren, ik speelde gevechten

Weet dat achter de circusarena clowns altijd verdrietig zijn

Ik ben zo moe van de farce, het vacuüm drukt op me

Het is goed dat ik de kans heb gekregen om afscheid van je te nemen

En ik heb geen extra woorden nodig

Ik doorzie deze wereld en haar leven al

Mijn jonge vriend, onthoud:

"Wat is niet bang voor de dood, dat waaruit het tijdperk in de ziel is omgekomen"

Kinderen zijn de bloemen van het leven, vertelde mijn moeder me

Maar mijn bloemen van het leven groeien op graven

In mijn kindertijd droomde ik ervan een naschrift achter te laten

Zodat na mij mijn woorden leven en leven

Kinderen zijn de bloemen van het leven, vertelde mijn moeder me

Maar mijn bloemen van het leven groeien op graven

In mijn kindertijd droomde ik ervan een naschrift achter te laten

Zodat na mij mijn woorden leven en leven