Milonga - Fresno

Vamos falar de solidão

Na sua casa nunca mais entrei

Mas decorei com exatidão

Todas as coisas como eu deixei

Versos jogados pelo chão

Lembranças do que não presenciei

Mas decorei com exatidão

Como o passado que eu mesmo criei

E tudo que eu posso oferecer

São minhas palavras pra você

No plágio de uma bela melodia

E tudo que eu quero te dizer

Eu já cansei de escrever

Quero te ver enquanto não é dia

Mas diz porque tu vais embora

Mas diz porque tens tanto medo

Se não acorda cedo

Nem trabalha, estuda ou namora

Mas diz porque chegou a hora

Agora que eu venci meu medo

Te peguei pelos dedos

Pra dançar enquanto o sol demora

Para chegar trazendo aurora

E a luz que cega e me dá medo

E como um torpedo

Eu deslizo, eu vôo num mar de lençois

E cada dobra conta histórias

De muitas delas sinto medo

São muitos enredos

Enrolados e embriagados como nós

Tão a sós, como nós, tão a sós

Porque você insiste em dizer que ainda existe vida sem você?

(Quando você não esperar vai doer

E eu sei como vai doer

E vai passar como passou por mim

E fazer com que se sinta assim, como eu sinto)

Porque você insiste em dizer que ainda existe vida sem você?

(Como eu vejo, como eu vivo

Como eu não canso de tentar

Eu sei que vai ouvir, eu sei que vai lembrar

Vai rezar pra esquecer, vai pedir pra esquecer

Mas eu não vou deixar, eu não vou deixar!!!)

(Porque você insiste em dizer que ainda existe vida sem você?)

E eu não quero lembrar do que eu fui pra você

Uma simples distração pra você esquecer

Eu não quero lembrar que chegamos ao nosso fim

(Porque você insiste em dizer que ainda existe vida sem você?)

Eu não quero lembrar que eu vou acordar

Sabendo que meus olhos não vão te encontrar

Eu não quero lembrar que tudo acabou pra mim

Vou te esquecer, vou te esquecer

Vou te esquecer, vou te esquecer

Porque você insiste em dizer que ainda existe vida…

Laten we het hebben over eenzaamheid

Ik ben nooit meer je huis binnengekomen

Maar ik heb het precies versierd

Alle dingen zoals ik wegging

Verzen op de grond gegooid

Herinneringen aan wat ik niet heb meegemaakt

Maar ik heb het precies versierd

Zoals het verleden dat ik zelf heb gecreëerd

En alles wat ik kan bieden

zijn mijn woorden voor jou

In het plagiaat van een mooie melodie

En alles wat ik je wil vertellen

Ik ben het schrijven beu

Ik wil je zien nu het nog geen daglicht is

Maar vertel me waarom je weggaat

Maar vertel me waarom ben je zo bang?

Als je niet vroeg wakker wordt

Noch werk, studie of date

Maar vertel me waarom de tijd is gekomen

Nu ik mijn angst heb overwonnen

Ik nam je bij de vingers

Dansen terwijl de zon schijnt

Aankomen en de dageraad brengen

En het licht dat me verblindt en bang maakt

En als een torpedo

Ik glijd, ik vlieg in een zee van lakens

En elke vouw vertelt verhalen

Veel van hen ben ik bang voor

Er zijn veel percelen

Verstrikt en dronken zoals wij

Zo alleen, zoals wij, zo alleen

Waarom blijf je volhouden te zeggen dat er nog steeds leven is zonder jou?

(Als je niet wacht, gaat het pijn doen)

En ik weet hoeveel pijn het zal doen

En het zal verlopen zoals het voor mij deed

En om je zo te laten voelen, zoals ik me voel)

Waarom blijf je volhouden te zeggen dat er nog steeds leven is zonder jou?

(Hoe ik zie, hoe ik leef)

Omdat ik het proberen niet moe word

Ik weet dat je het zult horen, ik weet dat je het je zult herinneren

Zal bidden om te vergeten, zal vragen om te vergeten

Maar ik laat het niet, ik laat het niet!!!)

(Waarom sta je erop te zeggen dat er nog steeds leven is zonder jou?)

En ik wil me niet herinneren wat ik voor jou was

Een simpele afleiding om te vergeten

Ik wil me niet herinneren dat we ons einde hebben bereikt

(Waarom sta je erop te zeggen dat er nog steeds leven is zonder jou?)

Ik wil niet onthouden dat ik wakker ga worden

Wetende dat mijn ogen je niet zullen vinden

Ik wil me niet herinneren dat het allemaal voorbij is voor mij

Ik zal je vergeten, ik zal je vergeten

Ik zal je vergeten, ik zal je vergeten

Omdat je erop staat te zeggen dat er nog leven is...