Manifesto - Fresno

A gente acorda pra vida e não quer sair da cama

A gente abre a ferida na pele de quem nos ama

A gente vive na guerra, a gente luta por paz

A gente pensa que sabe, mas nunca sabe o que faz

A gente nega o que nunca teve forças pra dizer

A gente mostra pro mundo o que se quer esconder

A gente finge que vive até o dia de morrer

E espera a hora da morte pra se arrepender de tudo

E todas essas pessoas que passaram por mim

Alguns querendo dinheiro, outros querendo o meu fim

Os meus amores de infância e os inimigos mortais

Todas as micaretas, todos os funerais

Todos os ditadores e sub-celebridades

Farsantes reais encobertando verdades

Pra proteger um vazio, um castelo de papel

Sempre esquecendo que o mundo é só um ponto azul no céu

Quem é que vai ouvir a minha oração?

E quantos vão morrer até o final dessa canção?

E quem vai prosseguir com a minha procissão

Sem nunca desistir, nem sucumbir a toda essa pressão?

No escuro, a sós com a minha voz

Por nós, quem?

Quem?

Quem?

Antes, durante e após, desatando os nós, hein?

Hein?

Hein?

Sente no corpo uma prisão, correntes, vendas na visão

Os caras não avisam, balas não alisam, minas e manos brisam

E precisam de mais, mais visão, ter paz

Note que o holofote e o vício nele em si te desfaz

Menos é mais, e o que segue é a lombra

Onde se vacilar os verme leva até sua sombra

Cada qual com seu caos

O inferno particular

Tempo, individual

E o amor, impopular

Quem é que vai ouvir a minha oração?

E quantos vão morrer até o final dessa canção?

E quem vai prosseguir com a minha procissão

Sem nunca desistir, nem sucumbir a toda essa pressão?

Só existe uma maneira de se viver para sempre irmão

Que é compartilhando a sabedoria adquirida

E exercitando a gratidão, sempre

É o homem entender que ele é parte do todo

É sobre isso que o manifesto fala

Nem ser menos e nem ser mais, ser parte da natureza, certo

Ao caminhar na contramão disso, a gente caminha

Pra nossa própria destruição

We worden wakker tot leven en willen niet uit bed komen

We openen de wond op de huid van degenen die van ons houden

We leven in oorlog, we vechten voor vrede

Mensen denken dat ze het weten, maar ze weten nooit wat ze moeten doen

We ontkennen wat we nooit de kracht hadden om te zeggen

We laten de wereld zien wat we willen verbergen

Mensen doen alsof ze leven tot ze sterven

En wacht op het tijdstip van overlijden om alles te bekeren

En al die mensen die me passeerden

Sommigen willen geld, anderen willen mijn einde

Mijn jeugdliefdes en dodelijke vijanden

Alle micaretas, alle begrafenissen

Alle dictators en sub-beroemdheden

Echte fakers die waarheden verdoezelen

Om een ​​leegte te beschermen, een papieren kasteel

Altijd vergeten dat de wereld slechts een blauwe stip in de lucht is

Wie zal mijn gebed horen?

En hoeveel zullen er sterven aan het einde van dit nummer?

En wie gaat er verder met mijn processie

Zonder ooit op te geven of te bezwijken voor al deze druk?

In het donker, alleen met mijn stem

Voor ons, wie?

Wie?

Wie?

Voor, tijdens en na, de knopen losmaken, hè?

Hoezo?

Hoezo?

Je voelt een gevangenis op je lichaam, kettingen, blinddoeken in je zicht

De jongens waarschuwen niet, kogels strijken niet glad, mijnen en broers winden

En heb meer nodig, meer visie, heb vrede

Merk op dat de schijnwerpers en de verslaving eraan ongedaan wordt gemaakt

Less is more, en wat volgt is de lumbra

Waar de wormen wankelen, leidt naar je schaduw

Elk met zijn chaos

De privéhel

tijd, individueel

En liefde, impopulair

Wie zal mijn gebed horen?

En hoeveel zullen er sterven aan het einde van dit nummer?

En wie gaat er verder met mijn processie

Zonder ooit op te geven of te bezwijken voor al deze druk?

Er is maar één manier om voor altijd te leven broer

Wat is het delen van de verworven wijsheid

En dankbaarheid oefenen, altijd

Het is de man die begrijpt dat hij deel uitmaakt van het geheel

Dat is waar het manifest over gaat

Noch minder zijn, noch meer zijn, deel uitmaken van de natuur, toch

Als we in de tegenovergestelde richting lopen, lopen we

Tot onze eigen vernietiging