The Art Of Patrons - Fucked Up

«Eurycles, I am broken»

The disciple smiles in disgust

The Satyrs have awoken

And things aren’t here to be discussed

We traded the privilege for scraps

Exchanged for the clothes on our backs

Lived life like there was no other way

What was sacrosanct

Now the sacred is profane

We yearn for the thanks

But deserve all the blame

A simple piece of stagecraft

A tawdry parlour trick

We traded our moral ground so they could sing along

But is it so bad?

Is it as dark as it seems?

To trade a little purity to prolong the dream?

One by one we will find a way to let each and every one down

It’s the privilege of mass delusion

Sit back and have a seat

Dazzled by the greed

It’s his voice between my lips

It’s the miracle of gastromancy

They are spinning in their graves

At the choices we have made

But in our shoes would they all have been so chaste?

"Eurycles, ik ben kapot"

De discipel lacht vol afschuw

De Saters zijn ontwaakt

En dingen zijn er niet om te bespreken

We hebben het privilege ingeruild voor kladjes

Geruild voor de kleding op onze rug

Leefde alsof er geen andere manier was

Wat was heilig?

Nu is het heilige profaan

We verlangen naar de bedankjes

Maar verdienen alle schuld

Een eenvoudig stukje stagecraft

Een smakeloze salontruc

We hebben onze morele grond ingeruild zodat ze mee konden zingen

Maar is het zo erg?

Is het zo donker als het lijkt?

Om een ​​beetje zuiverheid te ruilen om de droom te verlengen?

Een voor een zullen we een manier vinden om iedereen teleur te stellen

Het is het voorrecht van massawaanzin

Leun achterover en ga zitten

Verblind door de hebzucht

Het is zijn stem tussen mijn lippen

Het is het wonder van gastronomie

Ze draaien zich om in hun graf

Bij de keuzes die we hebben gemaakt

Maar zouden ze in onze schoenen allemaal zo kuis zijn geweest?