Dez Anos - Gal Costa

Assim se passaram dez anos

Sem eu ver teu rosto, sem olhar seus olhos

Sem beijar teus lábios assim

Foi tão grande a pena que sentiu a minh’alma

Ao recordar que tu foste meu primeiro amor

Recordo, junto a uma fonte nos encontramos

E alegre foi aquela tarde para nós dois

Recordo quando a noite abriu seu manto

E o canto daquela fonte nos envolveu

O sono fechou meus olhos me adormecendo

Senti tua boca linda a murmurar

Abraça-me, por favor, minha vida

E o resto dsse romance só sabe Dus

Dus tien jaar verstreken

Zonder dat ik je gezicht zie, zonder in je ogen te kijken

Zonder je lippen zo te kussen

Het was zo verdrietig dat ik mijn ziel voelde

Toen ik me herinnerde dat jij mijn eerste liefde was

Ik herinner me, naast een bron die we ontmoetten

En blij was die middag voor ons allebei

Ik herinner me toen de nacht zijn mantel opende

En de hoek van die bron omhulde ons

Slaap sloot mijn ogen en bracht me in slaap

Ik voelde je mooie mond murmelen

Omhels me, alsjeblieft, mijn leven

En de rest van deze roman weet alleen Dus