Automne, op.18 no.3 - Hugues Cuenod, Martin Isepp, Geoffrey Parsons

Automne au ciel brumeux, aux horizons navrants.

Aux rapides couchants, aux aurores palies,

je regarde couler, comme l' eau du torrent,

tes jours fait de mélancolie.

Sur l' aile des regrets mes esprits emportés, comme s' il se pouvait que notre

âge rennaisse!

Parcourent en rêvant lescoteaux enchantés,

où jadis sourit ma jeunesse!

Je sens, au clair soleil du souvenir vainqueur.

Refleurir en bouquet les roses déliées.

Et monter à mes yeux, des larmes, qu' en mon coeur,

mes vingt ans avaient oubliées!

Herfst met mistige luchten, hartverscheurende horizonten.

Bij de snelle zonsondergangen, bij de bleke dageraad,

Ik zie het stromen, als een stromend water,

je dagen van melancholie.

Op de vleugel van spijt werd mijn geest meegesleept, alsof het zou kunnen zijn dat onze...

herboren leeftijd!

Dwaal rond terwijl je droomt over de betoverde heuvels,

waar mijn jeugd ooit lachte!

Ik voel, in de felle zonneschijn van zegevierend geheugen.

Rebloom ongebonden rozen in een boeket.

En stijgen in mijn ogen, tranen, dat in mijn hart,

mijn twintig jaar waren vergeten!